Κάθε πρωί, μια γυναίκα ξυπνά σε κατάσταση πλήρους αμνησίας. Σημειώματα και κουβέντες του συζύγου της, καθηγητή χημείας στο επάγγελμα, την ενημερώνουν για το ποια είναι και το ατύχημα που ευθύνεται για την ασθένειά της, το ίδιο και το καθημερινό τηλεφώνημα του ψυχιάτρου της που την παραπέμπει σε μια κάμερα με δικά της επεξηγηματικά βιντεάκια.
Καθώς, όμως, φλασιές από το παρελθόν αρχίζουν να την κατατρύχουν, νιώθει όλο και μεγαλύτερη αμφιβολία για την αληθινή ταυτότητα αμφότερων των ανδρών.
Αν και μας είναι άγνωστο το μπεστ σέλερ του Βρετανού Στίβεν Τζ. Γουάτσον, δύσκολο να το φανταστούμε τόσο διάτρητο σε πλοκή όσο η κινηματογραφική του διασκευή.
Που, ενώ σε υποβάλλει αρχικά στην αίσθηση του αβέβαιου και του αινιγματικού, με τη συνδρομή και του έγκριτου πρωταγωνιστικού ντουέτου Νικόλ Κϊντμαν-Κόλιν Φερθ (εδώ στο δεύτερο ραντεβού τους μετά τον πρόσφατο «Κύκλο των Aναμνήσεων»), παραδίδεται κλιμακωτά σε ελιγμούς που αψηφούν κάθε αληθοφάνεια και εξαντλεί την προβληματική του στο απλοϊκό «τα φαινόμενα απατούν». Ε και..;
