OKURIBITO / ΣΕΝΑΡΙΟ Κούντο Κογιάμα ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ Μασαχίρο Μοτόκι, Τσουτόμου Γιαμαζάκι, Ριόκο Χιροσούε ΔΙΑΡΚΕΙΑ 130 ΔΙΑΝΟΜΗ VIDEORAMA
Μνημονεύοντας νοσταλγικά τον Οζου, αλλά και τις πιο τρυφερές στιγμές του μεταγενέστερου Χιροκάζου Κορεέντα, ο Γιοζίρο Τακίτα εισβάλλει για πρώτη φορά στο οπτικό μας πεδίο με ένα παράξενο υβρίδιο. Οι «Αναχωρήσεις» είναι μια ανάλαφρη ταινία για ένα βαρύγδουπο θέμα, με βασικό άξονα το δράμα και δορυφόρο τη screwball κωμωδία. Με λίγα λόγια είναι μια ταινία που δεν θα έπρεπε κανονικά να λειτουργεί -πόσω μάλλον σε ένα βαθύτερο επίπεδο- αλλά κατά περίεργο τρόπο τα καταφέρνει. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τον δημιουργό της: αν κρίνουμε από το βεβαρημένο mainstream παρελθόν του (από νεανικά δράματα μέχρι περιπέτειες φαντασίας) θα ήταν κανονικά η χειρότερη επιλογή για την υλοποίηση αυτού του πολύπαθου δεκαετούς σχεδίου, αλλά κατά περίεργο τρόπο τα καταφέρνει. Το μυστικό είναι στην απόλυτη υποταγή στο πεπρωμένο, που κάνει το φιλμ να μοιάζει με φυσική συνέπεια μιας αρχικής απόφασης, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα από τα πιο λεπτοδουλεμένα σενάρια των φετινών Οσκαρ. Με το που χάνει τη δουλειά του σε τοπική ορχήστρα, ο Ντάιγκο πουλάει το πανάκριβο τσέλο του, επιστρέφει στο άδειο πλέον πατρικό του και απαντάει στην πρώτη αγγελία ευρέσεως εργασίας που βρίσκει μπροστά του. Πρόκειται για ένα ιδιότυπο γραφείο ταξιδίων που στέλνει τους πελάτες του στον άλλο κόσμο, κατόπιν σχολαστικής προετοιμασίας. Αρχων του γιαπωνέζικου nokanshi, του τελετουργικού καλλωπισμού των νεκρών, είναι ένας σαρδόνιος γεράκος που μοιάζει αποφασισμένος να κατακρημνίσει την ταινία στα βάθη της μαύρης κωμωδίας. Εκεί όμως που είσαι πεπεισμένος ότι οι «Αναχωρήσεις» δεν θα αναρρώσουν ποτέ από την ξεκαρδιστική σκηνή της τελετουργικής επισφράγισης του πρωκτού, ο Τακίτα ανακτά τις δραματικές του δυνάμεις και αναδύεται ξανά στην επιφάνεια πιο στοχαστικός από ποτέ. Τα ρυθμικά ανεβοκατεβάσματα στον συνολικό τόνο της ταινίας αποδεικνύονται μάλλον ευπρόσδεκτα και λίαν μυσταγωγικά, άλλοτε ήρεμα κι άλλοτε ορμητικά, σαν τα νερά ενός ποταμού με φυσική κατάληξη τη θάλασσα – που στην περίπτωση της ταινίας είναι και η γαλήνη που προσφέρει η συμφιλίωση με τον θάνατο.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΑΥΛΑΚΗ
Το αναπάντεχο Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας έρχεται από την Ιαπωνία συνδυάζοντας το μαύρο χιούμορ με μια θαυμάσια στοχαστική διάθεση.
