Η Γαλατία βρίσκεται υπό ρωμαϊκή κατοχή. Όλη; Όχι! Το γνωστό και πολυαγαπημένο μικρό γαλατικό χωριό των Αστερίξ και Οβελίξ προβάλλει αντίσταση.
Ο Ιούλιος Καίσαρας αποφασίζει να κατακτήσει τους Γαλάτες με ένα υποχθόνιο σχέδιο: χτίζοντας ρωμαϊκού τύπου κατοικίες και διαβρώνοντας το γραφικό και πολιτιστικό χαρακτήρα της περιοχής. Μερίδα του χωριού φαίνεται πως είναι αρκετά επιρρεπή στην «ανάπτυξη» και σύντομα ξεσπούν καβγάδες. Τέλεια!
Επιστρέφοντας το κόνσεπτ στις κόμικ ρίζες του και εκσυγχρονίζοντας παράλληλα την εικόνα με μία καλογυαλισμένη τρισδιάστατη απόδοση, το «Αστερίξ: Η Κατοικία των Θεών» είναι τεχνικά άρτιο και μία από τις διασκεδαστικότερες ταινίες κινουμένων σχεδίων της χρονιάς.
Μακριά από τις live-action κινηματογραφικές απόπειρες των περιπετειών του Γαλάτη, που σκόνταφταν στη ρεαλιστική απεικόνιση και απέδιδαν μέτρια την εικαστική σβελτάδα και το σαρδόνιο χιούμορ του πρωτότυπου, αυτή η ταινία επαναπροσδιορίζει το κινηματογραφικό πεδίο δράσης του Αστερίξ με τρόπο ευθύ και ιδανικό.
Τα μοντέρνα ήθη και η εθνική ταυτότητα βρίσκονται στο σεναριακό κέντρο και οι σκηνοθέτες Λουί Κλισί και Αλεξάντρ Αστιέρ συνδέουν τα θέματα με γοργή ανάπτυξη, χωρίς περιττές διευκρινίσεις, δημιουργώντας μία ταινία που τιμά το πνεύμα του βιβλίου (πρώτη έκδοση το 1971!) και προσαρμόζουν ακαταμάχητα χαρακτήρες και επεισόδια. Διόλου τυχαία, ο Κλισί έχει στο βιογραφικό του ταινίες της Πίξαρ όπως το «Up» και το «Wall-E».
Μέσα από σινεφίλ αναφορές και λοιπά στοιχεία της ποπ κουλτούρας, ένας χαρακτήρας «αναγεννάται» κινηματογραφικά. Όσοι είστε λάτρεις του κόμικ θα αισθανθείτε οικεία και παράλληλα θα εκτιμήσετε τις φρέσκες ιδέες, ενώ για τους νεοφερμένους η ταινία είναι ένα καλό εισιτήριο στο θεοπάλαβο σύμπαν του μουστακαλή Γαλάτη.
