Καθώς παρακολουθεί κανείς τα επίμονα βλέμματα, τις πρώτες κουβέντες και την ταχύτατα αναπτυσσόμενη σχέση φιλίας ανάμεσα στην ανασφαλή, λιγομίλητη, συνεσταλμένη Σαρλί και τη νιόφερτη, εξωστρεφή, σέξι συμμαθήτριά της, Σαρά, σε κάποιο λύκειο της γαλλικής επαρχίας, προϊδεάζεται για μια συμπυκνωμένη παραλλαγή της «Ζωής της Αντέλ».
Είναι μετά το πρώτο ημίωρο, ωστόσο, που γίνεται φανερή (τουλάχιστον σε όσους αγνοούν το βιβλίο της Αν-Σοφί Μπρασμ όπου βασίστηκε το σενάριο) η πρόθεση της γνωστής ηθοποιού και ενίοτε σκηνοθέτιδας Μελανί Λοράν («Αδωξοι μπάσταρδη») να συνθέσει όχι ένα χρονικό ταραχώδους ομοφυλοφιλικού έρωτα, αλλά μια σπουδή της «ασφυξίας» που προκαλούν οι σχέσεις χειραγώγησης και τα ανεξέλεγκτα συναισθήματα αλαζονείας και φθόνου στην πιο εύθραυστη μετεφηβική ηλικία.
