Foxcatcher

Μια ανατριχιαστική αληθινή ιστορία μετατρέπεται σε ένα υποδειγματικό ψυχολογικό πορτραίτο από τον σκηνοθέτη του «Τρούμαν Καπότε», δίνοντας την ευκαιρία στον Στιβ Καρέλ να σημειώσει την ερμηνεία της καριέρας του και βάζοντας με σιγουριά πλώρη για την επόμενη απονομή των Όσκαρ.

Elle 05 Δεκ. 14
Foxcatcher

Λίγο καιρό αφότου οι αθλητές Μαρκ και Ντέιβ Σουλτς εγκατέλειψαν τους Oλυμπιακούς Aγώνες του 1984, έχοντας κερδίσει και οι δύο χρυσά μετάλλια στην κατηγορία της ελευθέρας πάλης, ο μικρότερος και πιο καλοκάγαθος από τους δυο νικηφόρους αδελφούς δέχεται τηλεφώνημα από ένα μυστηριώδη εκατομμυριούχο.

Γόνος μιας από τις πιο πλούσιες και προνομιούχες οικογένειες των Ηνωμένων Πολιτειών, ζώντας διαρκώς στη σκιά μιας δεσποτικής μητέρας και ενός φορτωμένου διαταραχές χαρακτήρα, ο μοναχικός και εκκεντρικός Τζον Ντι Ποντ ζητά από τον Μαρκ να μετακομίσει στο αχανής έκτασης κτήμα του και, έναντι δελεαστικότατης αμοιβής και πολλαπλών ανέσεων, να αφοσιωθεί εκεί εξ ολοκλήρου στην προετοιμασία του για τους επερχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Η μόνη επιθυμία του ιδιόρρυθμου αυτού ευεργέτη είναι ο Σουλτς να επιστρέψει με άλλο ένα χρυσό μετάλλιο στο χέρι και να βοηθήσει την νεοσύστατη ομάδα παλαιστών του Ντι Ποντ να αποκτήσει φήμη και έπαθλα.

Προκειμένου να δώσει ακόμη μεγαλύτερες πιθανότητες στη νίκη του νεαρού αθλητή, μάλιστα, ο προοδευτικά όλο και πιο απαιτητικός πολυεκατομμυριούχος αναθέτει την προπόνησή του στο μεγαλύτερο αδερφό του, ο οποίος καλείται να μετακομίσει με την οικογένειά του και να ζήσει επίσης στο κτήμα.

Σχεδόν μία δεκαετία αργότερα, στη διάρκεια ενός παγερού χειμωνιάτικου πρωινού, ένα από τα δύο αδέρφια καταλήγει νεκρό από τις σφαίρες του Ντι Ποντ.

Οι συνθήκες που οδήγησαν στον σοκαριστικό φόνο έδωσαν την αφορμή στον Μπένετ Μίλερ ώστε να επιστρέψει στα ίδια θεματικά χωράφια που είχε προηγουμένως βαδίσει με το θαυμάσιο «Τρούμαν Καπότε», να ανακινήσει τις λεπτομέρειες του πραγματικού αυτού περιστατικού και να επιχειρήσει άλλη μια κινηματογραφικά ακριβή ανατομία ενός εγκλήματος, όσων συμμετείχαν σε αυτό και των ψυχολογικών αιτιών που οδήγησαν εκεί.

Τις λεπτομέρειες της ιστορίας είναι καλύτερο να τις διαπιστώσει καθένας θεατής από μόνος του. Αυτό που μπορεί να ειπωθεί με σιγουριά για την ταινία του Μίλερ, εντούτοις, είναι πως κατορθώνει ένα σεναριακά και σκηνοθετικά αλάνθαστο ψυχογράφημα επάνω στο μοιραίο τρίγωνο εξουσίας, ταξικής ανισότητας και εξάρτησης που σχηματίζουν μεταξύ τους τρεις άντρες διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας και κοινωνικής τάξης.

Ο Μίλερ ακολουθεί μια ψύχραιμη, παρατηρητική μέθοδο στον τρόπο που αντικρίζει τους χαρακτήρες και τις πολλαπλές μεταπτώσεις στις μεταξύ τους σχέσεις.

Εγκαθιδρύει από την αρχή μια ατμόσφαιρα ζόφου και μια υπόγεια ένταση, η οποία σφίγγεται προσεκτικά σαν κλοιός γύρω από τους ήρωες και το κοινό ταυτόχρονα.

Αξιοποιεί τρεις έξοχες κεντρικές ερμηνείες, με αποκορύφωμα εκείνη του Στιβ Καρέλ ο οποίος είναι αρκούντως απειλητικός και νοσηρός, έτσι όπως τον βλέπουμε να βυθίζει τον χαρακτήρα του σε ολοένα και πιο βαθιά σκοτάδια.

Το «Foxcatcher» συγκεντρώνει αυτές τις αρετές και καταφέρνει να τις μεταμορφώσει σε κάτι ευρύτερο από την απλή εξιστόρηση ενός φονικού, πετυχαίνοντας μια διαυγέστατη σπουδή πάνω στην παράνοια, η οποία βρίσκεται ύπουλα κρυμμένη στην καρδιά του αμερικανικού ψυχισμού και στη μονομανή ενασχόληση μιας ολόκληρης χώρας με τις έννοιες της επιτυχίας και της με κάθε τίμημα καταξίωσης.

Ακολουθήστε το ELLE στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα!

Σχετικά θέματα: