Οι Γαμπροί της Ευτυχίας

Ο Βαγγέλης (Κώστας Αποστολάκης) είναι παντρεμένος με την Λίνα (Μπέσυ Μάλφα) και αντιμετωπίζουν ένα μεγάλο πρόβλημα: την άσχημη, εκκεντρική και γεροντοκόρη αδερφή του Ευτυχία (Χρύσα Ρώπα). Μοναδική λύση για να ξεφορτωθούν την ιδιότροπη Ευτυχία είναι να την παντρέψουν. Την ταινία του 1962 την ξέρετε. Την ταινία του 2015 θα την ξεχάσετε.

Elle 13 Ιαν. 15
Οι Γαμπροί της Ευτυχίας

Ο Βαγγέλης (Κώστας Αποστολάκης) είναι παντρεμένος με την Λίνα (Μπέσυ Μάλφα) και αντιμετωπίζουν ένα μεγάλο πρόβλημα: την άσχημη, εκκεντρική και γεροντοκόρη αδερφή του Ευτυχία (Χρύσα Ρώπα). Μοναδική λύση για να ξεφορτωθούν την ιδιότροπη Ευτυχία είναι να την παντρέψουν. Κι ενώ ο Βαγγέλης πλευρίζει για προξενιό τον Μένη (Κώστας Ευρυπιώτης), έναν συνεργάτη του στο χείλος της οικονομικής καταστροφής, άλλος ένας γαμπρός, ο Κούλης(Γιάννης Τσιμιτσέλης), εμφανίζεται από το πουθενά για να διεκδικήσει τον έρωτα της Ευτυχίας.

Υπάρχουν προφανείς λόγοι για να να κάνεις ένα κινηματογραφικό ριμέικ. Η αμερικάνικη κινηματογραφική βιομηχανία συγκαλύπτει την επιμέρους έλλειψη πρωτοτυπίας της χρόνια τώρα. Ποιος ο λόγος όμως να κάνεις παράλληλα και μία τόσο κακή ταινία;

Η κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου «Οι γαμπροί της Ευτυχίας» του οξυδερκούς συγγραφικού διδύμου Τσιφόρου-Βασιλειάδη το 1962, είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα λαϊκής ταινίας. Η χαρισματική φυσική παρουσία των Αυλωνίτη, Βασιλειάδου, Ρίζου και το κωμικό μέτρο των ερμηνειών τους ανέδειξαν το ατακαδόρικο σενάριο, ένα σενάριο που συνέδεε κομψά και σχεδόν ρομαντικά τα φαρσικά επεισόδια.

Η σύγχρονη προσαρμογή από την άλλη ισοπεδώνει το κινηματογραφικό γούστο και την κωμική στόφα του έργου. Η σκηνοθεσία δεν είναι εύρυθμη, αλλά διεκπεραιωτική και πρόχειρη, τα αστεία δεν είναι πια λαϊκά αλλά λαϊκίστικα και οι ερμηνείες δεν υποστηρίζουν χαρακτήρες, αλλά τους παρωδούν.

Η Χρύσα Ρώπα επαναλαμβάνει εδώ το ρόλο της «Ευτυχίας» μετά από πολλά χρόνια. Το 1993 είχε συμμετάσχει στο θεατρικό ανέβασμα του έργου υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Σταμάτη Φασουλή, σε μία παράσταση που τιμούσε καλαίσθητα το πρωτότυπο και είχε βρει μία ιδανική ισορροπία.

Εδώ η ίδια και οι συμπρωταγωνιστές της εξαντλούνται σε μορφασμούς και χειρονομίες, σε μία προσπάθεια να επικοινωνήσουν την κωμωδία με μία φθηνή, επιθεωρησιακή, θεατρική λογική. Οι υποκριτικές ευκολίες βέβαια επιτάσσονται και από τη διασκευή του έργου, που είναι γεμάτη από χονδροειδή κωμικά σχήματα και κρύο ανεκδοτολογικό χιούμορ.

«Η ταινία αποτελεί μια σύγχρονη και διαφορετική εκδοχή της κλασικής ταινίας που όλοι αγαπήσαμε», γράφει στο δελτίο τύπου. Η ταινία αποτελεί μία αδιάκριτη και περιττή εκδοχή της κλασικής ταινίας που όλοι αγαπήσαμε, θα ήταν προτιμότερο.

Ακολουθήστε το ELLE στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα!

Σχετικά θέματα: