Κατά τη διάρκεια της Día de Muertos, κάπου σε μια μικρή πόλη του Μεξικού, ένας καταβεβλημένος Ρομέν Γκαρί ζητά από την σύζυγό του Λέσλι Μπλαντς, να μεταφερθούν άμεσα στη Πόλη του Μεξικού γιατί «δεν θέλει να πεθάνει σε άγνωστο μέρος». Η υπερβολή και η θεατρικότητα στις κινήσεις του μαρτυρούν έναν ασυνήθιστο χαρακτήρα και το χειρόγραφο που διαβάζει η σύζυγός του στο ταξίδι τους αποδεικνύει τους λόγους. Είναι η πρώτη μορφή του βιβλίου «Υπόσχεση στην Αυγή» που περιγράφει μια περίοδο από τα παιδικά του χρόνια ως το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, που μιλά για δεκάδες περιπέτειες αλλά και τη μεγαλύτερη από όλες, τη γεμάτη ένταση σχέση με τη μητέρα του.
Ο γάλλος σκηνοθέτης Ερίκ Μπαρμπιέ πήρε το γνωστό σήμερα βιβλίο του Γκαρί προσπαθώντας να τιμήσει τον ίδιο και τη μητέρα του. Σε αντίθεση με την ταινία του 1970, όπου ο Ζιλ Ντασέν έπαιρνε αποστάσεις από το υλικό που είχε και έκανε μια ταινία, όπως συνήθιζε, κομμένη και ραμμένη πάνω στη Μερκούρη, εδώ έχουμε μια μεγάλη παραγωγή που φιλοδοξούσε να στηρίξει οπτικά τα όσα έζησε ή φαντάστηκε ο Γκαρί, καθώς η πραγματικότητα με τη μυθοπλασία συχνά μπλέκονται. Το φιλμ ξεκινά από τα μουντά παιδικά χρόνια του ήρωα, στη σημερινή Λιθουανία, ως τη μετακόμιση στην πιο φωτεινή Γαλλία, τις σπουδές στο Παρίσι, τη συμμετοχή στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο που τον έστειλε ως την Αφρική. Επεισόδια που φτάνουν να καλύψουν περισσότερες από μια ζωές, φαίνεται να προκύπτουν από τη διαρκή επιμονή της μητέρας του στην ανάπλαση ενός σκληρού και επίμονου χαρακτήρα που θα πετύχει πολλά. Και ο Γκαρί όντως πέτυχε, όμως η διαδρομή του προς την επιτυχία είναι γεμάτη αφηγηματικά προβλήματα για την ταινία.
Ο Μπαρμπιέ δηλώνοντας το θαυμασμό του για τους ήρωες και το υλικό που είχε, αφήνει τους 2 πρωταγωνιστές του, Πιερ Νινέ και Σαρλότ Γκενσμπούργκ να προβούν σε μια σειρά από ατέλειωτους θεατρινισμούς δίνοντας από την αρχή την αίσθηση της μεγαλοστομίας στο έργο του. Οι υπερβολές της μητέρας μετατρέπονται σε υπερβολές της αφήγησης, με την Γκενσμπούργκ να ωρύεται συνεχώς, δημιουργώντας μια ατέλειωτη ένταση που σε συνδυασμό με την δεδομένη υπερβολή των όσων συμβαίνουν στη ζωή του Γκαρί, δημιουργεί μια αποπνικτική ατμόσφαιρα. Η αγάπη της μητέρας, για την οποία ο Μπαρμπιέ κόπτεται και φαίνεται να ενδιαφέρεται πρωτίστως, επικαλείται κατ΄επανάληψη μέσ στο φιλμ, σε σημείο να οδηγεί τον θεατή στην αντίθετη πλευρά από αυτή που ο σκηνοθέτης θα ήθελε.
Γεμάτο αμετροέπεια, το φιλμ του Μπαρμπιέ ξεκινά από ένα larger than life μυθιστόρημα και αντί να βρει τρόπους να το μετατρέψει σε μια στρωτή κινηματογραφική δομή, διακηρύσσει από την αρχή τη λατρεία του προς αυτό, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο και σκηνοθετική γραμμή. Ίσως όσοι μεγάλωσαν με το βιβλίο να βρουν μέσα αρετές που πηγάζουν από τις εμπειρίες του Γκαρί, αλλά η «Υπόσχεση της Αυγής» σαν ξεχωριστό κινηματογραφικό γεγονός μόνο, μοιάζει περισσότερο με ταινία καταστροφής παρά με οτιδήποτε άλλο.
