Ο Χουάν, η Σάρα και ο Σάμουελ, τρεις έφηβοι από τη Γουατεμάλα, ξεκινούν για τις ΗΠΑ με όνειρο ένα καλύτερο μέλλον. Στον αβέβαιο δρόμο που ξανοίγεται μπροστά τους συναντούν τον Τσακ, έναν συνομήλικο Ινδιάνο που δε γνωρίζει Ισπανικά.
Μία σειρά από κινδύνους, απρόοπτα και εντάσεις θα δοκιμάσει τις αντοχές και τη συνοχή τους, σε μία διαδρομή που ανεξάρτητα από τον ασαφή γεωγραφικό προσδιορισμό της κατάληξης, δεν μπορεί παρά να έχει κατεύθυνση το σκληρό αντάμωμα με την ενηλικίωση.
Η μεξικανική ταινία του Διέγο Κεμάδα-Δίες που σάρωσε τα βραβεία του (περυσινού) 54ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (Χρυσός Αλέξανδρος Καλύτερης Ταινίας, Βραβείο Σκηνοθεσίας, Βραβείο Κοινού, Βραβείο «Ανθρώπινες Αξίες» της Βουλής των Ελλήνων) φτάνει με χαρακτηριστική καθυστέρηση στις ελληνικές αίθουσες, ενάμιση χρόνο μετά την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Καννών το 2013.
Στο ντεμπούτο του σε μεγάλου μήκους, ο Ισπανός σκηνοθέτης κατευθύνει με σιγουριά τους νεαρούς ερασιτέχνες – και βραβευμένους στις Κάννες – πρωταγωνιστές του σε ένα road movie ενηλικίωσης που επηρεάζεται σαφώς από τη φόρμα του ντοκιμαντέρ.
Ωστόσο, το «Κελί από Χρυσάφι» θέτει ως εφαλτήριο τη θεματική του αληθοφάνεια, η οποία άλλωστε έχει βασιστεί σε προσωπικές μαρτυρίες των αμέτρητων Λατινοαμερικανών που επιχειρούν να μεταναστεύσουν με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο στις ΗΠΑ, για να καταλήξει σαν ένας ώριμος ύμνος στη συντροφικότητα.
Η αμεσότητα της κάμερας του Δίες, που ακολουθεί τους ήρωες ακόμα και στην οροφή των τραίνων όπου ταξιδεύουν, ενισχύεται από την εναπόθεσή τους στο πανέμορφο φυσικό τοπίο που τους αγκαλιάζει στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής.
Παρόλα αυτά, το «Κελί από Χρυσάφι», δεν εξυμνεί τη διαδρομή στην επιφανειακή, άγρια ή και σκληρή πολλές φορές ομορφιά της, αλλά στην Καβαφική ουσία της, στην καθοριστική επίδραση δηλαδή που ασκεί στο βαθύτερο «είναι» του ταξιδευτή.
Στο πλαίσιο αυτό, η ταινία του Δίες καταφέρνει να αναδείξει σκληρά, ρεαλιστικά και χωρίς βολικές τελικές λύσεις το σταθερά επίκαιρο μεταναστευτικό ζήτημα από τη μεριά των πραγματικών θυμάτων, χωρίς ποτέ να θέτει τους ήρωές της μαριονέτες μιας στρατευμένης ή διδακτικής αφήγησης.
