Ο Γκρεγκόριο (Χορδί Σάντσεθ), μονόχνωτος πάτερ φαμίλιας, εξαιρετικά συντηρητικός και φανατικός της Ρεάλ Μαδρίτης , αναγκάζεται να συνυπάρξει με τα τρία, ενήλικα παιδιά του, σε ένα ταξίδι επιστροφής στο μέρος που περνούσαν οικογενειακά τα καλοκαίρια τους. Αιτία, ο ξαφνικός θάνατος της γυναίκας του και συνδετικού κρίκου της οικογένειας (Ρόζι ντε Παλμά), η οποία αφήνει στη διαθήκη της ως τελευταία επιθυμία, το εν λόγω ταξίδι. Η οικογένεια συγκεντρώνεται για να ικανοποιήσει το αίτημα της πολυαγαπημένης μητέρας και να σκορπίσει τις στάχτες της στον ποταμό Γουαδαλκιβίρ.
Τα καλοκαίρια των διακοπών, της χαλαρής διάθεσης, του «έξω» και των θερινών, σίγουρα ταιριάζουν με μία κωμωδία που μπορεί να λειτουργήσει αποσυμπιεστικά. Αν μάλιστα η ταινία είναι καλή, η εμπειρία αναβαθμίζεται. Δυστυχώς, το επιτυχημένο εμπορικά στην Ισπανία «Κηδεία είναι, Θα περάσει» δεν εμπίπτει στην κατηγορία.
Με κέντρο βάρους τις απλοϊκές, και τεντωμένες στα κλισέ, συγκρούσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας, ο Άλβαρο Ντίαθ Λορένθο (υπογράφει σκηνοθεσία και σενάριο) εξαντλεί άμεσα κάθε στερεότυπο οικογενειακής υστερίας με την επίφαση ενός κινηματογραφικού road trip μεσογειακού ταμπεραμέντου. Η αγαπημένη μητέρα, ο γκρινιάρης πατέρας, ο ομοφυλόφιλος γιος, οι παραστρατημένες κόρες και οι γαμπροί (ένας αναρχικός χίπις, ένας καταλανός κι ένας μαύρος βάσκος) συναποτελούν μία ετερόκλητη ομάδα, που δεν παρέχει δημιουργικές εντάσεις, αλλά περιορίζεται αφηγηματικά σε μία περίληψη που μοιάζει περισσότερο με ανέκδοτο. Και μάλιστα καθόλου πρωτότυπο, ούτε αστείο.
Τα 90 λεπτά της ταινίας συμπληρώνουν δραματικές κορυφώσεις οικογενειακών προκαταλήψεων, χιουμοριστικές υπεραπλουστεύσεις εθνικών, φυλετικών, σεξιστικών σχολίων και τραγουδιστικά ιντερλούδια παραλίας (ναι με σόλο κιθάρα). Ακόμα και η Ρόζι ντε Πάλμα, σε ρόλο που πλησιάζει περισσότερο το cameo, χάνεται στην παρέλαση κοινοτοπίας. Μόνο ο τίτλος της ταινίας, είτε είναι ο πρωτότυπος «Señor, Dame Paciencia» («Θεέ μου, δωσ’ μου υπομονή»), είτε ο ελληνικός («Κηδεία είναι, Θα περάσει»), στέκονται με ειλικρίνεια απέναντι στον θεατή. Αν μάλιστα τους συνδυάσεις, προκύπτει και το συμπέρασμα της θέασης. Υπομονή, θα περάσει.
