Η ταινία έναρξης του 68ου Φεστιβάλ Καννών, καταπιάνεται με ένα θέμα διαχρονικό και πιασάρικο, όπως είναι πάντα μια άτσαλη πορεία ενηλικίωσης. Το νέο φιλμ της γαλλίδας ηθοποιού και σκηνοθέτιδας Εμανουέλ Μπερκό («Clement», «On My Way»), ακολουθεί το γεμάτο θυμό και αδιέξοδα μεγάλωμα του μικρού Μαλόνι (Ροντ Παραντό) από την ηλικία των 6 ως τα 18, καθώς βρίσκεται συνεχώς υπό την επιτήρηση μιας δικαστικής λειτουργού (Κατρίν Ντενέβ). Προερχόμενος από έναν διαλυμένο γάμο και χωρίς ουσιαστική βοήθεια από τη μητέρα, παρακολουθούμε τη γεμάτη ματαιώσεις προσπάθεια τιθάσευσης ενός μικρού αγριμιού, το οποίο φλερτάρει διαρκώς με τα όρια, την παραβατικότητα και τελικά τη φυλακή.
Παρότι κάπως ξεχειλωμένο σε διάρκεια και φορτωμένο με επί μέρους επεισόδια που θα μπορούσαν να περιοριστούν τονώνοντας τον δραματουργικό του σκελετό, το «Με το Κεφάλι Ψηλά» διακρίνεται πρωτίστως για την πολλά υποσχόμενη και ενδεδειγμένα νευρώδη παρουσία του πρωτοεμφανιζόμενου πρωταγωνιστή της, αλλά και την πλουσιοπάροχη, μητρικά δοτική ερμηνεία της Ντενέβ.
«… το «Με το Κεφάλι Ψηλά» διακρίνεται πρωτίστως για την πολλά υποσχόμενη και ενδεδειγμένα νευρώδη παρουσία του νεαρού πρωταγωνιστή της, αλλά και την πλουσιοπάροχη, μητρικά δοτική ερμηνεία της Ντενέβ»
Χωρίς να πρόκειται για ένα νέο «Ανάμεσα στους Τοίχους», τουλάχιστον ως προς το διττό επίπεδο σύγκλισης και σύγκρουσης που οριοθετεί την ηλεκτρισμένη σχέση μεταξύ ενηλίκων με εξουσία και ανηλίκων σε αναζήτηση ταυτότητας, η νέα δουλειά της Μπερκό δε στερείται τραχύτητας και ειλικρίνειας, ενώ αποφεύγει την παγίδα της ωραιοποίησης, βαδίζοντας αταλάντευτα στη λογική του σινεμά βεριτέ.
Αντίθετα μάλιστα, με βάση το βάρος της προσπάθειας που καταβάλλεται προσωπικά και θεσμικά προκειμένου να «βρει το δρόμο του» ο έφηβος πρωταγωνιστής, θα μπορούσε να ιδωθεί ως ένα φιλμ που φωνάζει, αν δεν προπαγανδίζει, την ανάγκη στήριξης του κοινωνικού κράτους πρόνοιας, κόντρα στην επικρατούσα κουλτούρα δραστικού περιορισμού των δημοσίων δαπανών που εφαρμόζεται στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
