Μία αγγλόφωνη, γαλλική παραγωγή, με επικεφαλής τον Μαρκ Όσμπορν του «Kung Fu Panda» και τις φωνές των Τζεφ Μπρίτζες, Ρέιτσελ ΜακΆνταμς, Μαριόν Κοτιγιάρ, Μπενίσιο Ντελ Τόρο και Τζέιμς Φράνκο, ανέλαβε τη βαριά ευθύνη να επαναφέρει στο σινεμά, ως animation υψηλών αξιώσεων αυτή τη φορά, τον «Μικρό Πρίγκιπα», το αξεπέραστο παιδικό βιβλίο του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξιπερί που λατρεύτηκε από γενιές και γενιές.
Και ναι, μπορεί ομολογουμένως από το τρέιλερ και μόνο οι καρδιές να σκίρτησαν, κορυφώνοντας προσμονή και προσδοκίες, όμως πιστέψτε μας, ό,τι αποκομίζει κανείς από την ταινία δεν είναι απόρροια μιας εκ προοιμίου ευνοϊκής στάσης. Απλά, «Ο Μικρός Πρίγκιπας» που είδαμε, αυτή η εμπλουτισμένη και όχι πάντα ευρηματικά εκσυγχρονισμένη, πλην όμως γενναιόδωρα συγκινητική εκδοχή του κλασσικού αριστουργήματος του Σαιντ-Εξιπερί, διακρίνεται για δύο βασικά στοιχεία, στη γοητεία των οποίων είναι δύσκολο να αντισταθεί κανείς: την πανέμορφη χειροτεχνία του stop- motion και τη μουσική επένδυση.
Η ιστορία επικεντρώνεται στο Μικρό Κορίτσι, η καθημερινότητα του οποίου καθορίζεται από τα μεγαλεπήβολα σχέδια που έχει γι αυτό η Μητέρα του. Στην αυστηρά προγραμματισμένη ζωή της μικρής εισβάλει ένας εκκεντρικός μα καλοκάγαθος γείτονας, ο Πιλότος. Εκείνος, θα τη μυήσει σε έναν μαγικό κόσμο όπου όλα είναι δυνατά, στον οποίο κεντρική φιγούρα είναι ο Μικρός Πρίγκιπας. Το περιπετειώδες ταξίδι του κοριτσιού στο σύμπαν του τελευταίου έχει μόλις ξεκινήσει, εκεί όπου ζουν το Τριαντάφυλλο, η Αλεπού, το Φίδι κ.α.
Ο συνδυασμός ψηφιακών κινουμένων σχεδίων και χειροποίητου, stop-motion animation, με το πρώτο να αναπαριστά το σημερινό κόσμο του κοριτσιού και το δεύτερο να ζωντανεύει το παρελθόν όπου φωλιάζει η διάσημη ιστορία του Μικρού Πρίγκιπα, αποτελεί ένα εύρημα καθοριστικής σημασίας για την επιτυχία του εγχειρήματος. Κυρίως γιατί, καλοδεχούμενο και αναμενόμενα φροντισμένο το ψηφιακό μέρος, όμως το stop- motion είναι το αληθινό κομψοτέχνημα και εκείνο που αναδίδει την υφή και το πνεύμα του πρωτότυπου υλικού. Μάλιστα, το ανακάτεμα των δύο αυτών ειδών σχεδίασης είναι που προσφέρει το αναγκαίο καύσιμο στο φιλμ προκειμένου να εγκολπώσει την ιστορία του κοριτσιού – που από μόνη της δεν έχει να πει κάτι καινούργιο – στο πυκνό πλέγμα των αλληγορικών νοηματοδοτήσεων που χαρακτηρίζει το βιβλίο του Σαιντ-Εξιπερί. Το κορίτσι, ο πιλότος και ο Πρίγκιπας, γίνονται έτσι οι επιμέρους, συγκλίνουσες αναγνώσεις μιας κοπιώδους αναζήτησης: εκείνης που οδηγεί στη συμφιλίωση με την επιθυμία, τον εαυτό και την παιδικότητα, η οποία βάλλεται στον τετραγωνισμένο κόσμο των ενηλίκων.
Όπως είπαμε, το πρώτο άκρως ερωτεύσιμο στοιχείο του «Μικρού Πρίγκιπα» του Όσμπορν είναι το stop-motion μέρος του, το οποίο συμπαρασύρει και υπόλοιπο, CGI οικοδόμημα. Το δεύτερο, που αφορά στη μουσική την οποία υπογράφουν οι Χανς Ζίμερ και Ρίτσαρντ Χάρβεϊ, αποτελεί ένα από τα πιο συναισθηματικά χειμαρρώδη και ταιριαστά με το οπτικό μέρος μουσικά σκορ των τελευταίων ετών. Και ειδικά σε ό,τι αφορά τα κομμάτι των τίτλων τέλους, θα είναι αδικία να μην πάρει όχι μόνο το επόμενο Όσκαρ τραγουδιού, αλλά και πέντε-έξι επερχόμενα, για κάβα.
Από κει και πέρα, πράγματι το χειροποίητο μέρος του «Μικρού Πρίγκιπα» που παραμένει πιστό στο βιβλίο, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα αυτόνομο, λαχταριστό μεσαίου μήκους φιλμ, χωρίς την ανάγκη προσθήκης της ιστορίας του Μικρού Κοριτσιού. Όμως και πάλι, ο Μικρός Πρίγκιπας σηκώνει τέτοιου είδους «τρέλες» – στη φύση του είναι, άλλωστε. Και το ταξίδι του Όσμπορν και των υπολοίπων συντελεστών μπορεί να μην είναι σε καμία περίπτωση τέλειο, παραμένει όμως μοναδικό μέσα στην παρατολμία του.
