Το νέο ντοκιμαντέρ της Καλλιόπης Λέγακη με τον εύγλωττο τίτλο “Ψ”, προβλήθηκε για πρώτη φορά στο περασμένο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης, ανήκοντας στο ειδικό τμήμα “Μικρές Αφηγήσεις” που πραγματεύεται κυρίως προσωπικές ιστορίες που ξεχωρίζουν για την ιδιαιτερότητα των θεμάτων και τους τρόπους καταγραφής τους.
Το φιλμ, παρουσιάζοντας 6 αποσπασματικά στιγμιότυπα ανθρώπων που πάσχουν από διάφορες (και σίγουρα όχι της ίδιας βαρύτητας) ψυχιατρικές διαταραχές, επιχειρεί να καταγράψει την ιδιαίτερα απαιτητική πραγματικότητα την οποία είναι αναγκασμένοι να αντιμετωπίζουν καθημερινά οι άνθρωποι με τέτοιου είδους προβλήματα, αλλά ταυτόχρονα αποπειράται να αποτυπώσει την μεγάλη αποτελεσματικότητα των -δυστυχώς έως τώρα ελάχιστων- μονάδων επανένταξης των ψυχικά ασθενών, οι οποίες ξεκίνησαν να ιδρύονται με την εξέλιξη της ψυχιατρικής επιστήμης, την καινοτόμα μεταρρύθμιση της δεκαετίας του ογδόντα και την σταδιακή (στην Ευρώπη τουλάχιστον) αποσυλοποίηση.
Το ντοκιμαντέρ, που στην ουσία εξαντλείται σε μια σειρά από συνεντεύξεις, μοιράζεται ανάμεσα στην Αθηνά και το τοπικό Κέντρο Ημέρας και στη Θεσσαλονίκη και το Παρατηρητήριο στα Δικαιώματα Ψυχικής Υγείας, ακολουθώντας ανθρώπους, μαθαίνοντας τις ιστορίες τους και συλλέγοντας μαρτυρίες που προσδίδουν έκδηλα την ανάγκη (όπως άλλωστε του καθενός από εμάς) για κατανόηση του προβλήματος, για αγάπη, στήριξη και αξιοπρέπεια.
Η σκηνοθέτης αφήνει σκόπιμα το λόγο μόνο στους συνομιλητές της και αυτοί φαίνεται τελικά να την δικαιώνουν, καταφέρνοντας αφενός να προβληματίσουν για την προβληματική ελληνική πραγματικότητα (τόσο στον τομέα της ανεπαρκούς ψυχικής περίθαλψης όσο και στην γεμάτη ταμπού και προκαταλήψεις κοινωνία του σήμερα ) και αφετέρου να τονίσουν την μεγάλη τους ανάγκη να μην μένουν στο περιθώριο, να μην υφίστανται κοινωνικό και υπαρξιακό μηδενισμό, να διεκδικούν τις επιθυμίες και τα όνειρά τους. Αμυδρά ημιτελής και πρόχειρη, άλλα παρόλα αυτά αξιόλογη προσπάθεια.
Ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κάνεις ότι τέτοιου είδους θέματα παραμένουν δυστυχώς ακόμη ταμπού στη χώρα μας, ή γίνονται έρμαια μη επιστημονικώς τεκμηριωμένων θεωριών και μαζοποιημένων ημιμαθών αντιλήψεων.
