H αδιέξοδη ψυχοπαθολογία της βίας και η δυσκολία του να παραμένει κανείς άμεμπτος και ακέραιος σε έναν αμείλικτο και ολοκληρωτικά διαβρωμένο κόσμο είναι τα δύο βασικά ζητήματα που διαχειρίζεται στην καινούργια του ταινία ο Βιλνέβ, επαναφέροντας ένα θεματικό μοτίβο που φαίνεται ότι αποτελεί μόνιμο προβληματισμό στη φιλμογραφία του.
Δύο χρόνια αφότου πραγματοποίησε το αμερικανικό του ντεμπούτο, με το «Prisoners», ο δημιουργός του «Μέσα από τις Φλόγες» και του «Enemy» επενδύει όλο του τον επαγγελματισμό και τον σκηνοθετικό ζήλο σε μια καθαρόαιμη αστυνομική ταινία διαδικαστικής πλοκής, ετοιμάζοντας ένα μυητικό ταξίδι στην καρδιά του σκότους για μια νεαρή πράκτορα του FBI η οποία θα χρειαστεί να θέσει σε σοβαρή αμφισβήτηση όσα θεωρούσε δεδομένα, αν θέλει να επιβιώσει.
Θυμίζοντας την Τζέσικα Τσαστέιν του «Zero Dark Thirty« στον δυναμικό τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει έναν τυπικά αρσενικό ρόλο, η Έμιλι Μπλαντ προσπαθεί να αποδείξει την αξία της και να κερδίσει τον σεβασμό ενός ανδροκρατούμενου και σκληροτράχηλου περίγυρου. Μάλλον αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους δέχεται να συνεργαστεί με τη CIA σε μια παράτολμη (και φορτωμένη αναπάντητα ερωτηματικά) επιχείρηση εξάρθρωσης ενός πανίσχυρου μεξικανικού καρτέλ, πιστεύοντας ότι στον ανελέητο πόλεμο κατά των ναρκωτικών το δίκιο πρέπει λογικά να βρίσκεται με το μέρος του Νόμου.
Καθώς, όμως, η αποστολή ξεκινά και τα μέλη της έρχονται αντιμέτωπα με πολυάριθμους κινδύνους και βιαιότητες που καραδοκούν πέρα από τα σύνορα της Αμερικής με το Μεξικό, η ηρωίδα συνειδητοποιεί σταδιακά όχι μόνο ότι η επιχείρηση κρύβει κάποιες αθέατες και άκρως συζητήσιμες πτυχές, αλλά και πως οι πολυάριθμες γκρίζες ζώνες της ηθικής είναι το μόνο δεδομένο σε αυτή τη ζωή.
Ακολουθώντας ένα οικονομημένο και πλούσιο σε συμβάντα σενάριο (το υπογράφει ένας ηθοποιός της τηλεοπτικής σειράς «Sons of Anarchy»), ο Βιλνέβ επενδύει επάνω του όλη την τεχνική του αρτιότητα, την δεξιοτεχνία του στον χειρισμό της δράσης και τον αλάνθαστο τρόπο να κατασκευάζει σασπένς και να το διατηρεί καθ' όλη τη διάρκεια του φιλμ.
Το «Sicario» (που στην μεξικανική αργκό σημαίνει «εκτελεστής») λειτουργεί ιδανικά ως αστυνομική περιπέτεια και κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον. Η πραγματική του αρετή βρίσκεται, εντούτοις, στο γεμάτο αμφισημίες και σκοτεινές περιοχές πλαίσιο μέσα στον οποίο εμπλέκει τους χαρακτήρες του και μαζί με αυτούς και τον θεατή.
Ενα πλαίσιο μακριά από τις γνώριμες συνταγές του Χόλιγουντ και της ανώδυνης ποπ κορν ψυχαγωγίας και πλησιέστερα σε μια άκρως απαισιόδοξη αντίληψη του κόσμου ως μια σκοτεινή άβυσσο που μπορεί ανά πάσα στιγμή να ρουφήξει τον οποιονδήποτε στις δίνες της.
