Ένας διπλός φόνος που συνέβη χρόνια πριν εξακολουθεί να στοιχειώνει έναν συγγενή των θυμάτων και τον έχει οδηγήσει να απομονωθεί εντελώς από τους οικείους του και να ζει ολοκληρωτικά μόνος και άστεγος, πλησίον μιας παραθαλάσσιας επαρχιακής τοποθεσίας των Ηνωμένων Πολιτειών και σε κατάσταση εξαθλίωσης.
Όλα αυτά αλλάζουν δραματικά όταν ο βασικός υπαίτιος για το φονικό αποφυλακίζεται και ο ήρωας αποφασίζει να γυρέψει σκληρή και μέχρις εσχάτων εκδίκηση, σημείο κατά το οποίο αρχίζει να ξετυλίγεται και η πλοκή του φιλμ, αποκαλύπτοντας σταδιακά τις παραμέτρους που οδηγούν έναν μέχρι πρότινος φιλήσυχο και πολιτισμένο άνθρωπο σε συνθήκες απόλυτης βαρβαρότητας.
Οικογενειακή σε μεγάλο βαθμό υπόθεση, με συγγενείς και φίλους του σκηνοθέτη να αναλαμβάνουν τα βασικά καθήκοντα τόσο μπροστά όσο και πίσω από την κάμερα, και γυρισμένη για το αποστομωτικά μικρό ποσό των 400 χιλιάδων δολαρίων, η ταινία του Τζέρεμι Σόλνιερ παραμένει καθ' όλη τη διάρκειά της οπτικά ζωηρή και υποβλητική, χάρη στην άκρως ατμοσφαιρική φωτογραφία, την καλαίσθητη πλανοθεσία και μια σκηνοθετική ακρίβεια, η οποία δεν επιτρέπει στιγμή στους διαρκώς σφιχτούς ρυθμούς να χαλαρώσουν και στην ένταση να αποφορτιστεί.
Αυτό που μοιάζει να την διαφοροποιεί από μια γνώριμη ιστορία, την οποία έχουμε δει αρκετές φορές στο σινεμά, ωστόσο, είναι η μακάβρια ειρωνεία με την οποία ο Σόλνιερ αντικρίζει τα πάντα.
Από τις απελπισμένες προσπάθειες του ήρωα να αναγορευτεί από φοβισμένο ανδρείκελο σε αιμοδιψής τιμωρός μέχρι το γεγονός ότι ένας σχεδόν νεκρός και ξεχασμένος άντρας αναγεννιέται μέσω της εμπειρίας του αίματος και επιστρέφει στον κόσμο των ζωντανών για να σκορπίσει κι άλλους νεκρούς στο διάβα του, το «Blue Ruin» βρίθει ματαιότητας και σε μεγάλο βαθμό κατορθώνει να «διαβάσει» μέσα από τη βία που απεικονίζει επί οθόνης προκειμένου να την αναπαραστήσει στις πιο άμεσες σωματικές, ψυχολογικές και ηθικές της παραμέτρους.
