Βρισκόμαστε στη Χιλή, την εποχή της αιματοβαμμένης δικτατορίας του Πινοσέτ. Ένας νεαρός διαφημιστής ηγείται μιας ριψοκίνδυνης και πρωτοποριακής εκστρατείας, λίγο πριν το δημοψήφισμα του 1988, με σκοπό την ανατροπή του καθεστώτος. Προτείνει στην πλευρά του Νο που κινείται εναντίον του δικτάτορα μια καμπάνια που επιδιώκει να αφυπνίσει τους πολίτες της χώρας θυμίζοντάς τους την αξία της ελεύθερης βούλησης.
Ο Πάμπλο Λαρέν ολοκληρώνει την τριλογία του για τις σκοτεινές ημέρες που γνώρισε η Χιλή, μετά τα φιλμ Tony Manero και Post Mortem. Πρόκειται για μια πολιτική ταινία, η οποία όμως δεν διαθέτει βάθος κυρίως γιατί ο σκηνοθέτης επιλέγει να καταγράφει τα πάντα σχεδόν με ακαδημαϊκό τρόπο. Η κινηματογραφική του αφήγηση ακολουθεί μια ευθεία πορεία, που στερεί από το τελικό αποτέλεσμα το σασπένς. Ακόμη και ο γοητευτικός και ταλαντούχος Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ εδώ δεν δίνει τον καλύτερό του εαυτό.
Ωστόσο, αυτό που έχει μεγάλο ενδιαφέρον είναι η αναπαράσταση της εποχής. Στην ατμόσφαιρα βοηθάει το γεγονός ότι ο Πάμπλο Λαρέν γύρισε την ταινία με U-matic, μια κάμερα της Sony που πρωτοεμφανίστηκε στην αγορά το 1971 για αναλογική εγγραφή σε βιντεοκασέτα. Αυτή η επιλογή βοήθησε το δημιουργό να συνδυάσει αρμονικά στην ταινία τα πλάνα αρχείου-ντοκουμέντα που είχε στη διάθεσή του από το 1986-1987 με τις νέες λήψεις. Την ίδια προσοχή έδειξε και στα σκηνικά, τα κοστούμια και τα χρώματα των εικόνων.
Το φιλμ κέρδισε το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2012, το CICAE Award στο Φεστιβάλ Καννών 2012 (Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών), ενώ είναι υποψήφιο για Όσκαρ στην κατηγορία Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Πού παίζεται από 31/1-6/2:
