Προτού διαλέξει να βάλει πρόωρα τέλος στη ζωή του, ο Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας είχε προλάβει να αναγορευτεί σε έναν από τους πιο συναρπαστικούς συγγραφείς της αμερικανικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα, όσο και σε ένα γνήσιο ανθρώπινο παράδοξο εξαιτίας του ερημιτικού τρόπου ζωής που είχε επιλέξει για τον εαυτό του.
Προτού σπεύσει να τον συναντήσει, τον χειμώνα του 1996 και για τις ανάγκες μιας μακροσκελούς συνέντευξης, παίρνοντας αφορμή από το εκδοτικό φαινόμενο που είχε μόλις προκαλέσει ο εκκεντρικός συγγραφέας με την κυκλοφορία του βιβλίου «Infinite Jest», ο ρεπόρτερ του Rolling Stone, Ντέιβιντ Λίπσκι, πίστευε ότι είχε στα χέρια του ένα δημοσιογραφικό λαβράκι.
Αυτό που συνέβη όταν οι δυο εκ διαμέτρου αντίθετοι νεαροί άντρες συναντήθηκαν ξεκίνησε ως μια ψυχρή συνάντηση μεταξύ αγνώστων και εξελίχτηκε σε μια απρόσμενη φιλία, καθώς δυο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι επιχείρησαν για λίγο να σμίξουν να προσεγγίσουν για λίγο ο ένας τον άλλο.
Η ταινία κάνει συναρπαστικό το θέαμα δυο χαρακτήρων που προσπαθούν πολύ απλά να προσεγγίσουν ο ένας τον άλλο, αφήνοντας προσωρινά στην άκρη τους κοινωνικούς ρόλους τους.
Δείχνοντας πάνω απ' όλα σεβασμό στην αξία των λέξεων και τη χαμένη τέχνη της ανθρώπινης επικοινωνίας, ο Τζέιμς Πόνσολντ χτίζει τη διαλεκτική σχέση των δυο ηρώων μέσα από διαδρομές με το αυτοκίνητο, συζητήσεις σε δωμάτια σπιτιών και ξενοδοχείων ή σύντομες συναναστροφές με τον έξω κόσμο και κατορθώνει να κάνει συναρπαστικό το θέαμα δυο χαρακτήρων που προσπαθούν πολύ απλά να προσεγγίσουν ο ένας τον άλλο, αφήνοντας προσωρινά στην άκρη τους κοινωνικούς ρόλους τους και ανοίγοντας την πόρτα στον εσωτερικό τους κόσμο.
Αυτή είναι και η πραγματική αρετή της δημιουργίας του Πόνσολντ: στις μέρες όπου το αμερικανικό σινεμά πασχίζει να βομβαρδίσει το κοινό του με ισοπεδωτικές εικόνες, βιαστικές αφηγήσεις και ιλιγγιώδη μοντάζ, το νηφάλιο και ευγενές «Τέλος Διαδρομής» ζητά πολύ απλά από τους θεατές να χαλαρώσουν στα καθίσματά τους για να παρακολουθήσουν δυο ήρωες καθώς έρχονται αντιμέτωποι με τις πολυάριθμες ατραπούς των λέξεων και με το διαρκές αίτημα του πώς παραμένει κανείς ειλικρινής με τον εαυτό του και με τους άλλους. Το ότι ο ένας από τους δυο ήρωες τυχαίνει να είναι ο θρυλικός Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας έρχεται να προστεθεί ως πολύτιμη λεπτομέρεια σε ένα φιλμ το οποίο δείχνει, πίσω από τα ονόματα, να ενδιαφέρεται πολύ απλά για τους ανθρώπους.
