Ο πρωτότυπος τίτλος του φιλμ είναι La Sirga και αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή της Κολομβίας. Εκεί καταφεύγει η φοβισμένη Αλίσια, στην προσπάθειά της να αλλάξει σελίδα στη ζωή της. Η ίδια ελπίζει πως έτσι θα σβηστούν οι αναμνήσεις της από τον πόλεμο. Πηγαίνει, λοιπόν, να μείνει σε ένα παρακμιακό σπίτι στις ακτές μιας μεγάλης λίμνης, στην ορεινή ζώνη των Άνδεων, που ανήκει στο μοναδικό συγγενή που της έχει απομείνει, το μοναχικό Όσκαρ. Όμως θα έρθει η στιγμή που οι μνήμες του πολέμου θα ζωντανέψουν ξανά…
Μια νατουραλιστική, μινιμαλιστική ταινία από έναν εκπρόσωπο της λατινοαμερικανικής σχολής, που θυμίζει γαλλικό, κινηματογραφικό new wave. Το μεγάλο της πλεονέκτημα είναι οι εικόνες. Στα πλάνα του Γουίλιαμ Βέγκα συνυπάρχουν αρμονικά στοιχεία όπως συμβολισμοί, σκοτεινιά, ποιητική διάθεση, συναίσθημα και υπόγεια δράση, που δεν αφήνουν το θεατή ασυγκίνητο. Αυτό γίνεται κυρίως γιατί όλα συμβαίνουν υπογείως. Η παρακολούθησή της δεν είναι εύκολη υπόθεση, διότι απαιτεί από το κοινό να έχει την ικανότητα να «διαβάζει» και πίσω από τις εικόνες.
Διόλου τυχαία, το φιλμ έχει κάνει ένα πολύ πετυχημένο πέρασμα από τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά φεστιβάλ του κόσμου, ανάμεσά τους και εκείνο των Καννών πρόσφατα. Η ταινία προβλήθηκε συγκεκριμένα στο τμήμα «15ήμερο Σκηνοθετών» και απέσπασε πολύ καλές κριτικές.
