ΤΑΙΝΙΑ: Λίνκολν

Η ταινία είναι βασισμένη στο βιβλίο της Ντόρις Κερνς Γκούντγουιν Team of Rivals, το οποίο αφηγείται τις τελευταίες εβδομάδες της ταραχώδους ζωής ενός από τους πιο σημαντικούς προέδρους της Αμερικής, του Αβραάμ Λίνκολν. Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ φωτίζει τις πιο επικίνδυνες και αποκαλυπτικές στιγμές του βίου του Αμερικανού ηγέτη, σε μια περίοδο που η δουλεία βρίσκεται στο αποκορύφωμά της και η χώρα οδηγείται σε απίστευτο χάος λόγω του Εμφυλίου. Ο Λίνκολν είναι ο χαρισματικός ηγέτης που κατάφερε να δώσει τέλος στον καταστροφικό πόλεμο, να περάσει την περίφημη 13η τροπολογία με την οποία νομιμοποιήθηκε η κατάργηση της δουλείας και να επιτύχει την πολυπόθητη ένωση.

Ο Σπίλμπεργκ αναφέρει τον Λίνκολν ως έναν από τους ήρωες της παιδικής του ηλικίας. Η αγάπη προς το πρόσωπό του γίνεται φανερή στην ταινία. Δίνοντας προσοχή στην κάθε λεπτομέρεια, παραδίδει μια υποδειγματική παραγωγή από κάθε άποψη: πολύ καλό καστ, πλούσια σκηνικά και κοστούμια, χρήση της τελευταίας τεχνολογίας και ατμοσφαιρική φωτογραφία. Ένα αποτέλεσμα άρτιο, εντυπωσιακό, σχεδόν αψεγάδιαστο αισθητικά και τεχνικά. Δεν είναι τυχαίες ή άδικες οι 12 υποψηφιότητες στα Όσκαρ.

Πέρα από αυτά ο Σπίλμπεργκ χρησιμοποιεί ως κύριο μέσο διερεύνησης της προσωπικότητας του ήρωά του το διάλογο. Μέσα από αυτόν προβάλλουν όλα τα χαρίσματα που τον μετέτρεψαν σε θρύλο. Φτιάχνει έτσι το γήινο πορτρέτο μιας πολύπλευρης ηγετικής φυσιογνωμίας. Ο χαρακτήρας του είναι αστείος και σοβαρός ταυτόχρονα, ευχάριστος αφηγητής, δυνατός και δαιμόνιος αρχηγός και παράλληλα ευαίσθητος πατέρας. Πράγμα καθόλου εύκολο, μιας και γύρω από το όνομα του Λίνκολν ως ιστορικής προσωπικότητας πλέχτηκε, στην πορεία των χρόνων, ένα περίεργο πέπλο μύθου και πραγματικότητας. Ο Σπίλμπεργκ τραβά αυτό το πέπλο και αφήνει τους θεατές να δουν τον ηγέτη ως ένα από τα πιο διαχρονικά σύμβολα ελπίδας, ισότητας και ελευθερίας στην παγκόσμια ιστορία. Και όλα αυτά χωρίς να ξεχνά τη συναρπαστική και απρόβλεπτα ανθρώπινη φύση του.

Μεγάλο πλεονέκτημα του φιλμ, η ηγετική μορφή του Ντάνιελ Ντέι Λιούις. Λιτός, σθεναρός, απόμακρος ως ήρωας, αλλά ταυτόχρονα προσιτός και γήινος. Με άλλα λόγια, εξαιρετικός. Ήδη έχει αποσπάσει τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερου ηθοποιού και είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί για το Όσκαρ α' ανδρικού ρόλου. Στο ύψος των περιστάσεων στέκεται και το υπόλοιπο καστ. Ιδιαίτερα η Σάλι Φιλντ ως πρώτη κυρία, αλλά και ο νεαρός Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ στο ρόλο του γιου του, ο οποίος συνεχίζει την ανοδική πορεία του. Σε κάθε κινηματογραφική του εμφάνιση γίνεται όλο και καλύτερος. 

Αυτά για τα οποία μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον Σπίλμπεργκ είναι τα ίδια σχεδόν σε όλες τις ταινίες του. Ο ακαδημαϊσμός, η έλλειψη του προσωπικού του σχολίου πέρα από την εξιστόρηση των γεγονότων και η υπερβολικά στρωτή -σχεδόν λαϊκή- αφήγησή του. Μάλιστα, ο περφεξιονισμός μερικές φορές στερεί από το θεατή -που δεν είναι Αμερικανός- το αυθόρμητο χειροκρότημα.

 

 

Πού παίζεται (από 24-30/1)