Ενώ ταξίδευε ανά τον κόσμο, ο Φίσερ συνέθλιβε με ευκολία τους αντιπάλους του αλλά είχε μοναχά μία επιθυμία: να αντιμετωπίσει τον ανίκητο Σοβιετικό παίκτη Μπόρις Σπάσκι, κι έτσι να δώσει τέλος στην 24χρονη κυριαρχία της Σοβιετικής Ένωσης στο σκάκι. Το 1972, η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα και το «Ματς του Αιώνα», ένα παιχνίδι 21 γύρων, κανονίστηκε στο Ρεϊκιαβικ της Ισλανδίας.
Όμως, η ολοένα διογκούμενη εμμονή του Φίσερ με διάφορες θεωρίες συνομωσίας που γεννούσε το ασταθές μυαλό του, επηρεάζουν το παιχνίδι και η αλλόκοτη συμπεριφορά του αναστατώνει τον συνήθως ατάραχο Σπάσκι. Με τον ανταγωνισμό να θυμίζει ολοένα και περισσότερο τις έντονες γεωπολιτικές συγκρούσεις της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, ακόμη και οι πιο κοντινοί σύμβουλοι του Φίσερ δεν είναι σίγουροι αν οι πράξεις του είναι οι καλά υπολογισμένες ενέργειες ενός εκκεντρικού ατόμου ή σημάδια ότι είναι πραγματικά ασταθής ψυχολογικά.
Άκρως ενδιαφέρουσα απόπειρα δραματοποίησης της ζωής του Αμερικανού σκακιστή Μπόμπι Φίσερ -από τα παιδικά χρόνια και την ανέλιξή του στο άθλημα μέχρι την ιστορική του πρωταθλητική αναμέτρηση με τον Σοβιετικό Μπόρις Σπάσκι το 1972 στο Ρέικιαβικ- με τους όρους ενός πολιτικού θρίλερ.
Στη διαταραγμένη προσωπικότητα, την ιδεοληψία και τις φοβίες του Ρωσοεβραίου από το Μπρούκλιν συμπυκνώνει το φιλμ όλο το φάσμα του καλλιεργημένου επί δεκαετίες αντικομουνιστικού μένους των Αμερικανών, κορυφώνοντας την προβληματική του σε έναν θυελλώδη σκακιστικό τελικό που νοούταν ως εθνική μάλλον παρά αθλητική αναμέτρηση.
Κρίμα, μονάχα, που ο Έντουαρντ Ζούικ («Ο τελευταίος σαμουράι») προτιμά να εικονογραφήσει το σύνθετο, δηκτικό σενάριο «χολιγουντιανά», μέσα από μια ολότελα ανάρμοστη στο υλικό του ηρωοποιητική διάθεση. Φοβερά πειστικός ως Μπόμπι Φίσερ ο πρώην «Σπάιντερμαν» Τόμπι Μαγκουάιρ, ίσως στην καλύτερη μέχρι τώρα ερμηνεία του.
