Το 2012, τις πρώτες μέρες της κατάληψης μιας βόρειας επαρχίας του Μαλί από τζιχαντιστές, οι δυνάμεις κατοχής εκτέλεσαν ένα ζευγάρι γονέων επειδή δεν ήταν παντρεμένοι.
Το αυθεντικό γεγονός χρησιμεύει στον Μαυριτανό σκηνοθέτη Αμπντεραχμάνε Σισακό να συνθέσει ένα πλέγμα ιστοριών στο πληγωμένο Τιμπουκτού και να καταδείξει πως η ακραία βαρβαρότητα στο όνομα της θρησκείας αποτελεί μάστιγα όχι μόνο στις μεσανατολικές χώρες, αλλά και στις πιο εξωτικές γωνιές της Αφρικής.
Τζιχαντιστές περιπολούν δρόμους και ύπαιθρο απαγορεύοντας το κάπνισμα, τη μουσική, την κυκλοφορία γυναικών με ακάλυπτα χέρια και πόδια. Μια πλανόδια ιχθυοπωλήτρια συλλαμβάνεται επειδή αρνήθηκε να φορέσει γάντια, μια κοπέλα μαστιγώνεται δημόσια γιατί τραγουδούσε στο σπίτι της, ένας Άραβας τζιχαντιστής απειλεί πως θα πάρει με τη βία για σύζυγο την ανήλικη κόρη μιας ιθαγενούς, ένα ανύπαντρο ζεύγος λιθοβολείται μέχρι θανάτου.
Όλα στριφογυρίζουν γύρω από το κεντρικό δράμα ενός φιλήσυχου νομάδα οικογενειάρχη και κτηνοτρόφου που πυροβόλησε κατά λάθος τον ψαρά που του σκότωσε το γελάδι, και περιμένει τώρα να δικαστεί με συνοπτικές διαδικασίες από τους ακραίους ισλαμιστές. Στο πλαίσιο του μωσαϊκού, τούτη η ?βασική- ιστορία μοιάζει ελαφρώς «χαντακωμένη», αν και απόλυτα παραστατική ενός έθνους που υποχρεώνεται σε ένα αιφνίδιο άλμα από τη γαλήνια, ασκητική, συνυφασμένη με τη φύση μουσουλμανική πίστη του σε ένα ξενόφερτο θαρρείς δόγμα απαγορεύσεων και βίας, όπως λυρικά δηλώνει και το εκπληκτικό μακρινό μονοπλάνο της λίμνης με το ηλιοβασίλεμα αμέσως μετά το έγκλημα.