Ελεύθερη απόδοση της ιστορίας του Δανού ζωγράφου Εϊνερ Βέγκενερ, γνωστού αργότερα ως Λίλι Εμπερ, ενός από τους πρώτους διεμφυλικούς που αποπειράθηκαν εγχείρηση αλλαγής φύλου στη δεκαετία του '30.
Είναι μέσα από τη σχέση του Βέγκενερ με τη σύζυγό του Γκέρντα στη βάση ενός βιβλίου του Ντέιβιντ Εμπερσοφ που προσεγγίζεται το θέμα της σεξουαλικής ταυτότητας, εδώ στο συντηρητικό περιβάλλον της Κοπεγχάγης του '20, όταν η Γκέρντα ανακάλυπτε την καλλιτεχνική της αναγέννηση ζωγραφίζοντας τα πορτρέτα της Λίλι, του ίδιου του Βέγκενερ ως γυναίκας, γεγονός που οδήγησε και στην ερωτική αφύπνιση εκείνου.
Εμφατικά δοσμένο στην ανάπτυξη της ιστορίας ως μελόδραμα ευρείας αποδοχής, με τη λουστραρισμένη καλλιτεχνική διεύθυνση και τα πανέμορφα κοστούμια να αποσπούν την προσοχή από την ουσία, το πέμπτο φιλμ του Τομ Χούπερ («Ο Λόγος του Βασιλιά») αποτυγχάνει να ερεθίσει τη σκέψη και να θέσει ερωτήματα είτε γύρω από την αποδοχή της διαφορετικότητας είτε πάνω στην πολυπλοκότητα της σεξουαλικότητας, επιμένοντας σε μια μονοδιάστατη, ναρκισσιστική προσέγγιση αυτής. Αυτό, ωστόσο, δεν μειώνει την ερμηνευτική επάρκεια του ανδρόγυνου Εντι Ρεντμέιν ή της Αλίσια Βικάντερ, αμφοτέρων υποψήφιων για Οσκαρ.
