Ο 13χρονος Βικτόρ ζει με την καρκινοπαθή μητέρα του σε ένα τροχόσπιτο στην ακτή του Μονπεγιέ. Όταν μαθαίνει πως στην πόλη βρίσκεται ο πατέρας του, διάσημος διευθυντής ορχήστρας που δε γνώρισε ποτέ, για να παρουσιάσει την 6η συμφωνία του Μάλερ, αρχίζει να τον παρακολουθεί από απόσταση. Μέχρι που αποφασίζει να τον αντικρίσει…
Ο πατέρας αρνείται τη συγγένεια, όμως ενδίδει τελικά στην επιμονή του μικρού. Και το αγόρι, δεινός μπαλαδόρος, μυείται σταδιακά στον κόσμο της μουσικής. Η μεταξύ τους σχέση ξεδιπλώνεται ψύχραιμα, και το πέρασμα του Βικτόρ από την οργή στη σύνεση, από το ένστικτο στη γνώση, από την εφηβεία στο κατώφλι της ενηλικίωσης τελείται με εκπληκτική οικονομία λόγου και χωρίς ίχνος συναισθηματισμού.
Μπορεί το χρονικό της συμφιλίωσης να είναι προδιαγραμμένο, υπακούει, όμως, σε έναν ρεαλισμό καθαρό και μια σημειολογία διακριτική (ένας γονέας πεθαίνει, ένας άλλος γεννιέται). Και, όπως και η καλή συμφωνική μουσική, σου ενεργοποιεί τις συγκινήσεις χωρίς να τις εκβιάζει. Φοβερά εκφραστικός ο μικρός Ρομέν Πολ, που τιμήθηκε με το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Ηθοποιού στο περυσινό Φεστιβάλ Βενετίας.
