Ο Τζέισον Ράιτμαν συνεργάζεται για τρίτη φορά με τη Ντιάμπλο Κόντι, τη μοναδική ως σήμερα πένα που εμπιστεύεται πέρα από τη δική του, και τα εξυπνακίστικα αποτελέσματα που έδωσε το δίδυμο τις 2 προηγούμενες φορές («Juno» και «Young Adult») προϊδέαζαν για μια αντίστοιχη προσέγγιση σε ένα υπαρκτό και σοβαρό θέμα για τη σύγχρονη γυναίκα. Το κενό και το χάος ταυτόχρονα που προκαλεί ο πολύπλοκος ρόλος της μητέρας σήμερα, μια αδιάκοπη διελκυστίνδα ανάμεσα σε δεκάδες ημερήσιες διαδικαστικές δουλειές που πρέπει να γίνονται με την ανάλογη τρυφερότητα, την ίδια στιγμή οι ρόλοι της συζύγου και της εργαζόμενης παραμονεύουν απειλητικά.
Το «Tully» ξεκινά με μια στραπατσαρισμένη Μάρλο (Θερόν) να κουβαλά για λίγες μέρες ακόμη στην κοιλιά το τρίτο της παιδί και να τρέχει για να καλύψει τις ανάγκες των άλλων δύο, ειδικά του μικρού Τζόνας που αντιμετωπίζει προβλήματα προσαρμογής στο σχολείο, μεγαλώνοντας τη στοίβα των προβλημάτων του ζευγαριού. Κάπου εκεί υπάρχει και ένας σύζυγος (Ρον Λίβινγκστον) που στηρίζει οικονομικά το όλο εγχείρημα, ζει τα άγχη και την εξάντληση με διαφορετικό τρόπο, αλλά μοιάζει περισσότερο βολεμένος, παίζοντας αθόρυβα κάθε βράδυ video games για να χαλαρώσει. Η γέννηση του τρίτου παιδιού γίνεται με μια γλυκόπικρη σειρά πλάνων που δεν υποδηλώνουν κάποιο εορταστικό γεγονός, αλλά άλλη μια διαδικαστική υπόθεση που υλοποιείται με υπομονή και απάθεια.
Εκεί κάπου μπαίνει η Τάλι, μια νυχτερινή νταντά, η παρουσία της οποίας σχεδόν επιβάλλεται από τον αδερφό της ηρωίδας, που βλέπει την αδερφή του να είναι έτοιμη να καταρρεύσει, και μοιάζει με θεόσταλτο δώρο. Ελεύθερο πνεύμα, ακούραστη, ήρεμη και απολύτως συνεργάσιμη κάνει τα βράδια της μητέρας να μοιάζουν ομορφότερα και πιο ξεκούραστα, δίνοντας μια νέα πνοή στη ζωή της και, κυρίως, περισσότερη αισιοδοξία για το μέλλον. Η απάθεια αντικαθίσταται από το κέφι και η προσφάτως εξουθενωμένη Μάρλο αντιλαμβάνεται πως μπορεί τελικά να τα κάνει όλα, να έχει το τέλειο σπίτι, να συμπεριφέρεται άψογα στους πάντες και τα βράδια να μεταμορφώνεται σε σέξι σύζυγο, παράλληλα όμως χτίζει μια σχέση εξάρτησης με την Τάλι.
Υπάρχει κάτι το παλιομοδίτικο στο χτίσιμο της εικόνας του ζευγαριού, ειδικότερα στην κατανομή των ρόλων που έχουν οι γονείς, ενώ και η παρουσία του μικρού Τζόνας μοιάζει σαν ένα σεναριακό βοήθημα για υπερφόρτωση ευθυνών, παρά ως κάτι περισσότερο λειτουργικό. Όμως, η εξυπνακίστικη γραφή που υπήρχε παλιότερα δίνει τη θέση της σε μια αυξημένη ευαισθησία. Εδώ βοηθά αρκετά η Θερόν, για την οποία αυτό που διαφημίζεται (και φαίνεται) είναι τα κιλά που πήρε για να ανταπεξέλθει στο ρόλο, όμως το σπουδαιότερο που κάνει είναι μεταδώσει την πικρή αίσθηση πως το βάρος των υποχρεώσεων σε μεταμορφώνει σε κάτι που μοιάζει με ζόμπι. Έχει λίγα ξεσπάσματα, που συνήθως προτιμώνται σε αντίστοιχες ταινίες, και περισσότερες στιγμές που περιφέρεται και μιλά ήρεμα βγάζοντας λόγια ανθρώπου που ανταπεξέρχεται μηχανικά πια σε όσα πρέπει να κάνει και πιθανότατα τα έχει ξεχάσει μετά από ένα λεπτό. Αυτή η μετατροπή σε ένα ον χαμένο στην απάθεια, σαφές δείγμα κατάθλιψης, μπορεί να επιλύεται παροδικά με την παρουσία της Τάλι, όμως δίνει τις δυνατότερες στιγμές μιας ταινίας που προτιμά να είναι δυσάρεστη αφήνοντας λίγο στην άκρη το cool χιούμορ. Ο Ράιτμαν και η Κόντι κρατούν εδώ καλά τις ισορροπίες, αντιλαμβανόμενοι πως παίζουν με ένα θέμα περισσότερο σκοτεινό, και αφήνουν το χιούμορ να λειτουργεί μόνο υποστηρικτικά, προσπαθώντας να περιγράψουν μια πολύπλοκη κατάσταση χωρίς να θέλουν να δώσουν βεβιασμένη απάντηση στο ερώτημα του ελληνικού τίτλου της ταινίας.
Η κορύφωση της σχέσης των δύο γυναικών είναι μάλλον αναμενόμενη, όμως η σαρωτική παρουσία της Τάλι, που δικαίως κρατά και τον τίτλο της ταινίας, έχει κάνει ήδη το έργο της. Πίσω από τα υπέροχα πράγματα που λέει και φτιάχνει, πίσω από τα cupcakes και την ασυγκράτητη σεξουαλικότητά της βρίσκονται οι τεράστιες αντιθέσεις ανάμεσα στην ανεμελιά της νιότης και τις ευθύνες τις ωριμότητας, ιδωμένες μέσα από τη ματιά μιας γυναίκας που πριν από 10 χρόνια έψαχνε με άνεση σε ποιο πάρτι πρέπει να πάει κάθε βράδυ και τώρα, ξεζουμισμένη, έχει μόνο 5 λεπτά για να βρει τη θηλή της που έχει το περισσότερο γάλα.
