Μια όμορφη συντηρήτρια έργων τέχνης και ένας, ερωτευμένος με τη δουλειά του, ιδεαλιστής υπάλληλος της υπηρεσίας οικονομικού εγκλήματος βρίσκονται τυχαία στην χειρότερη δυνατή στιγμή για την πρώτη. Έχει βάλει, προσωρινά τουλάχιστον, τη νεκρή γιαγιά της στον καταψύκτη, με σκοπό να συνεχίσει να παίρνει τη σύνταξή της, παίρνοντας εκδίκηση από το κράτος για το γεγονός ότι ένα (κρατικό) μουσείο την κοροϊδεύει εδώ και χρόνια για μια μεγάλη πληρωμή.
Λίγο πριν συμβούν οι προφανείς πρώτες παρεξηγήσεις αυτής της σχέσης, η ταινία προσπαθεί να μπει στο ύφος των κωμωδιών του Κέκο Τζαλόνε, μέσω του χαρακτήρα του Φάμπιο ντε Λουίτζι ο οποίος είναι ένας πραγματικός Ράμπο των οικονομικών υπηρεσιών, κυνηγώντας όποιον δε θα δηλώσει έστω και ένα ευρώ μέχρι μεγαλοαπατεώνες. Οι αποστολές που στήνει είναι γεμάτες κωμικές εμπνεύσεις, με το ξεκίνημα της σχέσης όμως τελειώνουν όλα, με αποτέλεσμα να βλέπουμε την περισότερη ωρα ατάκτως ερριμμένα κωμικά περιστατικά που σταματούν να προκαλούν γέλιο και φλερτάρουν περισσότερο με τον εκνευρισμό.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι τόσο χοντροκομμένο, που μάλλον σε κάνει να απορείς πώς μια ταινία που σε άλλα χρόνια θα πάλευε να μπει σε κάποια από τις παράλληλες αγορές (DVD ή τηλεόραση), παίζεται στους κινηματογράφους μας.
