Κάνοντας ένα flashback στα ‘90s, αναρωτιόµαστε αν τότε που η Μαντόνα χόρευε ηµίγυµνη στην prime time του MTV και ερωτοτροπούσε on camera µε κορίτσια και αγόρια, φανταζόταν κανείς ότι η οµοφυλοφιλία θεωρούνταν ψυχική νόσος. Κι όµως, µέχρι τις 17 Μαΐου του 1992, ο έρωτας µε άτοµα του ίδιου φύλου αντιµετωπιζόταν επισήµως ως ψυχική διαταραχή. Όχι σε κάποιες υπανάπτυκτες χώρες, αλλά στον δυτικό, πολιτισµένο κόσµο µας, αυτόν των ανθρωπίνων δικαιωµάτων. Στις 17 Μαΐου εκείνης της χρονιάς, ο Παγκόσµιος Οργανισµός Υγείας αναγνώρισε, επιτέλους, το δικαίωµα σχεδόν σε κάθε άνθρωπο να επιλέγει τον σεξουαλικό του προσανατολισµό χωρίς να στιγµατίζεται ως ψυχικά ασθενής. Και λέω «σχεδόν», επειδή πήρε 27 χρόνια για να αφαιρεθεί από τη λίστα µε τις ψυχικές διαταραχές του Π.Ο.Υ. η τρανς κατάσταση. Πριν από λίγες µέρες, λοιπόν, πραγµατοποιήθηκε και για τους transgender συµπολίτες µας -και θα έπρεπε να ισχύει για οποιονδήποτε άνθρωπο- αυτό το ιστορικό επίτευγµα. Στόχος όλων µας στο κάτω κάτω είναι µια ελεύθερη κοινωνία. Τι, όχι;
Ο τρόπος που δολοφονήθηκε ο κουίρ Ζακ Κωστόπουλος, µέρα µεσηµέρι, µπροστά σε απαθείς θεατές, έδειξε µε τον πιο εφιαλτικό τρόπο το µέγεθος που µπορεί να πάρει ο ρατσισµός κατά των διεµφυλικών ατόµων. Στα βίντεο που βλέπαµε άναυδοι, οι άντρες που επιτέθηκαν στον Ζακ τον χτυπούσαν µε τόση λύσσα, λες και εξαρτιόταν η ζωή τους από αυτό. Στα κοινωνικά δίκτυα γράφτηκε ό,τι χειρότερο µπορεί να ειπωθεί για έναν άτυχο άνθρωπο που τον κλωτσούσαν στο κεφάλι, ενώ ήταν εµφανές ότι δεν µπορούσε ούτε να συρθεί στο έδαφος. Κι όλα αυτά µόνο και µόνο επειδή είχε την τόλµη να είναι διαφορετικός, επειδή ήταν απλώς ο εαυτός του. Η θηριωδία κατά του Ζακ σήκωσε την προβιά του αρνιού και φάνηκαν τα δόντια του λύκου. Έκανε σαφές ότι τελικά υπάρχει µια κουλτούρα µίσους που πρέπει να αλλάξει. Το τυφλό µπούλινγκ ενάντια σε όποιον ξεφεύγει από τις νόρµες πρέπει να εξαλειφθεί. Είναι πολιτισµική αρρώστια. Δεν κινδυνεύεις ποτέ από το πώς αυτοδιαθέτει κάποιος το σώµα του. Τι κακό µπορεί να σου κάνει ο έρωτας του άλλου; Σε τι µπορεί να σε βλάψει η ελευθερία ενός άλλου πλάσµατος, όταν δεν σου στερεί τη δική σου; Τι σε νοιάζει µε ποιον κάνει σεξ, πώς νιώθει ηδονή όταν υπάρχει συναίνεση µεταξύ ενηλίκων, ποιον φιλάει, ποιον αγγίζει, για ποιον σβήνει και χάνεται από έρωτα; Γιατί πρέπει να ζορίζεσαι για κάτι που δεν σε εµπεριέχει; Για όλα αυτά είναι χρέος της πολιτείας να καταδικάσει τους δολοφόνους του Ζακ. Είναι θέµα ηθικής τάξης.
Ευτυχώς η νεανική κουλτούρα της εποχής µας, οι σειρές, οι ταινίες, η µουσική, η µόδα, δεν µασάνε τα λόγια τους πια. Το Riverdale, το υπέροχο Sense 8, το Pose και το πολυβραβευµένο reality show RuPaul Drag Race, ο παρουσιαστής του οποίου ήταν στη λίστα του περιοδικού Time µε τους 100 πιο επιδραστικούς ανθρώπους στον πλανήτη το 2017, δείχνουν χωρίς κόµπλεξ τη διαφορετικότητα. Το RuPaul Drag Race ξεκίνησε το 2009 ως µια ανεξάρτητη, χαµηλού κόστους παραγωγή µε ερασιτεχνικό φωτισµό, και µέσα σε λίγα χρόνια έγινε φαινόµενο, κατάφερε να προβάλλεται στην prime time της Αµερικής και να βραβευτεί µε 9 Emmy Awards, γιατί µε την ακτιβιστική οπτική του δείχνει τον δρόµο προς µια ανοιχτή κοινωνία. Οι πρωταγωνίστριές του, drag queens, γίνονται διαρκώς εξώφυλλα σε µεγάλα περιοδικά όπως το New York Magazine Δεν είναι, όµως, µόνο τα TV shows που αγκαλιάζουν τη διαφορετικότητα. Στη µόδα, πολλοί µεγάλοι σχεδιαστές δηµιούργησαν ειδικές σειρές για το pride festival στα χρώµατα του ουράνιου τόξου. Η θετική ανταπόκριση του κόσµου στις εικόνες που ανέβασε το ELLE.gr από το ελληνικό pride, δείχνει την καλή πλευρά της κοινωνίας µας.
Το ELLE έχει πάντα την τόλµη να αναδεικνύει το αυθεντικό. Έτσι, στο τεύχος αυτό, φιλοξενούµε την Indya Moore, την πρωταγωνίστρια της σειράς Pose του Netflix, µια διεµφυλική σταρ που πριν γίνει ηθοποιός, ακτιβίστρια και µοντέλο (είναι, µάλιστα, ένα από τα αγαπηµένα top models του Nicolas Ghesquière, δηµιουργικού διευθυντή του οίκου Louis Vuitton), υπέστη µπούλινγκ και ξυλοδαρµό, έζησε στον δρόµο και έπεσε θύµα sex trafficking, αλλά κατάφερε να επιβιώσει και σήµερα είναι ένα από τα πιο λαµπερά πρόσωπα της εποχής µας. Διαβάστε την ιστορία της και όσα η ίδια εξοµολογήθηκε στο ELLE. Θα ανακαλύψετε ένα θαρραλέο πλάσµα που δεν έχει να κρύψει τίποτα, που µιλά αληθινά και µαγνητίζει µε τη µοναδική οµορφιά του.
ΥΓ.: Χθες η Αµερικανική Ψυχαναλυτική Ένωση ζήτησε συγγνώµη για το γεγονός ότι στο παρελθόν αντιµετώπισε την οµοφυλοφιλία ως ψυχική ασθένεια, παραδεχόµενη ότι τα λάθη της συνέβαλαν σε διακρίσεις και τραύµατα για τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Υπάρχει ελπίδα…
Φλώρα Τζηµάκα
ftzimaka@alphamag.gr
