«Ως μη δυαδικό άτομο (non-binary*) ο χαρακτηρισμός “γυναίκα” μου προκαλεί δυσφορία. Το γεγονός ότι γεννήθηκα γυναίκα, όμως, μου πρόσφερε μια πιο σφαιρική αντίληψη των πραγμάτων. Ως παιδί ένιωθα ότι έχει γίνει κάποιο λάθος. Δεν ήθελα να φοράω φούστες και φουστάνια (αυτά, με τη στερεοτυπική μου τότε ματιά), αλλά φόρμες. Μου άρεσε να παίζω ποδόσφαιρο και δεν καταλάβαινα γιατί τα κορίτσια δεν παίζανε τίποτα στα διαλείμματα, αλλά “συζητούσαν”. Όταν έφτασα στην εφηβεία, αυτοί οι στερεοτυπικοί προβληματισμοί μετατράπηκαν σε πιο σοβαρούς. Καθώς ο φόβος μου (ότι θα φαίνομαι γυναίκα και ότι η κοινωνία αυτό περιμένει από εμένα) γινόταν πραγματικότητα, βρέθηκα στη θέση να αναρωτιέμαι για πρώτη φορά στη ζωή μου τι σημαίνει “είμαι γυναίκα”. Σήμερα, έπειτα από πολλές διεργασίες, μπορώ να αφεθώ και στη θηλυκή μου πλευρά, χωρίς να νιώθω ότι αλλοιώνεται ο εαυτός μου.
Στην εφηβεία άρχισα να καταλαβαίνω πόσο σημαντικό ήταν που οι γυναίκες συζητούσαν και πόσο καλοί ακροατές μπορούσαν να γίνουν, πόσο πιο ανεκτικές είναι από τους άντρες, κατάλαβα πως η συναισθηματικότητά τους είναι φαινόμενο οξείας αντίληψης των ανθρωπίνων σχέσεων, πως οι μαμάδες, πιθανώς, φωνάζουν γιατί διαχειρίζονται δουλειά, σπίτι και παιδιά ταυτόχρονα, και πως, εν τέλει, δεν κουτσομπολεύουν οι γυναίκες, αλλά οι κουτσομπόληδες.
Το να μπούμε στη θέση του άλλου είναι πάντα δύσκολο, αλλά είναι ακόμη πιο δύσκολο το να σκεφτούμε τι δυσκολίες βιώνει κάποιος λόγω του φύλου του. Είναι εύκολο και βολικό όταν κάποιος έχει ένα τραυματικό βίωμα να του καταλογίσουμε κάποιο φταίξιμο, καθώς μας βγάζει από την τρομακτική σκέψη ότι “θα μπορούσε να συμβεί και σ’ εμένα”. Αλλά φαινόμενα βίας και παρενόχλησης (με τη μια μορφή ή την άλλη) συμβαίνουν σε όλες τις θηλυκότητες σχεδόν ανεξαιρέτως. Συμβαίνουν ανεξαρτήτως προσδιορισμού φύλου, σεξουαλικότητας, εμφάνισης, ηλικίας. Συμβαίνουν επώνυμα σε εργασιακούς χώρους και πανεπιστήμια, ανώνυμα σε λεωφορεία και κλαμπ. Ας μην είναι αναπόσπαστο κομμάτι της γυναικείας ταυτότητας η παρενόχληση. Όσο κυριαρχεί η σιωπή γι’ αυτά τα φαινόμενα, τόσο κυριαρχεί και η αντίληψη ότι οι θύτες μπορούν να ξεφεύγουν από τη δικαιοσύνη».
*Τα άτομα που κινούνται ενδιάμεσα ή και εκτός του έμφυλου δίπολου άντρας-γυναίκα.
Info: Η Αμαλία Μουχταρίδη γράφει και τραγουδά με την μπάντα της, τους Amalia & The Architects. Ακούστε τα τραγούδια τους στο κανάλι τους στο YouTube.
