«Δηλώνω φεμινίστρια από τα δεκαπέντε μου και bi από τα δεκαέξι μου. Έχω σπουδάσει εγκληματολογία, αλλά η δουλειά μου είναι εικονογράφος. Οι εικονογραφήσεις μου περιστρέφονται γύρω από τον φεμινισμό και το body positivity. Είναι σημαντικό για μένα τα έργα μου να είναι συμπεριληπτικά και να αποτελούν ένα safe space για όλα τα φύλα και τις σεξουαλικότητες. Δεν υπάρχουν αυτονόητοι χώροι ασφάλειας στην κοινωνία σήμερα. Μου άρεσει που έχω δημιουργήσει έναν τέτοιον.
Εγώ ήμουν προνομιούχα ως προς το coming out μου. Οι φίλοι μου ήταν κυρίως καλοί άνθρωποι και με αποδέχτηκαν από την αρχή. Είδαν πέρα από τη σεξουαλικότητά μου. Η μαμά μου ήταν και αυτή φεμινίστρια. Την σεξουαλικότητά μου απλώς την αποδέχτηκε. Είμαι η κόρη της και με αγαπάει. Δεν υπήρχε δεύτερη σκέψη για εκείνη. Η υπόλοιπη οικογένεια δεν αντέδρασε το ίδιο, κάποιοι δεν θα το μάθουν και ποτέ. Δεν χρειάζεται να ταράξω για παράδειγμα τη γιαγιά μου λέγοντάς της: “Γιαγιά μπορεί να παντρευτώ και κορίτσι”.
Το να δηλώνεις φεμινίστρια ακόμη και σήμερα δεν είναι εύκολο. Το 2014 που για πρώτη φορά το ξεστόμισα εγώ ήταν ακόμη περισσότερο δύσκολο το να δηλώνω κάτι τέτοιο στο σχολείο. Μόνο εχθρικά με αντιμετώπισαν. Κάποιοι δεν ήξεραν καν τον όρο, πόσο μάλλον να τον καταλάβουν. Σήμερα ο όρος είναι πιο διαδεδομένος και γνωστός. Στην πλειοψηφία τους όμως οι άνθρωποι δεν τον αντιλαμβάνονται. Παρά το ότι υπάρχουν πολλές πηγές για να ενημερωθεί κάποιος, οι περισσότεροι μένουν με την στερεοτυπική ιδέα του φεμινισμού σύμφωνα με την οποία οι φεμινίστριες δεν προσέχουμε τον εαυτό μας, και προσπαθούμε να μιμηθούμε άνδρες. Έχω ακούσει για παράδειγμα το “α εσύ δεν φωνάζεις, είσαι καλή φεμινίστρια”. Όσο δεν φωνάζουμε οι φεμινίστριες είμαστε καλές. Ο περισσότερος κόσμος δεν έχει κάτσει να μάθει, να ενημερωθεί. Νομίζουν πως ό, τι προβλήματα υπήρχαν σε σχέση με την ισότητα των δυο φύλων έχουν επιλυθεί. Οπότε τους ακούγεται αναχρονιστικός ως όρος. Από την στιγμή που μπορούμε να πάμε στη δουλειά και να ψηφίζουμε για αυτούς είναι εντάξει τα πράγματα. Μέχρι εκεί φτάνουν. Το ότι μας δολοφονούν λόγω του φύλου μας δεν μπορούν να το δουν. Υπάρχει μεγάλη έλλειψη κατανόησης.
Είναι απαραίτητη η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία. Και δεν εννοώ να έρθουν να μας δείξουν πώς να χρησιμοποιούμε προφυλακτικό. Πρέπει να δημιουργηθεί ένα safe space για όλες τις ταυτότητες, πρέπει να διδάσκουμε τα παιδιά στο σχολείο για τις σεξουαλικότητες και τα φύλα μιας και οι γονείς μας-τουλάχιστον της δικιάς μου γενιάς – δεν ήταν σε θέση να μας διαπαιδαγωγήσουν και δεν είναι ο ρόλος τους. Στο σχολείο υπάρχουν μαθήματα κοινωνιολογίας, αλλά δεν αναφέρουν ποτέ το κοινωνικό φύλο. Την ίδια στιγμή έχουμε σε όλες τις τάξεις θρησκευτικά για να μας πούνε με κάθε αφορμή ότι πρέπει να κάνουμε οικογένεια.
Σήμερα πρέπει να γίνει η αρχή ώστε να δείχνουν οι άνθρωποι κατανόηση προς κάτι που δεν ξέρουν ή που δεν καταλαβαίνουν. Δεν χρειάζεται να συμφωνούν, μπορούν απλώς για αρχή να μην έχουν βίαιες αντιδράσεις. Ως ένα queer άτομο δεν έχω αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα είμαι πολύ δυναμική απέναντι στην αδικία. Εγώ δεν μασάω. Δεν γεννήθηκαν όμως όλοι στο ίδιο περιβάλλον και δεν διαθέτουν την ίδια ασπίδα που διαθέτω εγώ. Για αυτό πρέπει να σκεφτόμαστε κυρίως τα παιδιά που δεν έχουν αυτά τα προνόμια. Τα έργα μου είναι το χέρι που τους απλώνω».
Ακολουθήστε την Ελένη στο instagram ή δείτε τις πολύχρωμες εικόνες της κάνοντας κλικ εδώ.
