«Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που η μητέρα μου δούλευε και ο πατέρας μου ήταν ένας άνθρωπος που πίστευε στην ισότητα. Δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι είμαστε κατώτερες. Μια φορά, στο παρελθόν, συμμετείχα σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε σε κάποιο πολύ σημαντικό περιοδικό του κλάδου, στην οποία είχα κάνει την περισσότερη δουλειά, οπότε το όνομά μου μπήκε πρώτο. Ένας συνάδελφος από τον Καναδά ζήτησε να μπει πρώτο το δικό του. Τότε δεν μου πέρασε καν από το μυαλό να το αρνηθώ. Οι άντρες πολλές φορές θεωρούν ότι είναι δικαίωμα και υποχρέωσή τους να ηγηθούν. Για εμένα τότε αυτό δεν ήταν πολύ σημαντικό. Αλλά οι γυναίκες πρέπει να μάθουμε να διεκδικούμε. Αντανακλαστικά πολλές φορές το ξεχνάμε. Και δεν πρέπει να το κάνουμε επειδή είμαστε γυναίκες, αλλά επειδή είμαστε εξίσου καλές, δυνατές και αξιόπιστες. Ξέρετε, στα αμφιθέατρα της Ιατρικής παραδοσιακά είναι περισσότερα τα κορίτσια, όσο περνούν τα χρόνια, όμως, και φτάνουμε στις διευθυντικές θέσεις, τη συντριπτική πλειονότητα αυτών την καταλαμβάνουν άντρες. Αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στη χώρα μας. Στην Αμερική τα ποσοστά είναι ακόμα πιο χαμηλά. Το ποσοστό των γυναικών που καταλαμβάνουν θέσεις καθηγητών και πρυτάνεων των ιατρικών σχολών δεν ξεπερνά το 15%. Έχω, επίσης, συμμετάσχει σε μια έρευνα που αποδεικνύει -μεταξύ άλλων- ότι οι άντρες γιατροί λαμβάνουν περισσότερη χρηματοδότηση για έρευνα από ό,τι οι γυναίκες συνομήλικοί τους. Το ίδιο παρατήρησα και ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Πνευμονολογικής Εταιρείας. Ενώ βλέπαμε αγόρια και κορίτσια να στέλνουν τις εργασίες τους, όταν κοιτούσαμε τους προσκεκλημένους ομιλητές αντικρίζαμε πάλι περισσότερα αγόρια. Ακόμη και όταν μεγάλα ιατρικά περιοδικά ψάχνουν έναν γιατρό για ένα θέμα, πρέπει κάποιος να διευκρινίσει “να καλέσουμε και μια γυναίκα”. Είναι κακό ανακλαστικό αυτό και πρέπει να σταματήσει. Από την άλλη, καθημερινά στην κλινική είναι τόσο ξεκάθαρο και σαφές ότι γυναίκες και άντρες τα καταφέρνουν μαζί. Μέσα στο νοσοκομείο δουλεύουμε χωρίς διακρίσεις. Για όλα τα παραπάνω, σε ένα νέο κορίτσι που θέλει να ασχοληθεί με την Ιατρική σήμερα θα έλεγα να απαιτεί περισσότερο. Να διεκδικεί. Να ψηλώνει».

Info: Η Μίνα Γκάγκα είναι διευθύντρια της 7ης Πνευμονολογικής Κλινικής του ΓΝΘΑ «Η Σωτηρία».

Διαβάστε όλες τις φωνές εδώ.