Στο Βερολίνο λένε πως πνέει άνεμος ανοιξιάτικος. Η πτώση της τιμής του πετρελαίου, τα σχεδόν μηδενικά επιτόκια καταθέσεων και οι για πρώτη φορά αισθητές αυξήσεις στους μισθούς έχουν ενισχύσει θεαματικά την κατανάλωση στη Γερμανία. Aυτό το κλίμα ευδαιμονίας τροφοδοτεί επιπλέον τη ζήτηση και, όπως φαίνεται, τίποτα δεν μπορεί να σκιάσει τον ανέφελο ουρανό της ευρωπαϊκής υπερδύναμης. Τίποτα; Για να δούμε, γιατί τα πράγματα δεν είναι όπως τα παρουσιάζουν.
H φωτιά που έβαλαν οι εξαγριωμένοι ακτιβιστές του διεθνιστικού κινήματος Blockupy στον ουρανοξύστη, αξίας 1,3 δισ. ευρώ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στη Φρανκφούρτη «έκαψε» τα προσχήματα. Ο μαύρος καπνός της αγανάκτησης που σκέπασε απειλητικά το Βερολίνο -μια σημειολογία που δύσκολα περνά απαρατήρητη- χαλάει το γερμανικό πάρτι των καπιταλιστών. Και να 'ταν μόνο αυτό…
Ο αρθρογράφος των Financial Times Βόλφγκανγκ Μούνχαου επισημαίνει σε άρθρο του ότι «το πρόβλημα της ευρωζώνης λέγεται Γερμανία, όχι Ελλάδα» και συμπληρώνει ότι η Γερμανία είναι που «χρειάζεται άμεσα μεταρρυθμίσεις και όχι η ελληνική αγορά προϊόντων».
Ο Μούνχαου εξηγεί ότι ο πραγματικός κίνδυνος ελλοχεύει στον κλάδο ασφαλειών ζωής. Ήδη ο οίκος Moody’s έχει προειδοποιήσει από το 2013 ότι ο γερμανικός χρηματοοικονομικός κλάδος χρειάζεται άμεση μεταρρύθμιση. Σύμφωνα μάλιστα με μελέτη της γερμανικής βουλής, αν δεν γίνει αυτό, θα φαλιρίσουν 12 έως 32 από τις 85 ασφαλιστικές εταιρείες μέχρι το 2023. Η επόμενη μεγάλη χρηματοοικονομική κρίση, καταλήγει ο Μούνχαου, θα ξεκινήσει από τη Γερμανία. Ωστόσο το Βερολίνο κουνάει δασκαλίστικα το δάχτυλο στους «τεμπέληδες» Έλληνες, κρύβοντας κάτω από το λαμπερό red carpet του Eurogroup τα σοβαρά ζητήματα της γερμανικής οικονομίας.
«Τη Δευτέρα 23 Μαρτίου του 2015 η Ελλάδα, το Grexit, το Graccident και όλες οι φθηνές κινδυνολογίες που μας ταλαιπωρούν και προσβάλλουν τη νοημοσύνη και την αισθητική μας από τη Δευτέρα 26/1 μέχρι και σήμερα θα έχουν ξεχαστεί, καθώς το θέμα που θα κυριαρχεί θα είναι η εκτόξευση του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου της Λεπέν στην πρώτη θέση στον α΄ γύρο των νομαρχιακών εκλογών της Κυριακής 22/3/2015…». Αυτά γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος σε άρθρο του στο Έθνος με τίτλο Η Πτώση της Γαλλίας, στο οποίο επισημαίνει ότι, αντί να συνειδητοποιήσουν τι συμβαίνει, οι Γερμανοί επικρίνουν τους Γιούνκερ και Μοσκοβισί για τη χαλαρότητα που επέδειξαν απέναντι στον Ολάντ παραχωρώντας διετή περίοδο προσαρμογής στη Γαλλία προκειμένου να μειώσει το έλλειμμά της, αντί να επιβάλουν πρόστιμο ύψους 4 δις. Κάνουν σαν να μη βλέπουν ότι «με τη Λεπέν πρόεδρο δεν τελειώνει μόνο η γερμανική Ευρώπη. Τελειώνει η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση όπως τη γνωρίζουμε, δέχεται τη χαριστική βολή η Γαλλία της Γαλλικής Επανάστασης όπως την ξέρουμε από το 1789 μέχρι και σήμερα. Η Γαλλία του Διαφωτισμού, του Ορθολογισμού της Ελευθερίας-Ισότητας- Αδελφοσύνης, είναι υπόθεση όλης της Ευρώπης. Η Επανάσταση του 1821, η ενοποίηση της Ιταλίας και η εθνική αφύπνιση στη Γερμανία είναι σε μεγάλο βαθμό παιδιά του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης, που σάρωσε στο διάβα της θρόνους, θυρεούς, τίτλους ευγενείας και οδήγησε σε μη αντιστρέψιμη ρήξη με το άθλιο καθεστώς της φεουδαρχίας» εξηγεί ο καλός δημοσιογράφος. [Update: Τελικά στις νομαρχιακές εκλογές η Μαρί Λεπέν πήρε τη δεύτερη θέση, αποδεικνύοντας ότι τα αντανακλαστικά των Γάλλων λειτουργούν ακόμα].
Όμως και στην υπόλοιπη Ευρώπη τίποτα δεν κυλάει ήρεμα.
Στην Ισπανία οι τελευταίες δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν όχι μόνο την πρωτιά των Podemos, αλλά και τη δυναμική ανατροπή του πολιτικού σκηνικού.
Στη Βρετανία το Μάιο ο λαϊκιστής Φάρατζ πιθανότατα θα έχει τόσο υψηλά ποσοστά στις βουλευτικές εκλογές που θα υποχρεώσει τον Κάμερον να συρθεί σε δημοψήφισμα για την έξοδο της χώρας από την Ε.Ε. μέχρι το 2017.
Στην Ιταλία η ακροδεξιά Λίγκα του Βορρά εκφωνεί πλέον αντιγερμανικούς λόγους ζητώντας επιστροφή στη λιρέτα.
Στην Ουκρανία το κλίμα γίνεται όλο και πιο δυσοίωνο. Οι ΗΠΑ κλιμακώνουν τις αντιπαραθέσεις με τη Ρωσία και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει τίποτα, καθώς η Πολωνία, ο νέος προνομιακός εταίρος των ΗΠΑ, πρωτοστατεί όχι απλώς στην αντιρωσική ρητορική, αλλά και στη δημιουργία ενός μετώπου του ΝΑΤΟ απέναντι στη Ρωσία. Η Γερμανία δείχνει να μην μπορεί να διαχειριστεί ούτε αυτό το ζήτημα.
Ταυτόχρονα η φτώχεια απλώνει τη σκιά της στην καρδιά της ατμομηχανής της Ευρώπης. «Στη Γερμανία το 13% του πληθυσμού (των 81 εκατομμυρίων κατοίκων, δηλαδή πάνω από10 εκατομμύρια) ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Επίσης 1,3 εκατομμύρια άνθρωποι, παρότι εργάζονται, χρήζουν πρόσθετης οικονομικής στήριξης. Τουλάχιστον 2,5 εκατομμύρια παιδιά πηγαίνουν σχολείο δίχως να έχουν πάρει πρωινό, ενώ σε πολλά σχολεία δεν παρέχεται γεύμα. Εκατομμύρια είναι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι που τρέφονται ανεπαρκώς. (…) Στη Γερμανία τα περίπου 10 εκατομμύρια μισοεργαζόμενων στα μικρά επαγγέλματα (mini jobs) και τη μερική απασχόληση διαφορετικών κατηγοριών, με ψευτομισθούς των € 450 το μήνα (έτσι συγκαλύπτεται και η ανεργία) είναι οι βασικοί "πελάτες" της Paritatische Gesamtverband, που περιλαμβάνει 10.000 φιλανθρωπικές οργανώσεις διαφόρων κατηγοριών και παρέχει κουπόνια και "κοινωνική αρωγή". Επίσης οι μονογονεϊκές οικογένειες, συνταξιούχοι και πολλοί ανήλικοι πλήττονται περισσότερο από τη φτώχεια εξαιτίας της κατεδάφισης της πρόνοιας» (Πηγή: Ριζοσπάστης).
Στα μαύρα σύννεφα που σκιάζουν στην πραγματικότητα το γερμανικό ουρανό έρχεται να προστεθεί και η εσωτερική αντιπολίτευση που αντιμετωπίζουν οι Μέρκελ και Σόιμπλε μέσα στο ίδιο τους το κόμμα με αφορμή την Ελλάδα. Σύμφωνα με την Deutsche Welle, το κλίμα στις τάξεις των Χριστιανοδημοκρατών/Χριστιανοκοινωνιστών της κεντροδεξιάς κυβερνητικής παράταξης παραμένει ιδιαίτερα βαρύ. Το «ναι» από τους βουλευτές στη συμφωνία του Eurogroup ήταν συντριπτικό, αλλά απρόθυμο, και το κλίμα δεν έχει βελτιωθεί. «Αντίθετα οι δύο τελευταίες εβδομάδες, όπου ουσιαστικά δεν υπήρξε καμία πρόοδος στις διαπραγματεύσεις μεταξύ Αθήνας και Βρυξελλών, αλλά και οι φόβοι που εκφράστηκαν τις τελευταίες μέρες από την ελληνική πλευρά περί προσφυγικού κύματος προς το Βερολίνο από τον υπ. Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά, αν η Ελλάδα καταρρεύσει, ενέτειναν ακόμη περισσότερο τη δυσφορία στη γερμανική πρωτεύουσα», ενώ σιγά σιγά αρχίζει να διατυπώνεται μια έντονη αντιευρωπαϊκή ρητορική μέσα στο ίδιο το κόμμα της Μέρκελ. «Αυτό ακριβώς το κλίμα επιχειρεί να διαχειριστεί και να κατευνάσει ο Γερμανός υπ. Οικονομικών επαναλαμβάνοντας ό,τι είχε πει και στο προοίμιο της ψηφοφορίας στη γερμανική βουλή: ότι ζητούμενο ήταν και παραμένει η ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος» (Πηγή: tvxs.gr).
Αυτή είναι η εικόνα της ηγέτιδας δύναμης στην Ευρώπη. Μιας Ευρώπης σε παρακμή, έτοιμης να αποσυντεθεί, όπου το ελληνικό ζήτημα είναι το ελάχιστο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει. Αυτή είναι η Ευρώπη στην οποία με τόσο πάθος πια θέλουμε να ανήκουμε; Καλά τα λέει ο Άρης Δαβαράκης: «Πρέπει να παραδεχτώ πως η παρούσα Ευρώπη, αυτή που έχει η κυβέρνηση Τσίπρα να αντιμετωπίσει, περνάει φάση μεγάλης παρακμής. Φορτωμένη σκάνδαλα, χρηματισμούς, κομπίνες, με το μυαλό της συνεχώς στο οικονομικό κέρδος (με όλα τα μέσα), είναι μια Ευρώπη ευάλωτη. Η φοροαποφυγή, η φοροδιαφυγή, το μαύρο χρήμα, η εμπλοκή πολλών “ηγετών” της σε συχνά (έστω “μικρά”) οικονομικά σκανδαλάκια, της έχουν αφαιρέσει το όποιο κύρος αξίζει να έχει (…) Ένας κόκκος άμμου (σαν αυτόν της σύγχρονης Ελλάδας που ζητάει αλλαγή πορείας) είναι αρκετός για να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στην καλολαδωμένη (αλλά παλιάς τεχνολογίας, ευτυχώς) μηχανή της. Μιας μηχανής φορτωμένης, όπως είναι πια γνωστό σε όλους, με ψέματα, φούσκες, απάτες, εκβιασμούς και, πολύ βρόμικα πια, κοινά οικονομικά μυστικά – που δεν κάνει να δημοσιοποιηθούν ακόμα παραπάνω, ούτε να βεβαιωθούν με συγκεκριμένες διαδικασίες σαν το λογιστικό έλεγχο του χρέους που θα απαιτήσει η νέα ελληνική κυβέρνηση, αν αφεθεί να επιζήσει. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο κινδυνεύει να αποκαλύψει περίτρανα αξιοθρήνητες οικονομικές παθογένειες των “θεσμών” της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης – που κάθε άλλο παρά “αθώοι δανειστές που θέλουν τα λεφτά τους πίσω” είναι».
Και για πρώτη φορά μετά από σχεδόν επτά δεκαετίες (!) η Ελλάδα φέρνει στη «σέντρα» τη Γερμανία. Με την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να διεκδικήσει τις γερμανικές αποζημιώσεις περνά η ηγέτιδα ευρωπαϊκή δύναμη στην άμυνα. Πώς έγινε αυτό; Πες τα, βρε Πιτσιρίκο, που τα λες τόσο ωραία: «Η γερμανική κυβέρνηση έκανε ένα πολύ μεγάλο λάθος: πίεσε την Ελλάδα πάρα πολύ, αναγκάζοντας ουσιαστικά τους Έλληνες να στείλουν στην αντιπολίτευση τα κόμματα και τους πολιτικούς που έλεγχε η Γερμανία. Εκεί η γερμανική κυβέρνηση έχασε το παιχνίδι. Η πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης έκανε κυβέρνηση στην Ελλάδα το ΣΥΡΙΖΑ. Έκαναν το ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, χωρίς πρώτα να τον έχουν στο χέρι, χωρίς να μπορούν να τον εκβιάσουν, όπως έκαναν με τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Στη συνέχεια η γερμανική κυβέρνηση πίεσε αφόρητα τη νέα ελληνική κυβέρνηση, ξεχνώντας πως δεν την έχει στο χέρι -όπως τις προηγούμενες- και πως αυτή η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να αντεπιτεθεί και να διεκδικήσει από τη Γερμανία. Το σχέδιο της γερμανικής κυβέρνησης, του ελληνικού πολιτικού κατεστημένου και των Ελλήνων ολιγαρχών ήταν να προκαλέσουν ασφυξία στη νέα ελληνική κυβέρνηση και να την ανατρέψουν ή να την καπελώσουν. Τους διέφυγε πως αυτή η κυβέρνηση -η οποία δεν έχει λερωμένο “ποινικό μητρώο”- θα μπορούσε να αντιδράσει. Όπως και κάνει τώρα. Οπότε, το παιχνίδι αλλάζει… Τώρα είναι η Γερμανία που θα πρέπει να απολογηθεί και να πληρώσει. (…) Ήταν τόσο απλό. Αλλά οι Έλληνες επέμεναν για δεκαετίες σε ξεπουλημένους πολιτικούς και κυβερνήσεις με αποτέλεσμα η Ελλάδα να χρεοκοπήσει» (Πηγή: pitsirikos.net).
Γι’ αυτό ας αφήσουμε την κυβέρνηση να κάνει τη δουλειά της όσο ακόμα δεν στοιβάζει σκελετούς στην ντουλάπα της και δεν βάζει το δάχτυλο στο μέλι. Όσο ακόμα όλοι εκεί συνεχίζουν να πιστεύουν στο στοίχημα που έβαλαν: να γράψουν Ιστορία διεκδικώντας το δίκιο της Ελλάδας.
«Μη μασάτε, πατριώτες!» που θα ‘λεγε κι ο Δαβαράκης.
Φλώρα Τζημάκα
ftzimaka@pegasus.gr
