«Κύριε Σόιμπλε, υπάρχει εν γένει πρόοδος στις διαπραγματεύσεις;» ρώτησαν το Γερμανό υπουργό Οικονομικών δημοσιογράφοι της Frankfurter Allgemeine, της εφημερίδας που διαβάζει η γερμανική ελίτ, όπως επισημαίνει ο Γιώργος Δελαστίκ σε άρθρο του στο Έθνος με τίτλο Από τον Σόιμπλε θα Μάθουμε την Τύχη της Ελλάδας. Ιδού η απάντηση: «Στις διαπραγματεύσεις υφίσταται πιθανόν μια παρανόηση από την ελληνική πλευρά: Δεν πρόκειται για την κατάρτιση ενός νέου προγράμματος μεταρρυθμίσεων. Πρόκειται για την εκπλήρωση του τρέχοντος προγράμματος. Πιστεύω ότι οι αιτίες της κρίσης βρίσκονται στην ίδια την Ελλάδα. Εξάλλου ο εκεί πληθυσμός δεν μπορεί καν να καταλάβει γιατί είναι αναγκαίες οι μεταρρυθμίσεις».
Με αυτά τα προσβλητικά λόγια ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ξεκαθαρίζει για άλλη μια φορά ότι η επαναδιαπραγμάτευση έχει εκτραπεί σε μια «διαδικασία συμμόρφωσης στο πνεύμα του μνημονίου έξω από το οποίο υπάρχει μόνο το Grexit και η χρεοκοπία» γράφει ο Γιάννης Κιμπουρόπουλος σε άρθρο του με τίτλο Ανάμεσα στο «Κάτι» και το «Τίποτα» και συνεχίζει: «Ακόμα κι αν στο κορυφαίο επίπεδο της ευρωπαϊκής ηγεσίας (Μέρκελ, Ολάντ, Γιούνκερ) επικρατεί μια πιο διαλλακτική και ρεαλιστική προσέγγιση αυτού που αποκαλείται “έντιμος συμβιβασμός”, δεν είναι βέβαιο ότι αυτός είναι αποδεκτός από τα εξαιρετικά αυτονομημένα κέντρα ισχύος της πολυμερούς διαπραγμάτευσης, όπως είναι το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, η Κομισιόν και οι γραφειοκράτες-τεχνοκράτες που τα πλαισιώνουν».
Όπως λέει και ο Στάθης στο κείμενό του Ο Καμβάς και το Σάβανο, «είναι φανερό ότι οι δανειστές δεν διαπραγματεύονται, αλλά ότι προσπαθούν να διασύρουν την Ελλάδα». Μιλάει, για παράδειγμα, η κυβέρνηση για ένα μέσο συντελεστή ΦΠΑ 16% και οι θεσμοί για 23% αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα μπορούσαμε να τα βρούμε κάπου στη μέση. Κάπου στη μέση μετακινούμενη η κυβέρνηση δέχεται το 18%, αλλά οι θεσμοί αποφασίζουν να παραμείνουν αμετακίνητοι στο 23%. Πιθανόν, όπως γράφει ο Στάθης, αν τελικά δεχόμασταν το 23% να ζητούσαν 28%, αλλά κάτι ανάλογο έκαναν και με το πρωτογενές πλεόνασμα: από 1,2-1,5% ζητούν 2,7% και πάει λέγοντας. «Ο τρόπος που διαπραγματεύονται οι θεσμοί και οι στόχοι που έχουν είναι να συρθεί η Ελλάδα στα Καυδιανά Δίκρανα* και ο Τσίπρας “να στραγγαλιστεί στο θρίαμβο του νεοφιλελευθερισμού”. Υπό τα όμματα της Ευρώπης».
Αυτό ακριβώς εύχονται και οι εδώ αντιπρόσωποι των θεσμών, «όλος ο συρφετός των γουρουνιών της Κίρκης…», όπως τους αποκαλεί ο Στάθης. Διαβάστε τι γράφει ένας του συρφετού, ο Πέτρος Λεωτσάκος στο bankingnews.gr: «Η ομολογία Τσίπρα ότι η Ελλάδα εγκλωβίστηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έσκισε τα μνημόνια αποτελεί την απόλυτη απόδειξη ότι η Ε.Ε., η ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ πέτυχε να τιθασεύσει τον επαναστάτη ΣΥΡΙΖΑ. Η δύναμη του κεφαλαίου αποδείχτηκε ακόμα μια φορά ισχυρότερη από τη δύναμη των ιδεών». Και το κρεσέντο της δουλοπρέπειας κορυφώνεται: «Το νέο μνημόνιο που θα υπογράψει ο Τσίπρας θα αποτελέσει την ιδεολογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της φιλελεύθερης Ευρώπης». Μάλιστα. Όλα αυτά ενώ η Ελλάδα έχει γίνει περίπου το μήλον της έριδος ανάμεσα σε Δύση και Ρωσία με την πρόταση να περάσει ο ρωσικός αγωγός φυσικού αερίου από την Ελλάδα και να συμμετάσχει η χώρα μας στο νεοσυσταθέν νομισματικό ταμείο ή «ταμείο των φτωχών», όπως λέγεται αυτό των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική).
Σ’ ένα πολύ διαφωτιστικό άρθρο του με τίτλο Το Υπερόπλο της Ελλάδας ο δημοσιογράφος Άρης Χατζηστεφάνου μεταφέρει τις απόψεις του πρώην Αμερικανού πρεσβευτή στην Αθήνα Ντάνιελ Σπέκχαρντ για τις συνέπειες μιας πιθανής εξόδου της χώρας μας από το ευρώ: «Μου προκαλεί αγωνία και εκνευρισμό το γεγονός ότι μέχρι πολύ πρόσφατα η Ευρώπη δεν έδινε σημασία στα γεωστρατηγικά ζητήματα που διακυβεύονται από μια ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη» λέει ο πρώην εκπρόσωπος της αμερικανικής διπλωματίας στην Ελλάδα, εννοώντας ότι η χώρα μας θα στραφεί αναγκαστικά προς τη Ρωσία και τότε η Αθήνα μπορεί να μετατραπεί σε σημαντικό βαθμό ρυθμιστής της ενεργειακής αυτονομίας ολόκληρης της Ευρώπης. «Η Ελλάδα έχει μια πολύ ισχυρή διαπραγματευτική θέση» συμπληρώνει ο επενδυτής Μαρκ Φάμπερ, γνωστός ως Dr. Doom (Δρ Όλεθρος). «Η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ δεν θέλουν να φύγει η Ελλάδα από την ευρωζώνη γιατί θα της χτυπήσουν την πόρτα η Ρωσία και η Κίνα» αναφέρει. Για να θέσει το ερώτημα: «Κι αν δηλαδή αποφασίσουν να κάνουν στάση πληρωμών τι θα κάνουμε, θα εισβάλουμε στη χώρα τους και θα τους απαγχονίσουμε έναν προς ένα;». Όμως και ο οικονομολόγος Μαρκ Βάισμπροτ του Κέντρου Οικονομικών και Πολιτικών Ερευνών της Ουάσινγκτον συμφωνεί ότι το Grexit ως αποτέλεσμα μιας παύσης πληρωμών αποτελεί ένα πανίσχυρο διαπραγματευτικό όπλο στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης, επειδή η Γερμανία φοβάται ότι η οικονομία μας θα ανακάμψει τόσο γρήγορα ώστε οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης θα θέλουν να εγκαταλείψουν τη νομισματική ένωση.
Γι’ αυτό και αναρωτιέται ο καλός δημοσιογράφος Άρης Χατζηστεφάνου: «Αν η Ουάσινγκτον φοβάται ότι το Grexit θα ενισχύσει την επιρροή της Ρωσίας στην Ευρώπη, εάν το Βερολίνο φοβάται ότι ίσως οδηγήσει σε ταχεία ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και έτσι θα αποτελέσει πρότυπο για άλλες χώρες και αν οι αγορές φοβούνται ότι θα αποτελέσει τη σπίθα που μπορεί να φέρει την καταστροφή, μήπως η ελληνική κυβέρνηση έχει στα χέρια της ένα υπερόπλο το οποίο μέχρι στιγμής δεν έχει σκεφτεί να χρησιμοποιήσει;».
Σε κάθε περίπτωση, «μπροστά στα μάτια μας διεξάγεται μια γεωπολιτική σκακιστική παρτίδα… με πολιτικές και όχι τόσο οικονομικές προεκτάσεις» επισημαίνει ο Δρ Όλεθρος.
Παίξτε σκάκι, όχι πόκερ, προτρέπει σε άρθρο του ο καθηγητής Γιάννης Μηλιός τους συντρόφους του διαπραγματευτές: «Η εντολή που έχει η κυβέρνηση από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου είναι διπλή:
α) να σταματήσει τις πολιτικές λιτότητας θέτοντας στο επίκεντρο τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας,
β) να εξασφαλίσει μια συμφωνία με τους δανειστές για την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών του ελληνικού Δημοσίου. Άν οι δανειστές αδιαφορούν για τη δημοκρατία και τη βούληση του ελληνικού λαού (δηλ. ζητούν από την ελληνική κυβέρνηση να αθετήσει τη βασική εντολή που της έδωσε ο ελληνικός λαός), τότε η λύση είναι μία: καθυστέρηση των υποχρεώσεων προς τους δανειστές μέχρι να υπάρξει συμφωνία. Πάντα εντός της ζώνης του ευρώ».
Με λίγα λόγια η χώρα μας δεν είναι η αμελητέα ποσότητα που προσπαθούν να παρουσιάσουν οι
δανειστές για να υποβαθμίσουν τα διαπραγματευτικά της ατού. Να τι είπε ο υπουργός Π.Α.Π.ΕΝ. Παναγιώτης Λαφαζάνης στην ομιλία του στο πρόσφατο συνέδριο του Economist: «Αν κάποιοι σχεδιάζουν μια ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική από την οποία θέλουν να αποκλείσουν την Ελλάδα γιατί δεν θέλει να υποταχθεί, τότε πρέπει να ξέρουν ότι μια τέτοια Ευρώπη είναι ανάπηρη, ότι έτσι αρχίζουν να ξηλώνουν την ευρωπαϊκή κάλτσα». Τίποτα ίσως δεν επιβεβαιώνει περισσότερο αυτή την αλήθεια «από μια ματιά στον ενεργειακό χάρτη της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, ο οποίος καταδεικνύει την αναντικατάστατη σημασία της Ελλάδας για όλη την Ευρώπη» αναφέρει.
Όμως, εκτός όλων αυτών που προαναφέραμε, υπάρχει η αληθινή δύναμη, η πλειοψηφία της κοινωνίας που, όπως λέει ο Μηλιός, «θα βρίσκεται πάντα (σ.σ. ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ!) στο πλευρό μιας κυβέρνησης που πασχίζει να σταματήσει τη λιτότητα και να αντιστρέψει τις προτεραιότητες πολιτικής προς όφελος των πολλών. Με άλλα λόγια, η πλειοψηφία της κοινωνίας θα είναι πάντα αντίθετη προς τη συρρίκνωση των μισθών και την επέκταση της επισφαλούς απασχόλησης, τον εκφυλισμό και τη συρρίκνωση των δημόσιων κοινωφελών υπηρεσιών, που αυξάνουν το κόστος της εκπαίδευσης και της υγειονομικής περίθαλψης, θα είναι αντίθετη με την αποδυνάμωση των δημοκρατικών θεσμών και την ενίσχυση της καταστολής. Θα αντιλαμβάνεται πάντα την “κρίση της εργασίας” (δηλαδή την ανεργία, την κατάργηση δικαιωμάτων, την επισφαλή και κακοπληρωμένη εργασία κ.λπ.) ως μια κοινωνική ασθένεια που πρέπει να αντιμετωπιστεί καθαυτή, όχι ως μελλοντικό παρεπόμενο της ανάκαμψης των κερδών. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ιστορική πρόκληση και πρέπει να ανταποκριθούμε χωρίς δισταγμούς και αμφιταλαντεύσεις».
Την ώρα που γράφονται όλα αυτά (19/05) τα δημοσιεύματα θέλουν την Ελλάδα να καταλήγει σε συμφωνία με τους πιστωτές μέσα στις επόμενες μέρες. «Η κυβέρνηση δεν θα υπογράψει λύση που δεν θα περιλαμβάνει αναδιάρθρωση χρέους, και η χρεοκοπία απέναντι στο ΔΝΤ είναι προτιμότερη από τη χρεοκοπία απέναντι σε μισθωτούς και συνταξιούχους» δήλωσε ο Γιάνης Βαρουφάκης σε τηλεοπτική του συνέντευξη. Σε κάθε περίπτωση, στις 21/05 γίνεται η σύνοδος κορυφής στη Ρίγα και εκεί, όπως αναφέρει σε άρθρο της η Νικόλ Λειβαδάρη στο TVXS.gr, το ενδεχόμενο πολιτικό deal δεν θα το συζητήσουν ο Σόιμπλε και ο Τόμσεν, που αντιστέκονται λυσσαλέα σε μια πολιτική συμφωνία, αλλά η Μέρκελ και ο Γιούνκερ που, απ’ ό,τι φαίνεται, επιθυμούν να κλείσουν το «μέτωπο» της Ελλάδας. Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι η Αριστερά καλείται να παίξει έναν ιστορικό ρόλο αυτή τη στιγμή; Να τι λέει ο Γιώργος Κασιμάτης στο τελευταίο του βιβλίο Το Απάνθρωπο Καθεστώς Δανεισμού της Ελλάδας (εκδ. Λιβάνη): «Η σημερινή Αριστερά θα πρέπει να ξαναθυμηθεί τη σημασία και τη δύναμη της ιστορίας: η ιστορία αφήνει πίσω της τάφους με κουφάρια νεκρών που την άφησαν. Μαζί της παίρνει μόνο όσους της μένουν πιστοί».
Φλώρα Τζημάκα
ftzimaka@pegasus.gr
*Καυδιανά Δίκρανα: Στενωπός στη Σαμνίτιδα στην Ιταλία. Το 321 π.Χ. ηττήθηκε εκεί ο ρωμαϊκός στρατός από τους Σαμνίτες και υποχρεώθηκε να περάσει κάτω από έναν ταπεινωτικό ζυγό: τρία δόρατα σε σχήμα δικράνου, δηλαδή σε σχήμα Π.
