@DrBasselAbuward H στιγμή που βλέπεις ένα γιατρό να κλαίει είναι η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι όλες οι κόκκινες γραμμές έχουν καταπατηθεί.
11:06 ΑM – 23 Jul 2014
@Flistini Μπαν Κι-μουν (γ.γ. του ΟΗΕ): Τις προηγούμενες 2 μέρες 1 παιδί στην Παλαιστίνη σκοτωνόταν κάθε 1 ώρα.
1:39 PM – 23 Jul 2014
@risinggalaxy 50 Ισραηλινοί πολίτες που κλήθηκαν από την εφεδρεία για να πάνε στη Δυτική Όχθη αρνήθηκαν να το κάνουν. Αλληλεγγύη – Αξιοπρέπεια! #rbnews
1:18 PM – 23 Jul 2014
@35genarides Αν υπάρχουν άγγελοι, είναι αυτοί οι γιατροί στη Γάζα… 11:68 PM – 23 Jul 2014
@stopbeingfamous Αν το να βομβαρδίζεις νοσοκομεία, σχολεία, σπίτια, να στοχοποιείς μικρά παιδιά σε παραλίες και να χτυπάς τον Τύπο και τον Ερυθρό Σταυρό δεν είναι τρομοκρατία, τότε τι είναι; 10:32 ΑM – 24 Jul 2014
@TamerELG O επικεφαλής στα επείγοντα του νοσοκομείου Nasser στο Khan Younes μού είπε ότι οι περισσότεροι από τους τραυματίες είναι ήδη «τελειωμένοι». «Τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν για να χτυπούν τανκς».
1:10 PM – 23 Jul 2014
@mao_tse_tung Είμαστε σε καλό δρόμο, το δελτίο νεκρών στη Γάζα αρχίζει και απορροφάται από τη μιντιακή μας υπόφυση, μαζί με δελτίο καιρού & χρηματιστήριο.
1:55 PM – 30 Jul 2014
Αθήνα, 30 Ιουλίου 2014
Aυτά είναι μερικά από τα tweets που κάθε βράδυ εδώ και τρεις εβδομάδες κατακλύζουν το Τimeline μου… Λάθος. Σβήνω και ξαναγράφω: Αυτοί είναι μερικοί από τους πιο φρικιαστικούς εφιάλτες που στοιχειώνουν το μυαλό οποιουδήποτε «φυσιολογικού», υγιούς ανθρώπου που παρακολουθεί άναυδος τη θηριωδία των Ισραηλινών στη Γάζα. Σύμφωνα με στοιχεία της UNICEF, σε αυτές τις τρεις εβδομάδες τουλάχιστον 239 παιδιά (157 αγόρια, 82 κορίτσια), από 3 μηνών έως και 17 ετών, έχουν χάσει τη ζωή τους.
Χθες βράδυ οι Ισραηλινοί βομβάρδισαν ένα σχολείο του ΟΗΕ στον προσφυγικό καταυλισμό Τζαμπαλίγια δολοφονώντας 20 Παλαιστίνιους που είχαν αναζητήσει εκεί καταφύγιο. Δεν πρόκειται για μια «ανάφλεξη ή κρίση στη Μέση Ανατολή», όπως αναφέρουν αποστασιοποιημένα τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Ούτε για αμυντικές επιθέσεις που γίνονται ως απάντηση στις ρουκέτες της Χαμάς και τα τούνελ που χρησιμοποιούν οι Παλαιστίνιοι. Και σίγουρα δεν είναι αντίποινα για την απαγωγή και τη δολοφονία των τριών εφήβων, αφού –όπως αποκάλυψε ο δημοσιογράφος Τζον Ντόνισον του BBC– γι’ αυτές δεν ευθύνεται η Χαμάς. Η επίθεση του Ισραήλ είναι μια ωμή επίδειξη δύναμης που έχει πάρει διαστάσεις γενοκτονίας. Από την έναρξη των βομβαρδισμών έχουν σκοτωθεί 1.262 Παλαιστίνιοι, ενώ τουλάχιστον 7.000 έχουν τραυματιστεί. Σύμφωνα μάλιστα με τον ΟΗΕ, τα δύο τρίτα των θυμάτων είναι άμαχοι.
Οι αριθμοί, όσο ασύλληπτοι κι αν είναι, δεν λένε τίποτα μπροστά στις φωτογραφίες. Η οθόνη μου έχει γεμίσει με νεκρά μωρά που κείτονται στο χώμα σαν σπασμένες κούκλες. Μανάδες, πατεράδες, πρόσωπα τραγικά, σε απόγνωση. Με μάτια γεμάτα φρίκη. Τόση φρίκη που δεν τη χωρά ο νους. Δεν αντέχω να τη βλέπω. Κι όμως θα ‘πρεπε. Αν στρέψουμε το βλέμμα αλλού, δεν θα μάθουμε ποτέ σε τι κόσμο ζούμε στ΄ αλήθεια. Στον «πολιτισμένο» κόσμο της Μέρκελ και του Ολάντ, που απαγόρευσαν στις χώρες τους τις διαδηλώσεις υπέρ των Παλαιστινίων για να μην ξυπνήσουν αντισημιτικά αισθήματα στους λαούς τους. Στον πλανήτη του Ομπάμα, όπου «το δικαίωμα άμυνας του Ισραήλ» αξίζει περισσότερο από το δικαίωμα ενός παιδιού να προλάβει να μεγαλώσει.
Αν δεν δούμε την οδυνηρή αλήθεια κατάματα, θα μείνουμε σε όσα αναπαράγουν τα παραδοσιακά ΜΜΕ, θα αποκοιμηθούμε με τις μετριοπαθείς δηλώσεις της διεθνούς κοινότητας και θα εφησυχάσουμε με τις χλιαρές εκκλήσεις της για εκεχειρία. Οι εικόνες από τα νοσοκομεία ή από τις ισοπεδωμένες συνοικίες που θυμίζουν το σφαγείο της Δρέσδης στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και οι μαρτυρίες στα social media γιατρών και ανταποκριτών που βρίσκονται εκεί φωτίζουν αλλιώς τα γεγονότα και τα απαλλάσσουν από το μανδύα της δημοσιογραφικής αποστασιοποίησης. Η δίκαιη συναισθηματική τους φόρτιση, αφού βρίσκονται στην κόλαση, αποκαλύπτει αυθόρμητα χωρίς «επιμέλεια» ή «φιλτράρισμα» το μέγεθος της κτηνωδίας.
Προσωπικά, παρακολουθώντας τα tweets που ανεβάζουν, συγκλονίστηκα από το μίσος των νέων Ισραηλινών για τους αμάχους. Παιδιά από το Τελ Αβίβ γράφουν πάνω στους πυραύλους που θα σκοτώσουν μωρά στην Παλαιστίνη «αφιερώσεις» του στυλ «Από το Ισραήλ με αγάπη». Ισραηλινοί φοιτητές φορούν Τ-shirts με στάμπες όπως: «Σκοτώστε τις εγκυμονούσες Παλαιστίνιες. Ένας πυροβολισμός, δύο νεκροί». Είναι λες και σε αυτό τον πόλεμο δεν έχουν απλώς καταπατηθεί οι κόκκινες γραμμές, αλλά δεν υφίστανται καν. Δεν υπάρχει ο σεβασμός προς τον άοπλο. Η προστασία του πρόσφυγα. Το ταμπού των νεκρών παιδιών. Δεν δίνουν στους Παλαιστίνιους το περιθώριο να οδηγήσουν τα μωρά τους σε ένα ασφαλές καταφύγιο. Βαράνε στο ψαχνό. Ανελέητα. Όπως έγραψε στο Twitter η γνωστή καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και συγγραφέας Φωτεινή Τσαλίκογλου, «Ιούλιος, 2014. Στον πλανήτη ΓΗ, με πανηγυρισμούς για νεκρά παιδιά, κι έναν πολιτισμό νοητό μόνον ως μέγιστη φάρσα ή σκοτεινή αυταπάτη».
Ο Απόστολος Βεΐζης, υπεύθυνος προγραμμάτων του ελληνικού τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, σε συνέντευξή του αναφέρει: «Συνήθως, όταν μία χώρα βρίσκεται σε πόλεμο, οι άμαχοι τρέπονται σε φυγή. Ωστόσο στη Γάζα κανείς δεν φεύγει γιατί δεν μπορεί να φύγει. Η Γάζα έχει τη μεγαλύτερη συγκέντρωση και πυκνότητα πληθυσμού στον κόσμο και οι κάτοικοι της περιοχής δεν έχουν πού να πάνε. Οι άνθρωποι ζουν σε μια διαρκή κατάσταση τρόμου και το μόνο που επιθυμούν είναι να σταματήσουν όλα αυτά. Δεν μπορούν να κοιμηθούν. Κάθε φορά που πέφτουν για ύπνο, δεν ξέρουν αν το πρωί το σπίτι τους θα είναι ακόμη στη θέση του» (Πηγή: newsbeast.gr). Αντίστοιχη, αν και πολύ πιο άγρια, είναι η εικόνα που δίνει ο Παλαιστίνιος συγγραφέας Ατέφ Αμπού Σαΐφ σε ημερολόγιο που δημοσιεύτηκε στη βρετανική εφημερίδα The Guardian: «Μπορείς να μυρίσεις τα πτώματα σε κάθε γωνιά. Ένα από αυτά που βρέθηκαν ήταν μιας γυναίκας: κρατούσε και τα δύο παιδιά της, ένα σε κάθε χέρι, όταν χτύπησαν το σπίτι της. Φαίνεται ότι είχε προσπαθήσει απλώς να τα προστατέψει. Τα κρατούσε σφιχτά κοντά στο στήθος της και παρά το βάρος από τα συντρίμμια που έπεσαν πάνω τους δεν τα άφησε».
Το καθεστώς Νετανιάχου, με την ανοχή των ΗΠΑ και της Ε.Ε., κάνει μια αποτρόπαιη επίδειξη δύναμης. Χτυπά σπίτια αθώων, ασθενοφόρα που μεταφέρουν τραυματίες, νοσοκομεία, σχολεία, προσφυγικούς καταυλισμούς. Βομβαρδίζει, όχι για να προειδοποιήσει ή να απειλήσει, αλλά για να δολοφονήσει. Θέλει να τους τρομάξει, να τους διαλύσει, να τους εξαφανίσει. Μαζί με εκείνους στοχοποιεί και το μυαλό όλων εμάς -όλων; Μάλλον των πιο ευαίσθητων- που στην ασφάλεια του σπιτιού μας βλέπουμε τι παθαίνει όποιος τολμήσει να σηκώσει κεφάλι. Έτσι ρημάζει η Δύση -μέσα από την επίθεση του δορυφόρου της, του Ισραήλ- όποιον αντιστέκεται. Και ταυτόχρονα δειγματίζει σε υποψήφιους αγοραστές, στην πλάτη αθώων, τα νέα της έξυπνα σούπερ όπλα.
Θα μπορούσε να πει κάποιος: Έτσι δεν ήταν πάντα ο πόλεμος; Ναι, αλλά αυτή τη φορά η φρίκη μέσω του ίντερνετ εισχωρεί πιο γρήγορα στα σπίτια μας και ίσως γι’ αυτό όσοι παρακολουθούμε τα γεγονότα νιώθουμε τόσο εξουθενωμένοι, σοκαρισμένοι. Είναι λες και έχει διαρραγεί η μεμβράνη που χωρίζει την πραγματικότητα από τον εφιάλτη και έχει ξεχειλίσει η παράνοια παντού. Το έγραψε εύστοχα ο χρήστης του Twitter @naqui_s: «O κόσμος παρακολουθεί σιωπηλά την ανθρωπιά να αργοπεθαίνει μέρα με τη μέρα». Ολόκληρη η κατάντια του σύγχρονου κόσμου χώρεσε σε ένα tweet με 140 χαρακτήρες. Πόσο δίκιο έχει! Έχουμε ήδη χάσει την ανθρωπιά μας. Αυτό που υφίσταται ο άμαχος πληθυσμός της Γάζας έχει συμβεί και στη Συρία. Οικογένειες ξεκληρίστηκαν μέσα στα ίδια τους τα σπίτια. Μανάδες κοίμισαν τα παιδιά τους, τα οποία δεν ξύπνησαν ποτέ. Πέθαναν στον ύπνο τους εξαιτίας χημικών επιθέσεων που αφάνισαν ολόκληρα χωριά.
Όσοι καταφέρνουν να γλιτώσουν από φονικά καθεστώτα προσπαθούν να περάσουν στην Ευρώπη για να επιβιώσουν. Τους αναλογεί μια γωνίτσα σε ένα αμπάρι-κόλαση ενός σκυλοπνίχτη ή σε μια βάρκα που θα βουλιάξει μπροστά στα μάτια του λιμενικού, όπως έγινε στο Φαρμακονήσι. Τα παιδιά που δεν σκοτώνουν οι Άσαντ και οι Νετανιάχου αυτού του παράλογου κόσμου πνίγονται στο Αιγαίο ή την Αδριατική. Λες και βαραίνει τον πλανήτη αυτό μια ψυχή που δεν πρόλαβε καν να μάθει τι είναι ο έρωτας, το καλοκαίρι, η πατρίδα, η γνώση. Σύμφωνα με στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, μόνο τους πρώτους μήνες του 2014, 800 άνθρωποι (μεταξύ των οποίων και πολλά παιδιά) έχασαν τη ζωή τους στην προσπάθειά τους να διασχίσουν τη Μεσόγειο.
Αυτή η επαναλαμβανόμενη τραγωδία, η οποία περνά στα ψιλά της επικαιρότητας, δεν θυμάμαι να μας έχει ευαισθητοποιήσει ώστε να προσπαθήσουμε να δώσουμε σε αυτούς τους ανθρώπους μια προοπτική. Αντίθετα, με τον κανονισμό της Ε.Ε. Δουβλίνο ΙΙ* για το μεταναστευτικό, το μόνο που έχουμε να τους προσφέρουμε -αν δεν πνιγούν στην κάθοδό τους στον Άδη- είναι ένα κελί σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης (σιγά μην το ονομάσω κέντρο φιλοξενίας) στην Ελλάδα. Κι όταν αυτοί οι κατατρεγμένοι, οι πιο «τυχεροί» από αυτούς δηλαδή, καταφέρουν να βρουν μια δουλειά σε κάποιο κολαστήριο σαν τα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας, ζουν στοιβαγμένοι σε ένα παράπηγμα δουλεύοντας μέρα νύχτα σαν σκλάβοι (που είναι σκλάβοι).
Ο Ρούμπεν Μία από το Μπανγκλαντές λέει σε ρεπορτάζ στην εφημερίδα Έθνος για την κατάσταση που βιώνουν οι αλλοδαποί εργάτες γης στη Μανωλάδα: «Τις ώρες που είμαι στην παράγκα, ο νους μου είναι στην οικογένειά μου. Δουλεύουμε σκληρά, πρέπει να τους στείλω χρήματα. Ήδη μου χρωστάνε € 2.500. Ήρθα στην Ευρώπη για μια καλύτερη ζωή και έφτασα να είναι “μια παράγκα η Ευρώπη μου“… Κουβαλάμε νερό με τα πλαστικά δοχεία, από τη γεώτρηση, που, όπως μας έχουν πει, είναι και μολυσμένη από φυτοφάρμακα. Μπάνιο κάνουμε σε κοντινό κανάλι άρδευσης. Εκεί πλένουμε και τα ρούχα μας. Εξαντλείσαι στη δουλειά από τα χαράματα έως αργά τη νύχτα και κάποια στιγμή, στη διάρκεια της νύχτας, είσαι πάντα εύκαιρος για τον επιστάτη που έρχεται και σε ρωτάει “πότισες, έβαλες νερό, έβαλες φάρμακο;“ και σου λέει “πήγαινε πριν τον ήλιο“, οπότε περιορίζεται ο χρόνος για ξεκούραση».
Την ίδια στιγμή οι κατηγορούμενοι για την περσινή αγριότητα στη Μανωλάδα επί της ουσίας αθωώθηκαν, ενώ η υπόθεση της τραγωδίας στο Φαρμακονήσι μπήκε στο αρχείο. Το σπιράλ του σουρεαλισμού δεν τελειώνει. Μια ανοιχτή πληγή για τους μετανάστες η Ελλάδα απ’ άκρη σ’ άκρη: Από το νοσοκομείο-κολαστήριο του Κορυδαλλού, όπου οι ασθενείς κοιμούνταν στο πάτωμα, μέχρι τη Σκάλα Λακωνίας, όπου οκτακόσιοι μετανάστες έκαναν απεργία διεκδικώντας, μεταξύ άλλων, να μπορούν να κατεβαίνουν στην πλατεία και τις παραλίες.
Εμείς όμως τι μπορούμε να κάνουμε; Για αρχή να ενδιαφερθούμε, να μην κλείνουμε τα μάτια, να μη στρέφουμε αλλού το βλέμμα. Το να νοιάζεσαι είναι το πρώτο βήμα για να παλέψεις ν’ αλλάξεις κάτι. Όπως αναφέρει σε σχετικό ποστ στο ιστολόγιό του ο μπλόγκερ Αρκούδος, «και εμείς, όσοι νοιαστήκαμε, και είμαι σίγουρος ότι νοιαστήκαμε αληθινά, έχουμε μια υποχρέωση να μη σταματάμε με τους ρυθμούς της αλλαγής της είδησης από το πρωτοσέλιδο που μας σερβίρεται. Να θυμόμαστε, όσο περισσότερο μπορούμε, να ρωτάμε, όσο περισσότερο γίνεται, να θυμίζουμε, ο ένας στον άλλο, πόσο και γιατί νοιαστήκαμε. Γιατί η μόνη ήττα είναι η λήθη. Και η μόνη νίκη, το μόνο που κρατάει ζωντανές τις συνειδήσεις μας, είναι όχι απλώς να είμαστε άνθρωποι όταν βλέπουμε το άδικο, μα κυρίως να μην ξεχνάμε, κάθε μέρα, την υποχρέωσή μας να παραμένουμε έτσι».
Αυτοί που νοιάζονται είναι λίγοι. Αλλά μπορούν να γίνουν περισσότεροι. Μπορούμε να γίνουμε περισσότεροι. Ήδη πολλές διεθνείς προσωπικότητες έχουν κινητοποιηθεί κατά του Ισραήλ. Προς τιμήν τους, 100 Ισπανοί καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων οι Πέδρο Αλμοδόβαρ, Πενέλοπε Κρουζ και Χαβιέ Μπαρδέμ, καταδικάζουν την επίθεση στη Γάζα χαρακτηρίζοντάς τη γενοκτονία. Παράλληλα οι σκηνοθέτες Κεν Λόουτς, Μάικ Λι, Άκι Καουρισμάκι κ.ά. ζητούν να επιβληθεί εμπάργκο στο Ισραήλ.
ΥΓ.: Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα χρειάζονται τη βοήθειά μας. Μια χειρουργική τους ομάδα έχει ήδη εισέλθει στη Γάζα και βάζει πλάτη στο παλαιστινιακό προσωπικό του νοσοκομείου. Στο site της διεθνούς ανεξάρτητης ιατρικής ανθρωπιστικής οργάνωσης www.msf.gr μπορείτε να καταθέσετε κάτι από το υστέρημά σας. Ακόμα κι ένα μικρό ποσό μπορεί να σώσει τη ζωή ενός παιδιού. Παράλληλα φάρμακα ή δωρεές συγκεντρώνουν οι εξής οργανώσεις:
-Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού (www.mkiellinikou.org).
-Κοινωνικό Ιατρείο Φαρμακείο Βύρωνα (Ελλησπόντου 12, Βύρωνας,
τηλ.: 210 7628209, 6977747431).
-Γιατροί του Κόσμου (www.mdmgreece.gr).
-Ανθρωπιστική οργάνωση Fair Planer (www.fairplanet.gr).
-Πρωτοβουλία Ένα Καράβι για τη Γάζα (www.shiptogaza.gr).
* Συμφωνία που έχει υπογράψει και η χώρα μας με την Ε.Ε., κατά την οποία οποιοσδήποτε μετανάστης περάσει λαθραία τα σύνορά μας προς άλλα ευρωπαϊκά κράτη θα επιστρέφει στην Ελλάδα.
Φλώρα Τζημάκα
ftzimaka@pegasus.gr
