«Για μένα γυναίκα σημαίνει πολλοί ρόλοι: μαμά, εργαζόμενη, σύντροφος, φίλη, μέλος μίας ομάδας. Από μόνη της ένας ολόκληρος κόσμος… Η γυναίκα στην τέχνη είναι και μούσα και δημιουργός. Ένα σώμα ζωντανό που κάτι παίρνει και κάτι δίνει. Οι γυναίκες είχαν βασικό ρόλο στο τραγούδι από πολύ παλιά: γυναίκες στο σπίτι, στα χωράφια, στα ποτάμια, στα στολίσματα, στα μοιρολόγια, στα νανουρίσματα μοίραζαν τραγούδια. Είμαι μέλος σε ένα αμιγώς γυναικείο πολυφωνικό συγκρότημα και η πρώτη μας έμπνευση βρίσκεται στα χωριά της Ηπείρου. Η συνύπαρξη 10 γυναικών έχει την πρόκληση της κοινής διαβίωσης ατόμων με διαφορετικές προσωπικότητες, συνήθειες, ανάγκες και καθημερινότητες. Η ενοποιός δύναμή μας είναι η θέληση να βρισκόμαστε, να τραγουδάμε μαζί και ό,τι αυτό φέρει… Έτσι γεννιέται και μεγαλώνει ο σεβασμός και η κατανόηση για την καθεμία ξεχωριστά. Τουλάχιστον εμείς έτσι προχωράμε. Μας ενδυναμώνει το παιχνίδι, η τρέλα, το τραγούδι, η χαρά της εξερεύνησης, του πειραματισμού, της συνεύρεσης. Όλα αυτά τα στοιχεία γίνονται στέρεα μέσα από συνέπεια, δουλειά και δημιουργία! Αν θεωρώ ότι οι γυναίκες καλλιτέχνιδες είναι “ριγμένες”; Αρκεί απλά να κοιτάξουμε το ευρύτερο μισθολογικό χάσμα ανάμεσα στα φύλα, στην Ελλάδα του σήμερα. Ανέκαθεν η γυναίκα ως κοινωνικό ον αναγκαζόταν να ξεπεράσει και να αντιμετωπίσει περισσότερες δυσκολίες σε όλα τα κομμάτια της ζωής της. Ακόμα και για τα αυτονόητα υπήρξαν και υπάρχουν έως σήμερα αντικείμενα διεκδίκησης».
