Όσο ακόμα γυναίκες ανά τον κόσμο κακοποιούνται και πέφτουν θύματα εγκλημάτων ή προκαταλήψεων, δεν τους επιτρέπεται να μορφωθούν, δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται όπως πρέπει και υποτιμούνται, οφείλουμε να στεκόμαστε δίπλα τους.
Η γυναίκα σήμερα ασφαλώς και έχει κάνει άλματα προόδου προκειμένου να εξασφαλίσει τα βασικά της δικαιώματα: ψήφο, εργασία, ελευθερία. Έχουν σπάσει αρκετά στεγανά, αλλά πρέπει να γίνουν ακόμη πολλά βήματα σε κοινωνικό επίπεδο και να εξαλειφθούν ο σεξισμός και τα στερεότυπα. Ακόμη και στις δυτικές κοινωνίες, όπου υποτίθεται ότι όλα είναι πιο ελεύθερα και ισότιμα, η γυναίκα συχνά αντιμετωπίζεται υποτιμητικά. Θέλουμε η φωνή μας να ακουστεί και στο περιβάλλον μας και στην ευρύτερη κοινωνία. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι το θέμα είναι και πολιτικό. Η θέση της γυναίκας ορίζεται από τους νόμους και βελτιώνεται ή όχι, ανάλογα με την ποιότητα των επικεφαλής στις διαφορετικές θέσεις του δημόσιου βίου. Από την άλλη είναι και ταξική υπόθεση. Πιθανότατα μια γυναίκα ανεξάρτητη, είτε οικονομικά είτε κοινωνικά, να είναι πιο ελεύθερη να επιλέξει. Αλλά γυναίκες μαχήτριες, που είναι έτοιμες να θυσιάσουν λίγα ή πολλά για να ακουστεί η φωνή τους, μπορεί κανείς να συναντήσει παντού.
Στην Ελλάδα η θέση της γυναίκας βρίσκεται σε μάλλον καλή θέση σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Χαίρομαι διότι γνωρίζω αρκετές σε κορυφαίες θέσεις στην επιστήμη, στην πολιτική, στην τέχνη, στην επιχειρηματικότητα. Γυναίκες που εμπνέουν σεβασμό, που είναι δυνατές και πολεμούν. Το θέμα είναι να είμαστε περήφανες: η γυναίκα δεν θα έπρεπε να αποδεικνύει την αξία της και να παλεύει για την ισότητά της, αλλά να χαίρεται και να απολαμβάνει το αυτονόητο χωρίς να πρέπει να προσπαθήσει γι’ αυτό. Όσο, λοιπόν, η καθεμιά μας πράττει σαν να μην υπάρχουν διακρίσεις και προχωρά τον δρόμο της με το κεφάλι ψηλά, χωρίς φόβο και αγνοώντας τις προκαταλήψεις, τότε ίσως και να το συνηθίσουν όσοι δεν πιστεύουν στην ισότητα. Ακόμη και αν σε κάποιες κοινωνίες αυτό φαντάζει πιο δύσκολο, πιστεύω ότι σιγά σιγά και εκεί τα πράγματα θα αλλάξουν.
