1. Διαχειριζόμαστε τα σωματικά αισθήματα. Καθόμαστε σε άνετη θέση και προσπαθούμε να παίρνουμε βαθιές και αργές αναπνοές.
2. Εφαρμόζουμε τη λογική. Εκλογικεύοντας την κατάσταση, μπορούμε να διαχειριστούμε και το άγχος και τα σωματικά συμπτώματα.
3. Υπομονή. Ας έχουμε κατά νου ότι είναι μια κρίση πανικού η οποία σύντομα θα περάσει και θα αισθανόμαστε ήρεμοι ξανά, ακόμα κι αν τη στιγμή εκείνη αυτό μοιάζει αδύνατο.
4. Εστιάζουμε αλλού τη σκέψη. Πιο απλά, προσπαθούμε να «ξεχαστούμε». Κάτι τέτοιο θα μοιάζει δύσκολο (αν όχι απίθανο), όμως σταδιακά μπορεί να έχει αποτέλεσμα. Όσο εστιάζουμε την προσοχή μας στα σωματικά συμπτώματα, αυτά θα διογκώνονται, όταν όμως αποσπούμε τον εαυτό μας, μπορούμε να τον απομακρύνουμε από τις σκέψεις του πανικού.
5. Κάνουμε θετικές σκέψεις. Αυτό είναι δύσκολο τη στιγμή του έντονου άγχους, όταν όλα μοιάζουν «μαύρα». Γι’ αυτό μπορούμε να έχουμε κατά νου μια «έτοιμη λίστα» θετικών σκέψεων την οποία να φέρνουμε στο νου την κατάλληλη στιγμή (για παράδειγμα, στιγμές που νιώσαμε έντονη χαρά ή καταστάσεις για τις οποίες ανυπομονούμε).
6. Συνδυαστικά, μπορούμε τη στιγμή του πανικού να γράψουμε τη λίστα που έχουμε στο μυαλό. Έτσι, μέσα από τις θετικές σκέψεις και την εστίαση της προσοχής αλλού, ο πανικός μπορεί να γίνει πιο διαχειρίσιμος.
