Η μαιευτήρας-γυναικολόγος Τζένη Στεργιώτη επισημαίνει: «Για την κολπίτιδα που εμφανίζεται μετά τη λήψη θεραπείας με αντιβιωτικά σκευάσματα, συνήθως ευθύνονται οι μύκητες και συχνότερα ο Candida Albicans (σε ποσοστό 80%). Η μυκητιασική αιδοιοκολπίτιδα είναι νόσος της αναπαραγωγικής ηλικίας (όταν τα επίπεδα των οιστρογόνων και συνεπώς η έκκριση γλυκογόνου είναι υψηλή), με εποχιακή κατανομή και έξαρση τους θερινούς μήνες. Σε κάποιες γυναίκες ο Candida A. αποτελεί μέρος της μικροβιακής χλωρίδας του κόλπου, δηλαδή των μικροβίων που φυσιολογικά υπάρχουν. Το ποσοστό εποικισμού όμως αυξάνεται όταν συνυπάρχουν και άλλοι παράγοντες, όπως σακχαρώδης διαβήτης, ανοσοκαταστολή, υποθυρεοειδισμός, λήψη αντισυλληπτικών δισκίων, κορτιζόνης, αντιβιοτικών ευρέος φάσματος ή ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων, αλλά και κατά τη διάρκεια της κύησης.
Τα αντιβιοτικά εξολοθρεύουν τους άλλους μικροοργανισμούς που αποτελούν μέρος της φυσιολογικής χλωρίδας, με αποτέλεσμα ο μύκητας να πολλαπλασιάζεται. Αν το διάστημα που λαμβάνεται η αντιβίωση υπερβαίνει τις 10-14 μέρες, καλό είναι να συνδυάζεται με λήψη κάποιου προβιοτικού σκευάσματος (γαλακτοβάκιλοι). Δεν είναι τυχαίο που στο παρελθόν, όταν δεν υπήρχαν τα συγκεκριμένα προβιοτικά, ο γιατρός συνιστούσε την κατανάλωση γιαουρτιού παράλληλα με τη λήψη της αντιβίωσης.
Για να θεωρηθεί ότι η μυκητιασική κολπίτιδα υποτροπιάζει, χρειάζεται, αποδεδειγμένα, να έχει νοσήσει κάποια τουλάχιστον 4 φορές το χρόνο. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι πιθανό να υπάρχει επαναμόλυνση ή ανθεκτικότητα του μύκητα στην αντιμυκητιασική αγωγή. Γι' αυτό χρειάζεται ειδική αντιμετώπιση και θεραπεία του συντρόφου».
