«Κάνω τα πρώτα µου βήµατα στον χώρο της µουσικής. Μέχρι τώρα ζούσα µέσα από τα γυναικεία πρότυπά µου, εκεί που απλά υπήρχα. Ένιωθα κάθε επίθεση της πατριαρχικής κοινωνίας προς αυτές τις γυναίκες, τις έβλεπα να αντιδρούν, να κόβουν για χρόνια τις ρίζες όσο ψήλωναν µέσα τους.
Άρχισα να πειραµατίζοµαι ως τραγουδοποιός πάνω στη συνάντηση της έντεχνης µουσικής µε τη ραπ. Ιστορικά, το είδος αυτό κυριαρχείται από άντρες ράπερ. Στην αρχή ένιωθα πως δεν είναι για εµένα και, παρόλο που είχα την ανάγκη να εκφράσω τα τραγούδια µου µε αυτό το είδος, τα έγραφα και τα άφηνα στο συρτάρι να ριζώνουν ως κάτι αντρικό που δεν χωράει τη φωνή µου. Κάθε προσπάθεια που έκανα να τα πλησιάσω, προσέκρουε µε φόρα πάνω στην ανασφάλεια. Μέχρι που είδα τα πρότυπά µου να καρφώνουν τα στερεότυπα στον τοίχο σαν πρόκες, να τα στραβώνουν και να κρεµιούνται πάνω τους. Καθρέφτης έγιναν, να κοιτάξω µέσα τους για να µπορέσω να δω καθαρά όλα αυτά που ήταν αδύνατο να διακρίνω σε εµένα λόγω της πατριαρχίας. Είχαν πίστη, και έτσι απέκτησα και εγώ. Ψήλωσα κι άλλο και ύστερα δεν χωρούσα µέσα τους, στάθηκα στα πόδια µου και ψήλωνα και έξω από εκείνες. Όλη αυτή η αντιµετώπιση της κοινωνίας προς αυτές µε προετοίµαζε µέχρι την επόµενη πράξη τους µε τη µορφή µίας ακόµα κοµµένης ρίζας µέσα από την τέχνη µου.
Η ανάδειξη της γυναικείας εµπειρίας µπορεί να συµβάλει στην ενίσχυση της ενσυναίσθησης και της εµπιστοσύνης των γυναικών, καθώς και στην ενθάρρυνση άλλων γυναικών να αναλάβουν πιο ενεργό ρόλο. Η απόσταση από το male gaze µπορεί να επιτρέψει στις γυναίκες να εκφραστούν µε πιο αυθεντικό τρόπο, χωρίς το βάρος των κοινωνικών προσδοκιών και των στερεοτύπων που συνήθως επιβάλλονται από αυτό. Μπορεί να οδηγήσει σε µια πιο πολυδιάστατη αναπαράσταση της γυναικείας εµπειρίας στον δηµόσιο χώρο και στην τέχνη και να δώσει τη δυνατότητα στις γυναίκες να εκφράσουν τις εµπειρίες και τις αντιλήψεις τους µε τον δικό τους τρόπο, οδηγώντας σε µια πιο ενδιαφέρουσα κουλτούρα και τέχνη που αντικατοπτρίζει την ποικιλοµορφία της ανθρώπινης εµπειρίας».
