Ο Μαθάιας Γκολντ (Κέβιν Κλάιν) ένας άφραγκος Νεοϋορκέζος κληρονομεί από τον πατέρα του ένα αρχοντικό σπίτι στο κέντρο του Παρισιού.
Πιστεύοντας αρχικά ότι ο αποξενωμένος πατέρας του τού έκανε ένα δώρο εξιλέωσης, ο Μαθάιας ανακαλύπτει έκπληκτος πως το σπίτι είναι κατειλημμένο από τη γηραιά Ματίλντ (Μάγκι Σμιθ) και την υπερπροστατευτική κόρη της, Κλοέ (Κρίστιν Σκοτ Τόμας).
Παράλληλα έρχεται αντιμέτωπος και με έναν παράλογο όρο της γαλλικής νομοθεσίας, γνωστό και ως viager, σύμφωνα με τον οποίο το σπίτι θα αποτελεί περιούσια του μόνο μετά το θάνατο της Ματίλντ. Μέχρι τότε θα πρέπει να της πληρώνει το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 2.400 ευρώ το μήνα! Τον υποχρέωσε…
Βασισμένο σε δικό του θεατρικό έργο, το «Ένα Σπίτι στο Παρίσι» αποτελεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο του σεναριογράφου και φημισμένου θεατρικού συγγραφέα Ισραέλ Χόροβιτς.
Ενώ η ιδέα του ισόβιου ενοικίου είναι ενδιαφέρουσα, μιας και αποτελεί ένα δηκτικό στοίχημα θανάτου και μαζί ένα περιπαιχτικό στοίχημα με τη μοίρα, το «Ένα Σπίτι στο Παρίσι» μεταλλάσσεται γρήγορα (και σχεδόν άγαρμπα) από ρομαντική κομεντί σε ένα βαρύ οικογενειακό δράμα.
Μετά τις πρώτες (αναμενόμενες) αποκαλύψεις της πλοκής, το σενάριο προδίδει τη θεατρική του αφετηρία και αναλώνεται με στόμφο σε μονολόγους και θεατρικά αφηγηματικά σχήματα που δεν λειτουργούν κινηματογραφικά.
Η επιλογή των – πιο Βρετανίδων πεθαίνεις – Μάγκι Σμιθ και Κρίστιν Σκοτ Τόμας στους ρόλους δύο Γαλλίδων (!) δικαιολογείται φθηνά και το γεγονός πως η Κρίστιν Σκοτ Τόμας ζει στο Παρίσι από τα 19 και έχει εμπειρία γαλλικών ταινιών, βοηθά τον σκηνοθέτη μόνο στην προφορά.
Από την άλλη ο συμπαθής Κέβιν Κλάιν στο ρόλο του Μαθάιας, υιοθετεί τη μανιέρα του αλκοολικού, καταθλιπτικού ήρωα και αντί να ερμηνεύει, ποζάρει.
«Είμαι 90 ετών, η λεπτότητα δεν είναι κάτι που με αφορά», αναφέρει η Ματίλντ στην πρώτη συνάντησή της με τον Μαθάιας. Με δεδομένο ότι ο Χόροβιτς προσπαθεί να μπολιάσει τα πλάνα του με την περιβόητη γαλλική φινέτσα και καταλήγει να κινηματογραφεί το Παρίσι γραφικά και ενοχλητικά καρτποσταλικά, συμπεραίνει κανείς πως η λεπτότητα δεν αφορά ούτε τον ίδιο. Μας υποχρέωσε…
