«Η εποχή προχωράει, αλλά είμαστε σε ένα πολύ πρώιμο στάδιο όσον αφορά την ισότητα. Αν μιλούσαμε με όρους ψυχοθεραπείας, θα λέγαμε ότι είμαστε στη φάση που ανακαλύψαμε το αρχικό πρόβλημα. Είναι ένα τεράστιο βήμα ότι έχουμε αναγνωρίσει, για παράδειγμα, ότι μας σκοτώνουν επειδή είμαστε γυναίκες. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε τον όρο “γυναικοκτονία”. Είναι σοφό να υπάρχει. Αυτό είναι ένα πρώτο βήμα, αλλά πρέπει να γίνουν δεκάδες ακόμα. Χρειάζονται προσπάθεια, επιμονή, παιδεία, για να κάμψουμε αυτό που συμβαίνει. Και αυτό που συμβαίνει είναι πατριαρχία και εσωτερικευμένος σεξισμός. Για να τα εξαλείψουμε, νιώθω ότι πρέπει να επιτεθούμε στο ίδιο μας το DNA, γιατί όλα αυτά είναι περασμένα στο συλλογικό ασυνείδητο. Για να φύγουν, χρειάζονται κόπος, παιδεία, δουλειά από το εκπαιδευτικό σύστημα, τους γονείς, την κοινωνία, ώστε κάποια στιγμή, για τις επόμενες γενιές, όλα αυτά να γίνουν αυτονόητα και να έρθει η στιγμή που δεν θα τα συζητάμε.
Είναι σοκαριστικά όλα αυτά που βγαίνουν στο φως το τελευταίο διάστημα και αφορούν την έμφυλη βία, αλλά αν πάρουμε λίγη απόσταση, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι οφείλαμε να τα είχαμε δει νωρίτερα. Όσο και να μας σοκάρουν, είχαμε δείγματα. Τα βλέπαμε μπροστά μας να συμβαίνουν. Όλοι έχουμε ευθύνη για την ανοχή μας. Το πιο σημαντικό, όμως, στην παρούσα στιγμή, πέρα από τα “κατηγορώ” και τις ευθύνες, είναι να δούμε τι μπορεί να γίνει από εδώ και πέρα. Να πιάσουμε τη ρίζα του προβλήματος και να αρχίσουμε να δουλεύουμε από τα βαθιά. Εμένα, εκτός από την πατριαρχία, με σοκάρει και ο εσωτερικευμένος σεξισμός. Οι γυναίκες, άθελά τους, έχουν μάθει να νιώθουν με έναν συγκεκριμένο τρόπο και, άθελά τους, έχουν μάθει να κρίνουν τις υπόλοιπες με τον ίδιο τρόπο. Δεν μας κατηγορώ, γιατί είναι σαν να κατηγορούμε έναν τυφλό επειδή δεν βλέπει.
Η γυναικεία αλληλεγγύη είναι και αυτή ένα όπλο, αλλά χρειαζόμαστε και άλλα. Αν όλες οι γυναίκες ενωθούμε με τις ποιότητες που έχουμε στη φύση μας, θα δημιουργηθεί μια άλλη δόνηση. Το “μαζί” είναι πολύ σημαντικό. Να ξέρουμε ότι μεταξύ μας καταλαβαινόμαστε, ότι συμπάσχουμε. Είμαστε όλες φτιαγμένες από το ίδιο υλικό και παραμένει πάντα σημαντικό να ανήκουμε κάπου, αλλά το θέμα είναι να ανήκουμε στο φως και όχι στο σκοτάδι.
Ονειρεύομαι ένα μέλλον που δεν θα κάνουμε καν αυτή τη συζήτηση, που δεν θα υπάρχει τίποτα από όλα αυτά. Μέχρι τότε, όμως, δουλειά μας είναι να δημιουργήσουμε το κατάλληλο περιβάλλον για να μπορούν τα θύματα όλων αυτών των χρόνων να μιλήσουν χωρίς ντροπή. Γιατί η ντροπή δεν τους ανήκει. Η ντροπή ανήκει στους θύτες. Στα θύματα οφείλουμε να δημιουργήσουμε ένα πλέγμα ασφαλείας. Γιατί μόνο να φανταστώ μπορώ τη δύναμη που χρειάζεται για να μιλήσει ένα θύμα. Πρέπει να ξέρουν ότι μπορούν να βγουν μπροστά για να μιλήσουν, να ζητήσουν βοήθεια και να το αντιμετωπίσουν.
Νιώθω ότι εξελισσόμαστε, αλλά ηθικά παραμένουμε πολύ μπερδεμένοι. Είμαστε μπροστά σε μια μεγάλη πυρκαγιά. Όλα μοιάζουν να καίγονται. Και όλα είναι έντονα. Όταν θα σβήσει η φωτιά, θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα. Τώρα, οι αντιδράσεις, οι σκέψεις και τα συναισθήματα είναι όλα πολύ έντονα. Δεν έχουμε την ψυχραιμία να αντιδράσουμε σωστά. Όταν όλα θα καταλαγιάσουν, θα μπορούμε να φτιάξουμε μια νέα, σωστή βάση. Έναν νέο κόσμο καλύτερο για όλους.
Όλα αυτά που ήρθαν στο φως από τον χώρο του θεάματος έχουν συμβεί και σε άλλους χώρους. Έπειτα από αυτές τις αποκαλύψεις, προς το παρόν, οι θύτες ή αυτοί που είχαν ροπή προς κάτι τέτοιο, φοβούνται, έχουν μαζευτεί. Αυτό είναι ένα βήμα. Δεν είναι το ιδανικό, αλλά προς το παρόν είναι αρκετό. Αυτό που επίσης χρειαζόμαστε είναι όλοι μας να είμαστε σε επαγρύπνηση. Δεν πρέπει να έχουμε καμιά ανοχή. Όχι για να αντιδράσουμε με βία, αλλά για να θέσουμε τα όριά μας ώστε κάποια στιγμή οι άνθρωποι να σταματήσουν να σκέφτονται κακοποιητικά.
Στο τραπέζι οφείλουμε να βάλουμε και την καταγραφή του γυναικείου βιώματος στο θέατρο και στην τηλεόραση. Η γυναίκα παρουσιάζεται με έναν μονοδιάστατο τρόπο – όχι μόνο στην Ελλάδα. Όμως αυτό είναι κάτι που αλλάζει και θα αλλάξει ακόμη περισσότερο, γιατί μέχρι στιγμής το αποτύπωμα ήταν εντελώς στερεοτυπικό. Η Στέλλα, η ηρωίδα μου στον Σασμό, από γραφής σπάει ένα τέτοιο παράδειγμα. Η Στέλλα είναι ένα κορίτσι πολύ σημερινό και σύγχρονο, που πατάει πολύ γερά στα πόδια της, είναι πολύ καλή στη δουλειά της και σπάει το συνηθισμένο μοτίβο ότι σε μια απατημένη γυναίκα κάτι της λείπει ή ότι κάτι έχει κάνει λάθος.
Το να ερωτευτείς έναν άλλο άνθρωπο, ενώ ήδη υπάρχει κάποιος άλλος στη ζωή σου, μπορεί να συμβεί σε όλες μας. Η ηρωίδα επιδεικνύει μελετημένα από το σενάριο μια φοβερή αξιοπρέπεια, χωρίς να στερείται ευαισθησίας. Είχαμε ανάγκη μια γυναίκα σαν τη Στέλλα στις οθόνες μας».
Info: Η Ευγενία Σαμαρά πρωταγωνιστεί στη σειρά Σασμός του ALPHA, ενώ είναι συνδημιουργός της εφαρμογής Your Pet App, που σκοπό έχει να αποτελέσει μια οργανωμένη φιλοζωική κοινότητα που θα κάνει τη ζωή των ζώων αλλά και των κατόχων τους καλύτερη.