Τι σας ώθησε να ενταχθείτε σε περιβαλλοντικό οργανισμό;
Η πρώτη μου επαφή με τη Rainforest Alliance έγινε βλέποντας το σήμα τους -το μικρό πράσινο βατραχάκι- πάνω στον καφέ, στις μπανάνες και τις σοκολάτες στο παντοπωλείο. Όμως ήταν οι πυρκαγιές στον Αμαζόνιο το 2019 που μου έδειξαν σε βάθος το έργο των οργανισμών που υπερασπίζονται την περιβαλλοντική και κοινωνική δικαιοσύνη για τους ιθαγενείς και με έκαναν να κατανοήσω πλήρως το έργο της Rainforest Alliance.
Ποιοι είναι οι στόχοι και τα projects σας αυτή τη στιγμή;
Στόχοι μας είναι η καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, η προστασία των δασών και της βιοποικιλότητας, η προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η βελτίωση της ζωής των τοπικών κοινωνιών. Η ελπίδα μας για ένα πιο λαμπερό μέλλον είναι να γίνει η βιωσιμότητα μέρος της ζωής μας σε μαζικό επίπεδο, πράγμα που απαιτεί συλλογική δουλειά. Έτσι, η Rainforest Alliance συνεργάζεται με αγρότες, τοπικές κοινότητες, εταιρείες, κυβερνήσεις, οργανισμούς και καταναλωτές ώστε η βιωσιμότητα να αποτελεί κομμάτι της αλυσίδας προμηθειών και παραγωγής. Η οργάνωση δραστηριοποιείται σε πάνω από 70 χώρες παγκοσμίως. Ανάμεσα στα projects της είναι και το Maya Biosphere Reserve (σ.σ.: προστατευμένη περιοχή) στο Peten της Γουατεμάλας, όπου είδα με τα μάτια μου το φανταστικό έργο της. Συνάπτουν επίσης συνεργασίες με τις τοπικές κοινότητες, οι οποίες διαχειρίζονται το δάσος με βιώσιμο τρόπο και ζουν από αυτό. Το δάσος είναι ένας πυρήνας βιοποικιλότητας, ένας σημαντικός διάδρομος για την άγρια ζωή ενώ «ξεπλένει» κάθε ίχνος άνθρακα.
Ποιο είναι το χειρότερο πράγμα που είδατε ως ακτιβίστρια;
Έχει να κάνει με τις αίθουσες συνεδριάσεων μεγάλων εταιρικών ομίλων, τους τίτλους στα μέσα ενημέρωσης και την έλλειψη δέσμευσης από τις κυβερνήσεις. Από παντού λείπουν η ενσυναίσθηση, η ενότητα και το πάθος.
Και το καλύτερο, το πιο ελπιδοφόρο;
Ακόμη και μπροστά στην απώλεια και την καταστροφή υπάρχουν η ταπεινότητα, η ελπίδα και η έννοια της κοινότητας. Επίσης βλέπω ελπίδα στους ανθρώπους που αγωνίζονται για ένα καλύτερο μέλλον.
Πιστεύετε πως έχει αλλάξει κάτι στις συζητήσεις για τα περιβαλλοντικά ζητήματα τα τελευταία χρόνια;
Πλέον συμμετέχουν περισσότεροι άνθρωποι. Για πολύ καιρό κοινότητες που βρίσκονταν στο περιθώριο και μειονότητες είχαν αποκλειστεί από αυτές τις συζητήσεις, παρόλο που συχνά μάχονται στην πρώτη γραμμή και έχουν τη σοφία να μας βγάλουν από την κρίση. Αν και πρέπει να γίνει πολλή δουλειά ακόμη σχετικά με τη σύνδεση περιβαλλοντικής και φυλετικής δικαιοσύνης, αισθάνομαι ότι έχει γίνει μια σημαντική στροφή τον τελευταίο χρόνο.
Αν ήσασταν «πρόεδρος της Γης», ποιους νόμους και τροπολογίες θα θεσπίζατε ώστε να γίνει ο πλανήτης ένα καλύτερο μέρος;
Θα έφτιαχνα στα γρήγορα ένα «Συμβούλιο της Γης», γιατί έξυπνη ηγεσία δεν μπορεί να επιτευχθεί από έναν μόνο άνθρωπο. Χρειάζεται η συλλογική προοπτική για μια ειρηνική διακυβέρνηση και ανάπτυξη.
