Μπορεί να φαίνεται απίστευτο, όμως η νέα τάση που γεννιέται στην κοινωνία απαιτεί μία αρχιτεκτονική πιο δημοκρατική από ποτέ. Τι σημαίνει αυτό; Όλο και περισσότεροι άνθρωποι εμπιστεύονται τη δημιουργική σκέψη των αρχιτεκτόνων για να αναβαθμίσουν την ποιότητα της ζωής τους. Όχι μόνο οι συγκριτικά λιγότεροι, που μπορούν να χτίσουν τη δική τους, ιδιωτική κατοικία, αλλά και εκείνοι που κατοικούν σε διαμερίσματα παλαιότερων πολυκατοικιών και διαθέτουν το κριτήριο των αισθητικών και λειτουργικών τους αναγκών.
Αυτή είναι η περίπτωση της ανακαίνισης ενός διαμερίσματος 80 τ.μ. μιας τετραμελούς οικογένειας, σε ένα κτίριο της δεκαετίας του 1980 στον Κορυδαλλό, το οποίο μελέτησε το βραβευμένο γραφείο Plaini and Karahalios Architects του Γιάννη Καραχάλιου και της Ελισάβετ Πλαΐνη και κατασκεύασε η Επίκυκλος Τεχνική Κατασκευαστική του Ιωσήφ Αραμπατζή.
«Το διαμέρισμα στον Κορυδαλλό ήρθε σαν συνέχεια μιας διαρκούς άσκησης πάνω στο θέμα της ανακαίνισης. Το περιορισμένο αυτό αντικείμενο κυριάρχησε σε τέτοιο βαθμό στη δεκαετία της κρίσης, που ώθησε τους αρχιτέκτονες να εξελιχθούν. Σχεδίασαν με τόλμη και δοκίμασαν νέες χωρικές συνθήκες και μορφές. Με την εμβάθυνση στη μικρή κλίμακα, ανανεώθηκε σε ένα βαθμό η αρχιτεκτονική έκφραση και αναπτύχθηκε νέο λεξιλόγιο. Σε μια επόμενη, καλύτερη οικονομική συγκυρία, αυτό το βίωμα μπορεί να γίνει το κύτταρο για κάτι νέο και στις μεγαλύτερες κλίμακες», λέει ο αρχιτέκτονας Γιάννης Καραχάλιος.
Η καρδιά του διαμερίσματος είναι η ξύλινη τραπεζαρία. Το ενιαίο υλικό που διαπερνάει τοίχους, δάπεδο και οροφή, καθώς και η μείωση του ύψους μετατρέπουν τον χώρο σε κατώφλι, στην πιο χαρακτηριστική εφαρμογή του. Αυτή η ενδιάμεση περιοχή είναι ένα θραύσμα έντασης και παύσης. Από αυτό το σημείο συνάθροισης και συνύπαρξης, η κατάσταση της διαδοχικής μετάβασης μετατρέπεται σε καθημερινή εμπειρία για την οικογένεια.
Νέες αρχιτεκτονικές εφαρμογές σε μικρούς χώρους, σε παλιές πολυκατοικίες; Τα πάντα γίνονται!
«Τα μικρά διαμερίσματα σε παλαιά κτίρια φαινομενικά μοιάζουν άκαμπτα. Αυτό οφείλεται στο ίδιο το μέγεθός τους, αλλά και στην κυριαρχία του φέροντα οργανισμού. Τέτοιοι περιορισμοί, ωστόσο, συχνά αποτελούν το δημιουργικό όχημα για τη γένεση νέων, απροσδόκητων χώρων. Με την αρχιτεκτονική, σίγουρα μπορούμε να αναβαθμίσουμε την ποιότητα του χώρου, είτε με απλές επεμβάσεις, όπως π.χ. την οπτική ταξινόμησή του μέσω του χρώματος, είτε με την ολική ανασύστασή του», λέει ο αρχιτέκτονας Γιάννης Καραχάλιος. Από την πλευρά του κατασκευαστή, ο Ιωσήφ Αραμπατζής συμπληρώνει πως, αν υπάρχει η επιθυμία από την πλευρά των κατοίκων, όλα γίνονται! «Οποιαδήποτε δημιουργική ιδέα ενός αρχιτέκτονα ζητηθεί, ο κατασκευαστής οφείλει να την προσαρμόζει μέσα στο κτίριο, διατηρώντας ισορροπία με το κόστος και προσφέροντας την ιδανική λύση για κάθε περίπτωση. Βρισκόμαστε σε μια ευλογημένη χώρα με δαιμόνια μυαλά, όπου όταν η ιδέα του αρχιτέκτονα συνδυαστεί με την εφευρετικότητα και την τεχνογνωσία του Έλληνα μηχανικού, μέσα από μια πληθώρα υλικών για κάθε ανάγκη, τότε μπορούν να συμβούν τα πάντα», καταλήγει ο ίδιος.
Στη συνομιλία μας, ο Γιάννης Καραχάλιος δεν παραλείπει να υπογραμμίσει την αναγκαιότητα για μια αναβάθμιση της ποιότητας ζωής συνολικά, στο πλαίσιο της δημόσιας κλίμακας. «Στη χώρα μας δίνουμε μεγάλη προσοχή στον προσωπικό μας χώρο, όμως το οπτικό μας πεδίο και η καθημερινότητά μας δεν περιορίζονται στα όρια της ιδιοκτησίας μας. Είμαστε μέρος ενός ευρύτερου δημόσιου χώρου, στον οποίο οφείλουμε να δίνουμε εξίσου μεγάλη προσοχή», λέει.
Πίσω όμως στη μικρή κλίμακα και στον ζεστό, ασφαλή μικρόκοσμο του σπιτιού, δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι ο χρόνος, το budget και ο κόπος μιας τέτοιας παρέμβασης μπορούν να την καταστήσουν απαγορευτική για τον ιδιοκτήτη. Κι όμως, το να γίνει κάτι σπουδαίο, δεν σημαίνει ότι πρέπει να δαπανηθούν πολλά χρήματα. Το διαμέρισμα στον Κορυδαλλό το αποδεικνύει περίτρανα.