Όπως ήταν αναμενόμενο, την περασμένη Παρασκευή, τα μάτια όλου του πλανήτη ήταν στραμμένα στην παρουσίαση της πρώτης συλλογής της Gucci στην εβδομάδα μόδας του Μιλάνου μετά την – καθόλου βελούδινη – αποχώρηση του Alessandro Michele. Από το διαζύγιο Gucci – Michele κι έπειτα δεν έχει οριστεί νέος creative director και η menswear συλλογή για το φθινόπωρο του ΄23 φέρει την υπογραφή της in house σχεδιαστικής ομάδας του οίκου. Πρόκειται για το πρώτο ξεχωριστό catwalk menswear του οίκου εδώ και τρία χρόνια, μία απόφαση που είχε ήδη παρθεί επί Michele – πιο συγκεκριμένα από το 2019, αλλά δεν εφαρμόστηκε στην πράξη εξαιτίας της πανδημίας, ο οποίος από το 2017 κι έπειτα παρουσίαζε τις γυναικείες και τις ανδρικές συλλογές μαζί. Το catwalk της φθινοπωρινής ανδρικής συλλογής της Gucci λοιπόν είναι και θα μείνει στην ιστορία ως συμβολικό.
Από το πρώτο κιόλας look έγινε κατανοητό ότι ο οίκος Gucci θέλει να διαχωριστεί όσο γίνεται από το όνομα του Michele. Το πρώτο μοντέλο που εμφανίστηκε στο catwalk έκανε σαφές το μήνυμα. Ένα απλό βαμβακερό λευκό t-shirt κι ένα χακί wide leg παντελόνι μας εισήγαγαν απευθείας στο σκεπτικό πίσω από τη νέα συλλογή. Αντίο μαξιμαλισμέ, αντίο gender fluidity, αντίο vintage αισθητική! Η Gucci φιλοδοξεί να περάσει σε μία “νέα εποχή” αναφέρει παντού ο ξένος Τύπος. Για να το καταφέρει αποφάσισε να κοιτάξει πίσω στο παρελθόν του, αλλά θα έλεγε κανείς πως – με κάποιες εξαιρέσεις για τις οποίες θα μιλήσουμε παρακάτω – πρόκειται για ένα άνευρο “back to basics” το οποίο ποντάρει στην καθαρότητα του μινιμαλισμού, στην απλότητα και πρακτικά σε οτιδήποτε δεν θυμίζει Alessandro Michele.
Η συλλογή άντλησε από πολλαπλές εποχές του οίκου Gucci, αναδεικνύοντας αρχειακά staples, όπως τις εμβληματικές τσάντες Piston Lock (που αρχικά δημιουργήθηκε από τον Tom Ford), Horsebit και Cross, και παρά την post – Michele γραμμή είδαμε και τα signature γούνινα loafers του Michele, ένα από τα best sellers του οίκου. Αν κάτι χαρακτηρίζει τη συλλογή, είναι η casual διάθεση. Ακόμη και τα κοστούμια είναι φορεμένα πάνω από λευκά tank tops με βαθιά λαιμόκοψη, ενώ τα σακάκια και τα παντελόνια διαθέτουν αποσπώμενα κομμάτια για να μπορούν να μετατραπούν σε κοντομάνικα και (μακριά) σορτς αντίστοιχα.
Ίσως το μοναδικό στοιχείο που “στρετσάρει” τα όρια του ανδρικού ενδύματος, ήταν η ενσωμάτωση του balletcore, της ιδιαίτερα ανερχόμενης τάσης ήδη από την προηγούμενη σεζόν, καθώς είδαμε, εκτός από τα loose λευκά tank tops, κολάν και στενά παντελόνια φορεμένα με γκέτες μέσα από μποτάκια και oversized bags που θα μπορούσαν να χωρούν τα απαραίτητα για την προπόνηση – μια εντελώς διαφορετική αποτύπωση της ρευστότητας στην ανδρική ένδυση από εκείνη που μας είχε συνήθησει ο Alessandro με τις ρομαντικές, vintage, feminized σιλουέτες του. Στις εκπλήξεις μπορούμε να συμπεριλάβουμε και τα sheer πουκάμισα και μερικές après ski προτάσεις με oversized bomber jackets και resort pants σε έντονα χρώματα, την παγέτα σε παντελόνια, σακάκια και tops, όπως και τις ελάχιστες εμφανίσεις ανατρεπτικών υφών όπως το βινύλ.
Αδιαμφισβήτητα, πρόκειται για μία κομψή συλλογή η οποία προσπαθεί να ενεργοποιήσει αξίες του οίκου Gucci από προηγούμενες εποχές που παραμερίστηκαν από την σαρωτική υπερβολή του Michele. Ωστόσο, αξίζει να θυμόμαστε ότι ο Michele ήταν που επιλέχθηκε ως “σωτήρας” του οίκου σε μία από τις πιο δύσκολες στιγμές του μετά την “ατσούμπαλη” απομάκρυνση της προκατόχου του Frida Giannini (μάλιστα τότε του είχε ανατεθεί, χωρίς να έχει ακόμα τον τίτλο του creative director να σχεδιάσει – αναδιαμορφώσει τη χειμερινή ανδρική συλλογή σε μία μόλις εβδομάδα). Μπορούμε να μιλάμε για μια νέα εποχή της Gucci ή για μία σχεδόν εμμονική απόσχιση από το αισθητικό αποτύπωμα του πρώην creative director της; Μένει να το δούμε με την γυναικεία συλλογή και με το αν μέχρι τότε θα έχει καλυφθεί η θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή ή ο οίκος θα συνεχίσει με το συνεργατικό, συλλογικό πείραμα της in house ομάδας.
Μόδα θα πει εικόνα, ωστόσο σε έναν κόσμο που καθημερινά διψάει για πρωτοτυπία μέχρι κάτι νέο να του αποσπάσει την προσοχή, καθώς καταναλώνει διαρκώς απίστευτο όγκο πληροφορίας, οι σχεδιαστές έχουν να σηκώσουν βαρύ φορτίο. Συνεπώς, η σκέψη για τη “νέα εποχή” του οίκου Gucci είναι, αν σε μία βιομηχανία με δημιουργούς όπως ο JW Anderson και ο (έκπτωτος μέχρι νεωτέρας) Demna έχει πάρει το memο πως χρειάζεται πολύς κόπος για να εντυπωσιάσεις το κοινό και να του επιβάλλεις να μην ξεχνάει την ύπαρξή σου.
Φωτογραφίες: IMAXtree
