Η Τriumph καλεί όλες τις γυναίκες να αγκαλιάσουν τις αλλαγές στη ζωή τους και να αγαπήσουν τον εαυτό και τις τέλειες ατέλειές τους. Αντλώντας έμπνευση από τις ιστορίες 6 γνωστών Ελληνίδων γυναικών, της Πηνελόπης Αναστασοπούλου, της Σοφίας Μπεκατώρου, της Μυρτώς Κάζη, της Ζέτας Δούκα, της Τάμτα και της Μάντη Περσάκη, που μιλούν για τις αλλαγές και τις εμπειρίες που τις καθόρισαν, η μεγαλύτερη εταιρεία εσωρούχων παγκοσμίως δημιουργεί την καμπάνια Triumph Talks – Embrace Change και μέσω αυτής επιδιώκει να θυμίσει σε όλες μας πόσο σημαντικό και ουσιαστικό είναι να φροντίζουμε τον εαυτό μας, βλέποντας θετικά κάθε αλλαγή που έχουμε βιώσει ή βιώνουμε τώρα, αντιμετωπίζοντάς την πάντα με αυτοπεποίθηση, θάρρος και δύναμη.
Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία έρχεται να μας υπενθυμίσει πώς από μικρές έχουμε μάθει να αντιμετωπίζουμε πολλές αλλαγές, στο σώμα, τις σχέσεις, την ψυχολογία, την καριέρα μας και να δίνουμε τις δικές μας μάχες καθημερινά απέναντι σε κάθε πρόκληση. Η ομάδα του ELLE.gr. και συγκεκριμένα η Χριστίνα Θεοδωροπούλου, η Ταϋγέτη Λάζου και η Σοφία Δρούγκα εμπνέονται από την πρωτοβουλία της Triumph, παίρνουν την σκυτάλη από τις παραπάνω κυρίες και μοιράζονται την δική τους ιστορία. Μιλούν για εκείνη την αλλαγή στο σώμα τους που στην αρχή τις προβλημάτισε αλλά σε μια δεύτερη ανάγνωση τις έκανε πιο δυνατές, τους χάρισε έξτρα αυτοπεποίθηση. Τις έκανε μοναδικές!
Χριστίνα Θεοδωροπούλου, Corporate Content Director
Δεν είναι πάντα εύκολο να κοιτάζεις τον καθρέφτη. Για την ακρίβεια να αντικρίζεις το είδωλό σου στον καθρέφτη, αληθινό, άφιλτρο και καθαρό. Ωστόσο, εγώ είχα καταφέρει να αποκτήσω μία καλή σχέση με την αλήθεια του καθρέφτη μου. Αγκάλιασα σταδιακά και με κόπο τις ατέλειές μου και αναγνώρισα τα αδύνατα σημεία μου. Έτσι με αποδέχτηκα και φρόντισα να βάλω τα θεμέλια για μία σχέση ζωής με τον εαυτό μου.
Όλα έβαιναν καλώς, μέχρι που η μεγαλύτερη πρόκληση για το πόσο μπορώ να αποδεχθώ κάθε αλλαγή στο σώμα μου, στη ζωή και την ψυχή μου αναδύθηκε την ώρα που έγινα μαμά. Ενώ το σώμα μου, μού φέρθηκε καλά, το είδωλό μου πια στον καθρέφτη μοιάζει αλλαγμένο.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Είναι απλά ένα καθοριστικό σημείο. Η γέννηση του γιου μου είναι αυτή που θα καθορίσει το ποια είμαι και τη ζωή που θα διανύσω από εδώ και πέρα. Είναι η αρχή της ωριμότητας ενός ψυχισμού που ξέρει να δίνει προτεραιότητες σε όσα έχουν αξία. Και ναι, είναι μία τρομακτική αλλαγή αυτή. Ακούγεται γλυκιά και τρυφερή, αλλά είναι τρομακτική στην ουσία της.
Το πρώτο σοκ είναι το δύσκολο όμως. Έπειτα σαν να ταρακουνιέται το μέσα σου και τα όλα να μπαίνουν σε τάξη. Σαν να μην σε απασχολεί πλέον τόσο πολύ το φαίνεσθαι και να βρίσκεις την ευτυχία στο είναι, να παλεύεις γι’ αυτό. Έτσι, οι πάντα «γεμάτοι» γλουτοί μου, που προσπαθούσα να διορθώσω έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα. Η εμμονή μου να τους ευχαριστώ όλους έχει αρχίσει να συρρικνώνεται και είμαι σχεδόν οκ με το πώς άλλαξε άρδην η ζωή μου από την ώρα που ο Χάρης μπήκε σε αυτή.
Σαφώς κι έχω δρόμο ακόμα, αλλά το σίγουρο είναι ότι η συμφιλίωση με την νέα ζωή έχει ξεκινήσει και είναι η κινητήριος δύναμή μου. Είναι ο λόγος που ακόμα μπορώ να κοιτάξω το είδωλό μου στον καθρέφτη. Κι αυτό που θα δω και δεν θα μου αρέσει, θα το «αγκαλιάσω», θα το φέρω στα μέτρα μου και θα πορευτώ μαζί του. Θα προσπαθήσω να το διορθώσω, αλλά δεν θα το αφήσω να με καταβάλλει. Γιατί κι αυτό, ανάμεσα σε πολλά ακόμα έχει συμβάλλει στο να είμαι η μαμά του Χάρη. Κάτι που δεν θα άλλαζα ποτέ και δεν βάζω στη ζυγαριά με τίποτα και για κανένα λόγο.
Ταϋγέτη Λάζου, Senior Web Editor
Για μια επαγγελματία μπαλαρίνα – όπως μπορούσα να δηλώνω εγώ μέχρι πριν μερικά χρόνια – η σκολίωση μοιάζει με έναν από τους χειρότερους εφιάλτες. Ακόμα θυμάμαι την ημέρα που η αγαπημένη μου κυρία Βάσω, η καθηγήτριά μου στο κλασσικό μπαλέτο επί 15 ολόκληρα χρόνια, φώναξε την μαμά μου στο γραφείο της και την συμβούλευσε να κάνω κάποιες εξετάσεις στην πλάτη μου. Είχα έντονη δυσκαμψία σε σχέση με τις συμμαθήτριές μου, γεγονός που με κράταγε πίσω και αυτό την είχε βάλει σε σκέψεις. Τότε ήμουν 16 χρονών.
Οι πρώτες εξετάσεις έδειξαν πως είχα σκολίωση περίπου 10 μοιρών στη λεκάνη. «Δεν είναι κάτι το ανησυχητικό. Όλα σχεδόν τα παιδιά έχουν. Θα κάνεις μερικές απαιτητικές φυσιοθεραπείες και θα καταφέρουμε να την εξαφανίσουμε», μου είχε πει χαρακτηριστικά ο ορθοπεδικός μου. Έτσι και έκανα! Επί ένα χρόνο έκανα σκληρές φυσιοθεραπείες κάθε μέρα και όταν ήρθε η ώρα να ξαναδώ τον γιατρό ήμουν πολύ περήφανη γιατί πίστευα ότι τα είχα καταφέρει.
Με το που μπήκα στο γραφείο του γιατρού και είδα το βλέμμα του, κατάλαβα… Η σκολίωση όχι μόνο δεν είχε μειωθεί, δεν είχε καν σταθεροποιηθεί, με αποτέλεσμα να έχει φτάσει στις 32 μοίρες και ο κηδεμόνας να μοιάζει με την μοναδική λύση πριν το χειρουργείο. Θα έπρεπε να τον φοράω 20 από τις 24 ώρες της ημέρας για περίπου ένα χρόνο, μέχρι δηλαδή να γίνω 18 και να σταματήσει η ανάπτυξή μου και άρα και η εξέλιξη της σκολίωσης.
Δυσκολεύτηκα πολύ. Δεν τον φόραγα όσο έπρεπε. Ήταν δύσκολο για ένα κορίτσι στα 17 να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι πρέπει να φοράει φαρδιά ρούχα, κάτω από τα οποία θα κρύβει αυτή την πανοπλία. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ γιατί τα σίδερα με πίεζαν. Δεν μπορούσα να φάω. Ντρεπόμουν πολύ γιατί οι συμμαθητές μου με κορόιδευαν και με φώναζαν ρομπότ. Υπήρχαν στιγμές που ένιωθα ότι μου κόβεται η ανάσα. Και ακριβώς επειδή δεν τον φόραγα όσο έπρεπε, η σκολίωσή μου δεν βελτιώθηκε καθόλου. Παρόλα αυτά δεν επιδεινώθηκε κιόλας.
Είμαι αναγκασμένη λοιπόν να ζω παρέα με την σκολίωση. Και πέρα από το γεγονός ότι αυτή θα αποτελεί πάντα «δυσλειτουργία» για την πλάτη μου, κάτι που μεγαλώνοντας θα το βρω ξανά και ξανά μπροστά μου, προς το παρόν δηλώνει έντονα την παρουσία της στο αισθητικό κομμάτι. Εξαιτίας της η πλάτη μου είναι στραβή, με αποτέλεσμα το δεξί μου πλευρό να πετάει πολύ περισσότερο από το αριστερό.
Τα προηγούμενα 2-3 χρόνια το έβλεπα πολύ έντονα. Μου δημιουργούσε μεγάλη ανασφάλεια. Δεν ήθελα να φοράω μαγιό και πολύ στενά ρούχα για να μην το υπερτονίζω. Είχα ανασφάλεια ακόμα και με τους συντρόφους μου. Μην δουν την στραβή λεκάνη μου και με κοροϊδέψουν ή μην αποτελέσει αυτή αφορμή ακόμα και για να με αφήσουν. Και ξαφνικά, την τελευταία χρονιά, ήταν λες και σταμάτησα να το βλέπω. Λες και δεν υπήρχε. Αποφάσισα να αντλήσω δύναμη από αυτή την δική μου -πολύ προσωπική- ατέλεια, που μεταξύ άλλων μου θυμίζει πόσο δύσκολα έχω περάσει στο παρελθόν.
Σοφία Δρούγκα, Fitness & Wellness Editor
Ποτέ δε μου άρεσε η λέξη “ατέλεια”. Είναι σαν να υποδηλώνει πως κάτι σου λείπει ή υπάρχει κάτι που σε εμποδίζει να φτάσεις στην τελειότητα. Δεν είναι έτσι όμως. Οι “ατέλειες” είναι στην πραγματικότητα ανασφάλειες. Πάντα θα υπάρχει μια ανασφάλεια και μια δεύτερη σκέψη σε κάθε γυναίκα για το σώμα της. Η δική μου ανέκαθεν ήταν το στήθος. Το νούμερό μου πάντα ήθελα να πιστεύω πως είναι B ενώ στην πραγματικότητα είναι Α.
Όταν ήμουν μικρότερη θεωρούσα πως το μεγαλύτερο στήθος σε κάνει αυτομάτως πιο θελκτική. Αγόραζα χωρίς δεύτερη σκέψη μεγαλύτερο νούμερο σουτιέν με την μεγαλύτερη δυνατή ενίσχυση, που ποτέ μα ποτέ δε με βόλευε. Ήταν ακόμη η εποχή που με ενδιέφερε η γνώμη των άλλων και δεν είχα τη γνώση ούτε τα κίνητρα να αποδεχθώ τον εαυτό μου. Μέχρι που μεγαλώνοντας είδα πως όχι μόνο δεν έχει σημασία, αλλά στην πραγματικότητα το μικρό στήθος είναι πραγματικό πλεονέκτημα για την άνεση μιας γυναίκας. Μπορώ να φοράω ό,τι θέλω με ένα απλό και άνετο σουτιέν ή ακόμη και χωρίς αυτό. Δεν χρειάζομαι υποστήριξη από ενοχλητικές μπανέλες και ακόμη και στα μαγιό μου, οι επιλογές είναι αμέτρητες.
Ο δρόμος προς την αποδοχή της ανασφάλειας του καθενός είναι διαφορετικός. Θα έλεγε κανείς πως μοναδική προϋπόθεση είναι να σέβεσαι τον εαυτό σου και να κατακτήσεις μέρα με τη μέρα το “μοναδικό χάρισμα” της αποδοχής. Δυστυχώς όμως διαφωνώ. Δεν υπάρχει κάτι να αποδεχθείς. Είσαι εσύ. Όλο σου το σώμα είναι δικό σου και εκτός από τα πράγματα που μπορείς να αλλάξεις, υπάρχουν και αυτά που πιθανότατα να μη θες ή να μη μπορείς. Αυτά σε κάνουν εσένα.
Το δικό μου στήθος, δεν έχω σκοπό να το μεγαλώσω, αν και θα μπορούσα. Όχι γιατί είμαι κατά των αισθητικών επεμβάσεων, αλλά γιατί πια μου αρέσει. Έχω καταφέρει να απαλλαχθώ από όλες αυτές τις “ύπουλες” κοινωνικές επιρροές που θέλουν μια γυναίκα να είναι λεπτή με μικρή μέση μεγάλο στήθος, καλλίγραμμους γλουτούς. Δεν υπάρχει αυτή η γυναίκα και αν υπάρχει, σίγουρα δεν είμαι εγώ. Αυτό είναι και μέρος της δικής μου μοναδικότητας.
Αγκάλιασε κι εσύ τις αλλαγές που παρατηρείς στο κορμί σου. Μην τις αφήσεις να σε πάνε πίσω. Αντιμετώπισέ τες με θετικό τρόπο, δες τες ως συμμάχους. Αφησέ τες να σε γεμίσουν με δύναμη και έτσι θα καταφέρεις να κατακτήσεις κάθε πιθανό στόχο. Σε αυτή την προσπάθεια μπορείς να έχεις δίπλα σου την Triumph που για περισσότερα από 130 χρόνια, στηρίζει καθημερινά όλες τις γυναίκες και γιορτάζει μαζί τους κάθε μικρή ή μεγάλη αλλαγή συνεχίζοντας να δημιουργεί εσώρουχα που παρέχουν λύσεις για κάθε μέγεθος και σωματότυπο, συμβάλλοντας στη γυναικεία αυτοπεποίθηση.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η σειρά Design for Life και το Fit Smart, ένα επαναστατικό σουτιέν που χάρη στη 4D καινοτομία προσφέρει απόλυτη άνεση, προσαρμοστικότητα, ανύψωση και υποστήριξη και έχει τέλεια εφαρμογή, στηρίζοντας και σμιλεύοντας το μπούστο, ενώ προσαρμόζεται στο σώμα κάθε γυναίκας. Το Fit Smart της Triumph έχει σχεδιαστεί για να διαμορφώνει και να διαμορφώνεται από την κάθε γυναίκα και το σώμα της, όσες αλλαγές κι αν έρθουν με το πέρασμα του χρόνου. Έτσι η Triumph αγκαλιάζει κάθε αλλαγή στη ζωή και το σώμα κάθε γυναίκας, βοηθώντας την να χαράξει τη δική της πορεία με αυτοπεποίθηση, να ξεχωρίσει και να επιτύχει τους στόχους της, τιμώντας τις επιλογές της και γιορτάζοντας έμπρακτα κάθε της αλλαγή.
