Φωτογράφος: Xavi Gordo, styling: Inmaculada Jimenez
Έχει συμβεί σε όλους μας. Προσπαθούμε μέρες, μήνες, χρόνια για κάτι που θέλουμε πολύ -είτε είναι δουλειά, είτε μια σχέση με έναν συγκεκριμένο άνθρωπο, είτε ένα μακρινό ταξίδι- φανταζόμαστε τη στιγμή που θα το πετύχουμε ως την πιο ευτυχισμένη τη ζωής μας. Και όταν τελικά τα καταφέρουμε, η ικανοποίηση και η ευτυχία διαρκούν πολύ λίγο και μετά ξεφουσκώνουν σαν κακής ποιότητας μπαλόνια. Πριν βιαστούμε να κατηγορήσουμε την… αχάριστη ανθρώπινη φύση μας, ας ακούσουμε τι έχει να πει πάνω σε αυτό η επιστήμη. O Daniel Z. Lieberman είναι ένας διάσημος Αμερικανός ψυχίατρος, καθηγητής στο τμήμα Ψυχιατρικής και Συμπεριφοριστικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο George Washington. Στο τελευταίο του βιβλίο The Molecule of More, How a Single Chemical in Your Brain Drives Love, Sex and Creativity and Will Determine the Fate of Human Race (The Molecule of More, πώς μία μόνο χημική ουσία στο μυαλό σου ελέγχει τον έρωτα, το σεξ και τη δημιουργικότητα και θα καθορίσει τη μοίρα του ανθρώπινου γένους, εκδ. BenBella Books) αναλύει τον ρόλο του νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνη στον εγκέφαλο και στη ζωή μας.
«Η ντοπαμίνη είναι η χημική ουσία της επιθυμίας που συνεχώς αναζητά περισσότερα, περισσότερη διέγερση, περισσότερες εκπλήξεις. Είναι η πηγή της καθημερινής μας παρόρμησης, ο λόγος για τον οποίο προσπαθούμε και επιτυγχάνουμε, ανακαλύπτουμε και ευημερούμε», αναφέρει ο ίδιος υπογραμμίζοντας ότι για την… ντοπαμίνη σημασία έχει το να αποκτήσουμε κάτι, οτιδήποτε, αρκεί να είναι κάτι καινούριο. Τι συμβαίνει όμως όταν φτάσουμε εκεί; Οι έρευνες έχουν δείξει ότι με το που θα πετύχουμε τον στόχο μας, η ντοπαμίνη στον οργανισμό μας αρχίζει να πέφτει κατακόρυφα. Και η ευχαρίστηση, η ηδονή γι‘ αυτό που πετύχαμε αυτομάτως μετατρέπεται σε τεράστια επιθυμία να πετύχουμε κάτι άλλο. Αυτός είναι ο λόγος που, σύμφωνα με τους επιστήμονες, πολύ συχνά σαμποτάρουμε αυτό για το οποίο προσπαθούμε και παλεύουμε πιο πολύ στη ζωή μας. Γιατί, έστω και υποσυνείδητα, γνωρίζουμε ότι όταν το κατακτήσουμε, αυτό δεν θα σημάνει ότι ήρθε η ώρα να χαλαρώσουμε και να πάρουμε τις αποστάσεις μας από τους έντονους ρυθμούς της ζωής, αλλά αντιθέτως θα αυξήσει την πείνα μας για κάτι μεγαλύτερο, για κάτι καινούριο. Και αυτό που κάνει ο εγκέφαλος είναι να μας προστατεύει, έστω και προσωρινά, από κάτι για το οποίο δεν είμαστε έτοιμοι.
