Πώς θα περιγράφετε την ηρωίδα σας;
Είναι ένας ρόλος που καθρεφτίζει τον ψυχισμό σχεδόν κάθε γυναίκας, γι΄ αυτό και οι γυναίκες θεατές συγκινούνται και ταυτίζονται πολύ μαζί της. Γιατί, ακόμη κι αν δεν έχουν κάνει όσα εκείνη στη ζωή της για τον έρωτα, έχουν περάσει οπωσδήποτε από κάποια αντίστοιχα στάδια και αναγνωρίζουν στο πρόσωπό της κομμάτια από τον εαυτό τους και από τις γυναίκες που τις περιβάλλουν. Με δυο λόγια, είναι μια γυναίκα ταλαντούχα (είναι βιολονίστα), αλλά συναισθηματική κι ευαίσθητη, που λαχταράει την αγάπη και κάνει τα πάντα για να τη βρει και να την κρατήσει στη ζωή της με κάθε τίμημα. Για τον αγαπημένο της θυσιάζει την καριέρα και τα δικά της όνειρα, και με κάοιον τρόπο γίνεται όλες οι γυναίκες που εκείνος θα ήθελε: η σύντροφος, η ερωμένη, η μάνα, η φίλη, η εξομολόγος, η καταπληκτική μαγείρισσα (κι ας μην ήξερε ως τότε να μαγειρεύει) η ποδοσφαιρόφιλη (κι ας μισεί το ποδόσφαιρο). Τον συγχωρεί σε όλα, ακόμα και για τις απιστίες του. Έτσι παραμελεί τον εαυτό της και τα δικά της θέλω, με αποτέλεσμα να γίνει κοντά του μια σκιά. «Ποιος όμως μπορεί να αγαπήσει μια σκιά;», του λέει λίγο πριν το τέλος, όταν διαπιστώνει ότι εκείνη είναι εξίσου ένοχη με αυτόν στη σχέση τους. Μια σχέση που τελικά συνοψίζεται σε μία φράση: «Δεν μπορώ ούτε με εσένα, ούτε χωρίς εσένα».
Τι σας συγκινεί πιο πολύ σε αυτή;
Όλο αυτό το πάθος που έχει, καθώς και η ανάγκη της να αγαπήσει και να αγαπηθεί, στοιχεία που την οδηγούν στα άκρα. Αλλά και το γεγονός ότι έχει την οξυδέρκεια να βλέπει το αδιέξοδο της σχέσης της και να αυτοσαρκάζεται. Είναι ένα πλάσμα τόσο πολύπλευρο και χαρισματικό, όπως μόνο μια γυναίκα μπορεί να είναι. Και παρ’ όλα αυτά αφήνεται να «καεί» ολοκληρωτικά σε έναν έρωτα, όπως μόνο μια γυναίκα μπορεί να το κάνει. Γιατί οι γυναίκες, όταν αγαπάμε, «αγαπάμε πολύ». Καμιά φορά «μέχρι θανάτου». Είναι μια ηρωίδα… Αλμοδοβαρική, με την έννοια ότι είναι πολύπλευρη και τα συναισθήματά της περνούν συνέχεια από το δράμα στο χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό.
Τα πιο ωραία λόγια που βγαίνουν από το στόμα της ποια είναι;
«Όταν σε γνώρισα, κατάλαβα ότι 25 χρόνια σε κουβαλούσα μέσα μου, κοιλοπονούσα μια ζωή και μόλις σε είδα… γέννησα. Σε έφερα στον κόσμο».
Τι μπορεί να οδηγήσει μία γυναίκα στα άκρα, όπως στην περίπτωση της ηρωίδας που ενσαρκώνετε;
Η άσβεστη δίψα της για αγάπη, για έναν άνθρωπο που θα του ανήκει και θα της ανήκει ολοκληρωτικά. Δεν είναι τυχαίο το ότι έχασε τον πατέρα της, που τον λάτρευε, όταν ήταν 9 χρόνων, κάτι που δεν ξεπέρασε ποτέ. Μέσα από τον έρωτα αναζητάει εκείνον τον άντρα, που ήταν στα παιδικά της μάτια ο ιδανικός. Ο άντρας της ζωής της.
Ο έρωτας τι ρόλο παίζει για την ηρωίδα σας και τι ρόλο παίζει για εσάς;
Για την ηρωίδα είναι τα πάντα. Ζητάει από εκείνον τα πάντα, γι’ αυτό και όταν μπαίνει στη ζωή της καίει για πάντα. Για εμένα ήταν επίσης πολύ σημαντικός και πηγή έμπνευσης για την τέχνη μου και αφέθηκα κι εγώ στη φωτιά του. Όχι όμως για να καώ ολόκληρη, αλλά για να καούν οι φόβοι και οι αδυναμίες μου και να μετουσιωθώ μέσα από αυτόν σε μια άλλη, καλύτερη γυναίκα, που ξέρει να αγαπάει τον άλλο, αλλά και τον εαυτό της. Αυτό το τελευταίο είναι που λείπει από την ηρωίδα του έργου και το διαπιστώνει σιγά σιγά. Αν και το έργο κρύβει στο τέλος μια αναπάντεχη ανατροπή.
Γιατί να δει κάποιος την παράσταση Τάρτα Ροδάκινο;
Γιατί θα δει μέσα σ’ αυτή να αναπτύσσεται πολύπλευρα το μέγα θέμα των σχέσεων. Με τους άλλους, αλλά και με τον εαυτό μας. Θα βρει ομοιότητες που θα τον κάνουν να αναγνωρίσει δικές του εμπειρίες και ίσως κάποιες λύσεις σε δικά του προβλήματα. Θα συγκινηθεί, αλλά κυρίως θα διασκεδάσει, γιατί όλα αυτά δεν παρουσιάζονται με βάρος, αλλά με χιούμορ και αυτοσαρκασμό, κάνοντας την παράσταση να μοιάζει σαν ένα ποτήρι απολαυστική σαμπάνια. Που ταιριάζει με μια τάρτα ροδάκινο.
Ποιο είναι το συναίσθημα που θα θέλατε να έχει ο θεατής φεύγοντας από το θέατρο;
Να νιώσει τη γλυκόπικρη αίσθηση που έχει ένα ταξίδι σ’ αυτό που λέμε «μεγάλο έρωτα». Να θυμηθεί τους αντίστοιχους δικούς του αλλά να κρατήσει και μια φράση προς το τέλος που λέει: «Η ζωή είναι ωραία! Με ή χωρίς παρέα. Φτάνει να αγαπάς τον εαυτό σου».
Το Τάρτα Ροδάκινο, αν ήταν συνταγή, από τι υλικά θα είχε φτιαχτεί;
Από έρωτα, πάθος, παράπονο, δάκρυα, λαχτάρα, χαρά, ζήλια, ανταγωνισμούς και τρυφερότητα.
Η παράσταση Τάρτα Ροδάκινο βασισμένη στο κείμενο του Μηνά Βιντιάδη και σε σκηνοθεσία Μανώλη Ιων, παίζεται στο Θέατρο Αλκμήνη, theatro.gr
