We will rock you αλλά με μέτρο! Η φετινή Τελετή Απονομής των Όσκαρ μοίρασε βραβεία σε τρεις ταινίες, έδωσε πρωτιές, αλλά παράλληλα άφησε μία διεκπεραιωτική επίγευση στο τηλεοπτικό – τουλάχιστον – κοινό.
Το «Πράσινο Βιβλίο» με συνολικά τρεις νίκες αποδείχθηκε ο φετινός Σοφέρ του κου Όσκαρ. Η ταινία του Πίτερ Φαρέλι κέρδισε το μεγάλο βραβείο της βραδιάς, εκείνο της Καλύτερης Ταινίας, το Όσκαρ Β’ Αντρικού ρόλου για τον Μαχερσάλα Άλι (μόλις δυο χρόνια μετά τη νίκη του για το «Moonlight») και Πρωτότυπου Σεναρίου.
To προσωπικό λεύκωμα του Αλφόνσο Κουαρόν «Ρόμα» (επίσης τρία βραβεία) δεν έγραψε τελικά ιστορία στο θεσμό αφού δεν κατάφερε να γίνει η πρώτη ξενόγλωσση ταινία που κερδίζει στην κατηγορία της Καλύτερης, έδωσε όμως μία τεράστια επιτυχία στο Netflix, ένα Όσκαρ Ξενόγλωσσης στο Μεξικό και δυο προσωπικά Όσκαρ στον δημιουργό της, εκείνο της Σκηνοθεσίας (δεύτερο Όσκαρ του Κουαρόν ως σκηνοθέτη πέντε χρόνια μετά το «Gravity») και της Διεύθυνσης Φωτογραφίας (πρώτη φορά που σκηνοθέτης κερδίζει το συγκεκριμένο βραβείο). Ο Κουαρόν παραλαμβάνοντας το Όσκαρ Ξενόγλωσσης αστειεύτηκε λέγοντας πως μεγάλωσε στο Μεξικό με «ξενόγλωσσες» ταινίες και ανέφερε ενδεικτικά τα «Σαγόνια του Καρχαρία», τον «Πολίτη Κέιν» και τον «Νονό» μεταξύ άλλων.
Κι ενώ η ώρα περνούσε και η «Ευνοούμενη» φαινόταν πως δεν είχε την εύνοια των Όσκαρ, ήρθε η ανατροπή στον Α’ Γυναικείο! Η Ολίβια Κόλμαν κέρδισε πανάξια το Όσκαρ ερμηνείας, αφήνοντας όμως αβράβευτο το φαβορί Γκλεν Κλόουζ που τελικά δεν πλησίασε με τη «Σύζυγο» το πολυπόθητο αγαλματίδιο. Η Κλόουζ κατέχει πλέον με εφτά χαμένες ευκαιρίες ένα αρνητικό, οσκαρικό ρεκόρ. Η Κόλμαν εμφανώς σοκαρισμένη, έδωσε έναν ξεχωριστό ευχαριστήριο λόγο, δίνοντας κατευθείαν εύσημα στον σκηνοθέτη της Γιώργο Λάνθιμο, «Τον καλύτερο σκηνοθέτη μου, για την καλύτερη ταινία μου» όπως είπε χαρακτηριστικά.
Το «Black Panther» της Marvel έδειξε νωρίς τα νύχια του με βραβεία σε Κοστούμια για τη θρυλική Ρουθ Κάρτερ (είχε προταθεί και για τα «Μάλκολμ Χ», «Amistad») και Καλιτεχνικής Διεύθυνσης για τον κόσμο της Wakanda (Forever!) αφήνοντας χωρίς βραβείο τη Σάντι Πάουελ (14 υποψηφιότητες, 3 Όσκαρ) παρά τη φετινή διπλή της υποψηφιότητα («Ευνοούμενη», «Η Μαίρη Πόππινς Επιστρέφει»). Ο στενός συνεργάτης του Ράιαν Κούγκλερ, ο Σουηδός Λούντβιγκ Γκόρανσον, έκανε την έκπληξη και κέρδισε το Όσκαρ Μουσικής για το «Black Panther», σίγουρα ένα από τα πιο αξιομνημόνευτα score του MCU.
Στην έτερη μουσική κατηγορία, αυτή του Τραγουδιού, η Lady Gaga και ο Μαρκ Ρόνσον κέρδισαν με ευκολία το Όσκαρ για το «Shallow», ίσως το πιο σίγουρο βραβείο της βραδιάς, σημειώνοντας μία νίκη για την ταινία του Μπράντλεϊ Κούπερ που είχε ξεκινήσει πριν μήνες με τον αέρα του φαβορί.
Ο θρυλικός Σπάικ Λι κέρδισε επιτέλους με την «Παρείσφρηση» ένα Όσκαρ, εκείνο του Διασκευασμένου Σεναρίου, από τις συνολικά έξι υποψηφιότητες της ταινίας. Ο Λι ενθουσίασε τους θεατές με τον πύρινο λόγο του να «νικήσουμε το μίσος» κάνοντας το σωστό και φυσικά το Dolby Theatre ανταπέδωσε χειροκροτώντας όρθιο. Να θυμίσουμε πως ο Σπάικ Λι κέρδισε στο προηγούμενο Φεστιβάλ Καννών το Μέγα Βραβείο, είδε φέτος για πρώτη φορά ταινία του – αλλά και τον ίδιο – να προτείνεται στις κατηγορίες Ταινίας και Σκηνοθεσίας, ενώ το 1989 είχε προταθεί μόνο για το σενάριο του «Do the Right Thing» και το 1997 ήταν συν-υποψήφιος για το ντοκιμαντέρ «4 Little Girls».
Το «Bohemian Rhapsody» και ο σαρωτικός αέρας των Queen έφεραν το Όσκαρ Α’ Αντρικού στον ταλαντούχο Ράμι Μάλεκ που υποδύθηκε τον Φρέντι Μέρκιουρι. «Μπορεί να μην ήμουν η προφανής επιλογή, αλλά απ’ ότι φαίνεται δούλεψε» δήλωσε ταπεινά. Η ταινία απέσπασε επίσης το Όσκαρ Μοντάζ για τη δουλειά του Τζον Ότμαν, Ήχου και Μοντάζ Ηχητικών Εφέ, συγκεντρώνοντας τελικά τα περισσότερα βραβεία της βραδιάς (4 από 5 υποψηφιότητες). Αξίζει να σημειωθεί πως κανείς από τους νικητές της ταινίας δεν ευχαρίστησε τον σκηνοθέτη της, Μπράιαν Σίνγκερ.
Το γεγονός πως το «Bohemian Rhapsody» είχε ρεύμα επιβεβαιώθηκε άλλωστε και από την εισαγωγή της Τελετής. Χωρίς βασικό παρουσιαστή τα Όσκαρ ξεκίνησαν εντυπωσιακά με τους Queen και τον Άνταμ Λάμπερτ να ξεσηκώνουν το κοινό στην αίθουσα του Dolby Theatre ερμηνεύοντας ένα live medley τραγουδιών του δημοφιλούς συγκροτήματος, που φέτος έφτασε από τις παγκόσμιες αρένες στη σκηνή της Ακαδημίας. Σίγουρα μία εναλλακτική πρόταση που αντικατέστησε τον δεδομένο και μερικές φορές (ειδικά τα τελευταία χρόνια) άβολο πρόλογο του εκάστοτε παρουσιαστή.
Βέβαια φέτος μετά το φιάσκο με τον Κέβιν Χαρτ, δεν είχαμε βασικό οικοδεσπότη και σύντομα η ενέργεια του προλόγου έδωσε τη θέση της σε μία μονότονη παράθεση βραβείων που δεν είχε εκπλήξεις. Γιατί μπορεί τριάντα χρόνια μετά την περιβόητη εισαγωγή των Όσκαρ με τον Ρομπ Λόου και… τη Χιονάτη η Ακαδημία να γλύτωσε μία αντίστοιχη καταστροφή, οι ξεχωριστοί συνδυασμοί και τα αναπάντεχα ζευγάρια των επιμέρους παρουσιαστών δεν λειτούργησαν με την ίδια δυναμική. Αυτοί που ξεχώρισαν ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα, μόνο οι Έλεν Μίρεν – Τζέισον Μομόα, ο Χαβιέ Μπαρδέμ με την Άντζελα Μπάσετ και η τριπλέτα των Έιμι Πόλερ – Μάγια Ρούντολφ – Τίνα Φέι έδωσαν ροή και ποικιλία στη βραδιά.
Στα υπόλοιπα βραβεία, η Ρετζίνα Κινγκ (οι περισσότεροι τη θυμούνται στα τηλεοπτικά «24», «The Leftovers», «Seven Seconds»), κέρδισε όπως αναμενόταν το Όσκαρ Β’ Γυναικείου για το αισθαντικό δράμα του Μπάρι Τζένκινς «If Beale Street Could Talk», το «Vice» περιορίστηκε στο Μακιγιάζ & Κομμώσεις και το μελαγχολικό «First Man» του Ντάμιεν Σαζέλ κέρδισε το Όσκαρ Οπτικών Εφέ (και όχι ο «Πόλεμος της Αιωνιότητας») επιβεβαιώνοντας πως η Ακαδημία επιλέγει για το Όσκαρ, εφέ δραματουργικής έμπνευσης
Στην κατηγορία Ντοκιμαντέρ (με τα εξαιρετικά «Won’t You Be My Neighbor?» και «Three Identical Strangers» να απουσιάζουν) το «Free Solo» σκαρφάλωσε με ευκολία στη νίκη και κέρδισε το Όσκαρ, προσφέροντας την αισιόδοξη, ανθρώπινη ανάταση που συγκινεί καρδιές και κερδίζει ψήφους.
Σε μία απρόβλεπτη κούρσα, τα Όσκαρ φέτος αγκάλιασαν παράδοση («Πράσινο Βιβλίο») και τον νεωτερισμό του Netflix, έδωσαν πρωτιές σε νίκες αρκετών μαύρων καλλιτεχνών και γιόρτασαν την ιδιαίτερη κινηματογραφική χρονιά με μετριοπάθεια. Του χρόνου, που η Τελετή μεταφέρεται για την πρώτη Κυριακή του Φλεβάρη, ευχόμαστε τα πράγματα να είναι καλύτερα. Και όταν λέμε καλύτερα δεν εννοούμε πρωτοβουλίες όπως το Όσκαρ Δημοφιλίας ή την εξυπηρέτηση του τηλεοπτικού χρόνου. Εννοούμε καλύτερες ταινίες και ανυπομονησία για την Τελετή.
Πηγή: www.cinemagazine.gr/
