Για τη γλώσσα, το θάρρος και την αμεσότητα της γραφής της Μυρτώς Κοντοβά. Για τον τρόπο που βάζει τους ήρωες του Σχεδόν Ενήλικες να μιλούν σαν πραγματικοί άνθρωποι του κάτω διαμερίσματος. Σαν τους φίλους μας ή αυτούς τους γνωστούς αγνώστους που ακούμε να μιλούν στο τηλέφωνο στην απέναντι θέση του μετρό.
Γιατί συμβαίνει στο σήμερα. Το σενάριο είναι κουμπωμένο πάνω στο σήμερα της Αθήνας, στην αλήθεια και το παρόν του 2020-21 έτσι ακριβώς όπως το ζούμε, χωρίς να ωραιοποιείται ή να υπερδραματοποιείται κάτι. Υπάρχει μια γλώσσα κοφτερή που ίσως δεν έχουμε ξανακούσει στην τηλεόραση. Μια τηλεόραση που δεν έχει ανάγκη από παραμύθια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι ήρωες της σειράς δεν τα έχουν ανάγκη για να επιβιώσουν. Υπάρχει θάρρος σε ένα σίριαλ που μιλάει για το τώρα, γι’ αυτό ακριβώς που ζούμε. Πρέπει να το αντιμετωπίζουμε το τώρα και στη ζωή μας. Αν δεν το αντιμετωπίσουμε δεν θα μπορέσουμε να το ορίσουμε, να το καταλάβουμε και να σβήσουμε όλο αυτό που καίει τον κόσμο εκεί έξω. Πρέπει να συνδεθούμε με την πραγματικότητα.
Για το Μάκη Παπαδημητρίου. Είναι σπάνιες οι φορές που το ταλέντο μοιάζει ακατέργαστο, φυσικό, cool και άβολο την ίδια στιγμή. Ο χρόνος που σου παίρνει για να έρθεις κοντά στους ήρωες που υποδύεται ο Μάκης Παπαδημητρίου είναι μια πολύ όμορφη διαδικασία.
Για τη Θεοδώρα Τζήμου και την ηρωίδα της. Η Νικόλ είναι μια αστεία γυναίκα, που έχει αγαπήσει, έχει αγαπηθεί, έχει κάνει λάθη, τα ξέρει, παραμένει σέξι, θαρραλέα και κυρίως αστεία με αυτό τον ακαταμάχητο τρόπο που μπορεί να είναι αστεία μια γυναίκα.
Για την Αθήνα. Την πόλη που φιλοξενεί τους ήρωες της σειράς. Μια πόλη όμορφα άσχημη, απαιτητική, δύσκολη, αλλά είναι η πόλη τους και η πόλη μας. Η γοητεία της οικειότητας με την οποία αντιμετωπίζεται σε αυτή τη σειρά μας ξετρελαίνει και μας κάνει να την αγαπάμε ακόμη περισσότερο.
Για το ρομαντισμό του Αλέξη, του ήρωα που υποδύεται ο Γιώργος Παπαγεωργίου. Έχει πάντα ενδιαφέρον να παρατηρεί κανείς πως μπορεί να τα καταφέρει ένας τέτοιος ρομαντικός σήμερα.
Δείτε το τρέιλερ:
Info: Στο Σχεδόν Ενήλικοι παρακολουθούμε τέσσερις πρωταγωνιστές μοιράζονται τις καθημερινές τους ιστορίες που αφορούν τον έρωτα και τη ζωή́, με φόντο μια κοινωνία που αλλάζει, μετασχηματίζεται και δίνει κάθε μέρα εξετάσεις επιβίωσης. Ορμητήριο των τεσσάρων ηρώων γίνεται μια παλιά διπλοκατοικία με κήπο και ταράτσα στην πόλη. Μέσα στη μετα-life style εποχή, στη γειτονιά με τα σουβλατζίδικα, τα post modern –μπακάλικα και τα all day café, αναζητούν κάτι από τον παλιό κόσμο που ήδη γνωρίζουν καλά, έχοντας επιβιώσει από την ελληνική, οικονομική κρίση, τα μνημόνια, τον αντικαπνιστικό νόμο, την ανεργία, τον κορωνοϊό και την καραντίνα. Το θυμικό του Έλληνα συγκρούεται με το ευρωπαϊκό μοντέλο ζωής με πρωταγωνιστές «Σχεδόν Ενήλικες» που προσπαθούν να απολαύσουν την καθημερινότητά τους. Το στοίχημα: είναι εύκολο να σταθούν όρθιοι σε ό,τι απίστευτο τους συμβεί από εδώ και στο εξής;
