«Παρασκευή, 9 Ιουλίου, Πλάκα Μήλου. Φτάνουµε στο νησί και η πρώτη µου σκέψη είναι “µπλε και άσπρο παντού”. Πρώτη φορά επισκέπτοµαι νησί του Αιγαίου και η εικόνα που είχα φτιάξει στο µυαλό µου είναι ακριβώς αυτή που βλέπω µπροστά µου. Μικρά µαγαζιά και ταβερνάκια αγκαλιάζουν το λιµάνι, ενώ γάτες περιµένουν υποµονετικά δίπλα στα τραπέζια για κάποια λιχουδιά. Το λιµάνι είναι γεµάτο µε καραβάκια που διαφηµίζουν τις υπηρεσίες τους. Άλλο πηγαίνει στο Κλέφτικο και στο Τσιγκράδο, άλλο κάνει τον γύρο του νησιού και το τελευταίο στη σειρά πηγαίνει στην Κίµωλο.
Μέχρι να φτάσουµε στο σπίτι που θα µείνουµε, στον Αδάµαντα, σταµατάµε συνεχώς για να παίξουµε µε τις γάτες που βρίσκουµε σε κάθε γωνιά. Μας σταµατούν και κάποιοι ντόπιοι και µας ρωτούν από πού ερχόµαστε, πόσο θα µείνουµε κ.λπ. Νιώθω λίγο σαν να βρίσκοµαι στο χωριό των παππούδων µου, τότε που µε ρωτούσαν “τίνος είσαι εσύ;”. Λίγο πριν τις δύο το µεσηµέρι αποφασίζουµε να επισκεφτούµε την Πλάκα για φαγητό. Σκέφτοµαι καλαµαράκια, φέτα σαγανάκι και πατάτες τηγανητές και µου τρέχουν τα σάλια. Παίρνουµε το λεωφορείο και κατεβαίνουµε στην Πλάκα. Καθώς ψάχνουµε το κέντρο και κάποιο µέρος για να φάµε, παρατηρώ το τοπίο γύρω µου. Παντού υπάρχουν άσπρα σπίτια µε µπλε παντζούρια και µεγάλες ή µικρές βουκαµβίλιες να τα στολίζουν. Άραγε πόσο να αλλάζει το τοπίο τον χειµώνα;
Έπειτα από λίγο περπάτηµα φτάνουµε στο ταβερνάκι. Όλη η κούραση της ηµέρας χάνεται τη στιγµή που έρχονται στο τραπέζι τα καλαµαράκια. Ο καφές µετά το εστιατόριο αποδείχτηκε κακή ιδέα, αφού λίγο µετά την παραγγελία συνειδητοποιούµε πως το λεωφορείο περνά σε δέκα λεπτά. Και guess what: τo χάνουµε. Όµως δεν πτοούµαστε, είναι η πρώτη µέρα των διακοπών. Πλάκα – Αδάµαντας µε τα πόδια λοιπόν. Ναι, ήταν περίπου σαράντα λεπτά περπάτηµα, µε τον ήλιο ακριβώς από πάνω µας, αφόρητη ζέστη και πονοκέφαλο που υπήρχε ήδη από το ταξίδι Άνω Πατήσια – Πειραιάς – Μήλος και τη ζαλάδα που µου έφεραν τα εφτά µποφόρ στο Αιγαίο. Γκρίνιαξα; Πολύ πολύ λίγο. Κουράστηκα; Σχεδόν καθόλου. Θα γκρίνιαζα και θα κουραζόµουν απίστευτα αν έκανα την ίδια διαδροµή µε αφετηρία την Τσιµισκή όπου µένω; Φυσικά. Γι’ αυτό, λοιπόν, θέλω να πάρω ένα λεξικό και να προσθέσω τα εξής δίπλα στη λέξη “καλοκαίρι”: Καλοκαίρι: H εποχή που δεν σε ενοχλούν η ζέστη, το περπάτηµα, η ζαλάδα και ο πονοκέφαλος γιατί έχεις πάει διακοπές. Γιατί βρίσκεσαι σε ένα νησί και όλα γύρω σου είναι άσπρα και µπλε».
Info: Η Ευφροσύνη είναι το κορίτσι που διαβάζει βιβλία, γράφει γι’ αυτά και µετά τα φωτογραφίζει για το Instagram της, το @katapliktika_
