Η ταινία
Marianne & Leonard Λόγια Αγάπης
O Leonard Cohen γνώρισε και ερωτεύτηκε στην Ύδρα την πανέμορφη Νορβηγίδα μουσικό Marianne Ilhen. Η αγάπη του ενός για τον άλλο ενέπνευσε τα τραγούδια “So Long, Marianne”, “Hey, That’s No Way to Say Goodbye”, “Songs From a Room‘s” και “Bird on the Wire”. Οι δυο τους ποτέ δεν υπήρξαν ακριβώς μαζί. Η πολύχρονη σχέση τους ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1960. Και οι δύο ήταν μέλη της μποέμ καλλιτεχνικής κοινότητας που έφτανε τότε στην Ύδρα. Εκείνος, κάποια στιγμή γύρισε στην Αμερική για να γίνει ο Leonard Cohen που όλοι ξέρουμε. Άφησε τη Marianne πίσω να περιμένει για αρκετό καιρό. Συναντιούνταν όμως σε όλη την υπόλοιπη ζωή τους με έναν τρόπο που μόνο εκείνοι είχαν βρει. Είχαν μεταξύ τους πάντα ένα ιδιαίτερο “μαζί”. Ο Nick Broomfield, σκηνοθέτης της ταινίας, μέλος και αυτός της ίδιας παρέας και μετέπειτα στενός φίλος της Marianne, μας δίνει με εικόνες και μουσική όχι μόνο την… ωστική δύναμη που μπορεί να προκαλέσει ένας δυνατός έρωτας, αλλά και τη μαγεία, την αλήθεια, την αθωότητα, την αδικία, τα δεσμά, την καταστροφή και το ρίσκο του. Όλα αυτά που τον μετατρέπουν σταδιακά και βασανιστικά σε αγάπη. Σε αυτή την αγάπη αποτίει φόρο τιμής αυτή η ταινία. Στην αγάπη που γίνεται μεγαλύτερη από τους ανθρώπους, τις σχέσεις, την τέχνη, τη ζωή, τον θάνατο. Στην αγάπη που συγκρατεί τον κόσμο και σώζει τα σύμπαντά μας από την απόλυτη καταστροφή. Στην αγάπη που ξέρει πώς να δίνει το σωστό τέλος. Για την ιστορία, ίσως θα πρέπει να ξέρετε ότι ο Leonard Cohen έγραψε ένα τρυφερό τελευταίο γράμμα προς την αιώνια Μούσα του, Marianne, λίγες μέρες πριν από τον θάνατό της τον Ιούλιο του 2016, ένα γράμμα που της διάβασε ο γιος της και τη συνόδευσε στο τελευταίο της ταξίδι. Ο ίδιος ο Leonard Cohen την ακολούθησε μόλις τρεις μήνες μετά, πιστός σε αυτό το τελευταίο ραντεβού τους. Αν έπρεπε να γνωρίζετε και κάτι ακόμα γι’ αυτή την ταινία είναι ότι όλα είναι κάτι παραπάνω από συγκινητικά. Είναι σπλαχνικά.
2 παραστάσεις
Η Κατερίνα Ευαγγελάτου βάζει τον δικό της σκηνοθετικό παλμό στον Άμλετ, το εμβληματικό κείμενο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Με αυτή την αφορμή ανοίγει ξανά μετά από οκτώ χρόνια το θρυλικό Αμφι-θέατρο του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου. Στον ομώνυμο ρόλο, σπαρακτικός o Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος. Αδριανού 111, Πλάκα
To Tom in Greece είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ που ακουμπά με τρυφερότητα το πένθος και τη σκληρότητα της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στη διαφορετικότητα. Πάντα όμως στο επίκεντρο της παράστασης υπάρχει η καθολική αγάπη. Μικρή Σκηνή, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, έως 5/1, onassis.org.
2 βιβλία
Το Τραγούδι της Σάλπιγγας και άλλα διηγήματα, Εκδόσεις Gutenberg
Τα διηγήματα του Αμερικανού Wallace Stegner είναι σκληρά, αλλά αξίζει να τα διαβάσετε σαν σκοτεινά παραμύθια που μπορεί να έχουν συμβεί στην Αμερικάνικη Δύση, πέρα από τον μύθο του Φαρ Ουέστ. Με άλλα λόγια, χρειάζεται μια αποστασιοποίηση για να αντέξετε τον ρεαλισμό του Stegner μέσω του οποίου γράφει ιστορίες για παιδιά που έρχονται σε επαφή με τη βία, τη φύση. Για σκληροτράχηλες γυναίκες, πολύ δυνατές, θαρραλέες. Για άντρες νικημένους από δαίμονες και από τους ίδιους τους εαυτούς. Όλοι τους μοιάζουν τρομερά αδύναμοι απέναντι στη φύση, τον θάνατο και τις ρίζες τους. «Ο άνθρωπος είναι ασταθής όταν δεν γνωρίζει πού ανήκει», έχει πει ο ίδιος ο Stegner και αυτή η αστάθεια είναι εμφανής στους ήρωές του και τους κοστίζει την άνετη επιβίωσή τους. Από τα επίσης ωραία στοιχεία του βιβλίου είναι ο τρόπος που πίσω και μπροστά από όλα τα παραπάνω υπάρχει το φυσικό τοπίο και το περιβάλλον που επηρεάζουν τη ζωή των ανθρώπων.
Sherwood Anderson – Θάνατος στο δάσος και άλλα διηγήματα, Εκδόσεις Έρμα.
Συνεχίζουμε με διηγήματα. Ο Αμερικανός Sherwood Anderson γράφει επίσης με την ίδια ρεαλιστική ματιά για το αμερικάνικο όνειρο του 20ού αιώνα. Η γραφή του έχει για φίλτρα τον ανθρώπινο πόνο, τη μοναξιά, την απώλεια, όχι μόνο έτσι όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τον θάνατο. Ο ρεαλισμός του είναι αυστηρός τόσο, που ωθεί τον αναγνώστη να μαλακώσει και να ψάξει να βρει την ουσία των συναισθημάτων, των συμπεριφορών, των ονείρων και να δει με πιο τρυφερό τρόπο τον ήχο που χτυπούν οι καρδιές των ανθρώπων, ακόμα και όταν μοιάζουν να μην έχουν παλμό. Αν όλα αυτά δεν σας πείθουν, τότε ίσως αποτελέσει για εσάς πειστήριο ότι ο συγγραφέας είναι ο αγαπημένος των William Falkner, Henry Miller, Raymond Carver.
