Φέτος, το φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε υπό τη σκιά του φιάσκου του Υπουργείου Πολιτισμού για τη διαδικασία επιλογής της ταινίας ως πρόταση της χώρας μας για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας. Κανείς δεν μπορούσε να κάνει ότι δεν συμβαίνει. Εκτός από αυτούς που έπρεπε να δώσουν απαντήσεις. Τις οποίες απέφυγαν. Όμως, η προσοχή και τα φώτα ανήκουν στις ταινίες και στους δημιουργούς τους που γέμισαν την πόλη της Δράμας με συγκίνηση, ιστορίες, χρώματα, συναισθήματα, ιδέες και υποσχέσεις για ένα μέλλον που ο κινηματογράφος θα αξιολογείται από αυτούς που πρέπει.
Τι θα κρατήσουμε στην καρδιά μας από το φετινό Φεστιβάλ Δράμας.
Τον λόγο του σκηνοθέτη Γιώργου Φουρτούνη δημιουργού της ταινίας MJ στην τελετή λήξης όταν παρέλαβε τον Αργυρό Διόνυσο. «Στο ελληνικό σινεμά αξίζει να μην το εκμεταλλεύονται και να μην το εξαπατούν. Εντούτοις, πρέπει να πω και θα απευθυνθώ στον κ. Φωτήλα που κάθεται στην πρώτη σειρά, ότι ευτυχώς έχει δοθεί λύση στο πρόβλημα των Όσκαρ που τον ανησυχούσε, έχουν αποσυρθεί όλες οι ταινίες και έτσι έχει μείνει η ταινία που πραγματικά το θέλει. Τελικά, ούτε οι επιτροπές ούτε οι ψηφοφορίες αλλά η αυτοεπιλογή έκρινε την κατάσταση. Ίσως αυτή να είναι η λύση, όπως και η αυτοχρηματοδότηση που επιδιώκεται σε πολλούς άλλους τομείς».
MJ
Την τρυφεράδα που κρύβεται στην ομίχλη του φιλμ Γκέκα του Δημήτρη Μουτσιάκα και νικάει την τοξική καταπιεστική αρρενωπότητα της ιστορίας η οποία έχει ως εξής: Ο Βασίλης ζει με τον πατέρα του σε ένα χωριό της ελληνικής επαρχίας. Όταν ο Βασίλης γίνεται 12 χρονών, ο πατέρας του τού αγοράζει όπλο και ένα νεαρό κυνηγόσκυλο, τον Μαξ, και αρχίζει την εκπαίδευση για να μπορέσει να τον κάνει κυνηγό. Μεγάλης κλίμακας ερμηνεία έδωσε ο μικρός Παύλος Λαγός. Η ταινία τιμήθηκε με τον Χρυσό Διόνυσο και το Βραβείο Σεναρίου για τον Δημήτρη Μουτσιάκα, καθώς και με το Βραβείο Φωτογραφίας για τον Γιώργο Καρβέλα.
Γκέκας
Την πιο ηχηρή ερμηνεία του φεστιβάλ: Αυτή της Μίριαμ Ρουχάτζε στην ταινία Αλκυονίδες του Αλέξανδρου Σκούρα. Υποδύεται την μέλλουσα σύζυγο ενός αγρότη κάπου σε μια ασπρόμαυρη ελληνική επαρχία. Χωρίς να πει σχεδόν τίποτα, η Ρουχάτζε κουβαλά στις τσέπες του παλτό της σχεδόν όλο το γυναικείο βίωμα με τόσο αγέρωχο, θαρραλέο, συγκινητικό τρόπο που σε αφήνει αμήχανο, όχι από τη συγκίνηση και το θάρρος της, αλλά από τον τρόπο που έρχεται και κάθεται δίπλα σου για να σε παρηγορήσει.
Αλκυονίδες
Ένα φιλί που δόθηκε στο φιλμ Clamor της Salomé Da Souza. Ένα φιλί ανάμεσα σε ένα ζευγάρι που ζει έναν απαγορευμένο έρωτα. Ένα φιλί που μοιάζει να έχει φιλήσει τον ίδιο τον ορισμό του φιλιού. Αναζητήστε αυτό το μεγάλο μικρό love story και φυλάξτε το στην άκρη των χειλιών σας.
Clamor
Το χειροποίητο Ποπ της Λίνας Κοντουρά που έλαβε το Grand Prix στο Εθνικό σπουδαστικό. Γιατί έχει όλα εκείνα που χρειάζονται οι ταινίες μικρού μήκους. Να δίνουν το στίγμα του δημιουργού τους ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Να υπάρχει εμφανής η άσκηση του ύφους και της αισθητικής. Την ανάγκης της έκφρασης. Και στο Ποπ όλα αυτά ήταν εκεί και με εξαιρετικό πρωτόλειο, αλλά πολλά υποσχόμενο αποτέλεσμα.
Ποπ
Το Workers Wings του Ilir Hasanaj από το Κόσοβο που μας έδειξε από τόσο κοντά όσο χρειάζεται τα μάτια, το δέρμα, τα χέρια και το πρόσωπο των εργατών που έχουν υποστεί εργατικά ατυχήματα. Η ταινία έλαβε το Βραβείο Ανθρωπίνων Αξιών της Βουλής των Ελλήνων.
Workers Wings
Η πρόθεση πίσω από το Άσκοπη Μετακίνηση της Νικολέτας Λεούση. Μια επιστολή ευγνωμοσύνης της δημιουργού για την οικογένεια της, την Αθήνα, αλλά και τα αστικά μέσα μαζικής μεταφοράς που κουβαλούν στις θέσεις τους ολόκληρες περιοχές, γειτονιές, ιδιωτικές στιγμές ανθρώπων στο μεσοδιάστημα μιας έναρξης και ενός προορισμού. Και όλα αυτή με μια πόλη να σου ψιθυρίζει στο αυτί πως αισθάνεται.
Άσκοπη Μετακίνηση
Το σωστό στις κινηματογραφικές αποχρώσεις Μωβ της Τζω Καπράλου γιατί η σκηνοθέτρια χωρίς να πει πολλά παρουσίασε τις ηρωίδες της, μας τις σύστησε, μας έκανε να φανταστούμε το παρελθόν τους, μας έκανε σαφές το παρόν τους και μας υποσχέθηκε τη γραμμή του μέλλοντος τους, επιδεικνύοντας την υπόσχεση ότι μπορεί να ελέγξει την ιστορία και το σενάριο της, αλλά και τους χρόνους μέσα σε αυτό.
Μωβ
Το masterclass με τον διεθνούς φήμης πολυβραβευμένο μοντέρ Γιώργο Μαυροψαρίδη, στενό συνεργάτη του Γιώργου Λάνθιμου και πρόεδρο της Κριτικής Επιτροπής του Διεθνούς Διαγωνιστικού του φεστιβάλ φέτος, που μίλησε για το ρόλο του μοντέρ στη δημιουργία μιας νέας πραγματικότητας, παραλληλίζοντας με τους νευρώνες του εγκεφάλου, αλλά και μιλώντας για τις πολύ καλύτερες συνθήκες που επικρατούν στο εξωτερικό για τους μοντέρ.
Το φετινό αριθμό ρεκόρ του ενός εκατομμυρίου επισκεπτών στην online πλατφόρμα με τις ταινίες του φεστιβάλ, με πάνω από 100.000 μοναδικούς χρήστες και 500 άτομα να παρακολουθούν ταινία κάθε λεπτό. Κάτι που αποδεικνύει την αγάπη που υπάρχει γύρω από τις ταινίες μικρού μήκους αλλά και το ενδιαφέρον για την ίδια τη διοργάνωση.
Την ίδια την πόλη της Δράμας. Πάντα θα κρατάμε την πόλη στην καρδιά μας μέχρι την επόμενη φορά. Είναι και αυτή μέρος της μικρής φόρμας. Μια πόλη μικρή, τρυφερή που φέτος μπορεί να μην είχε κυρίαρχο τον ήχο του νερού, είχε όμως τη ζωντάνια να υποδεχτεί ιστορίες και ανθρώπους που τις αγαπούν. Τους φιλοξενεί στα τραπέζια, τα μικρά πάρκα της, κάτω από τα πλατάνια της, στα παγκάκια, στους πεζόδρομους με τα café της. Προσφέρει απλόχερα τις μεγάλες οθόνες της για μικρές ιδέες που ονειρεύονται να γίνουν μεγαλύτερες. Ιδέες που ξέρουν ότι το μέγεθος τους στην συγκεκριμένη φάση δεν είναι αυτό που μετράει. Αυτό που θα έπρεπε να μετράει είναι η απόδειξη της αγάπης για την ίδια τη φόρμα του σινεμά, την κούραση του, την έμπνευση που χρειάζεται, τις δυνατότητες, τις ανάγκες, τις διεκδικήσεις και τα εργαλεία του. Το σινεμά ως μεγάλη ιδέα. Και αυτή η ιδέα φυλάσσεται σοφά και φροντίζεται με μαγεία στην πόλη της Δράμας, στο σπίτι του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας. Δίνουμε ραντεβού για του χρόνου, για ένα ακόμα φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους στη Δράμα που έχει μεγάλη καρδιά και ξέρει πως να κάνει και τη δική μας να χτυπάει.
