Ένα ευαίσθητο αγγλικό ρόδο με μια ακανθώδη, περιπετειώδη ψυχή. Κάπως έτσι θα μπορούσε να περιγράψει κανείς την Florence Welch, την εντυπωσιακή Βρετανίδα καλλιτέχνη και ηγέτη της μπάντας Florence + the Machine. Η φωνή της μοιάζει φτιαγμένη από την ουσία που έχουμε ανάγκη ακόμη και στις πιο ταραγμένες μας ημέρες. Η όψη της βγαλμένη από τους πίνακες Προραφαηλιτών ζωγράφων. Με μπαρόκ δύναμη, αλλά και ποπ ελαφράδα. Γλυκιά και ταυτόχρονα άγρια. Punk και συνεσταλμένη. Πανίσχυρη μα την ίδια στιγμή εύθραυστη. Οι στίχοι της στους τέσσερις δίσκους της μαρτυρούν μια γυναίκα που έχει αγαπήσει με πάθος, έχει πληγωθεί από τον έρωτα, αλλά ταυτόχρονα έχει μάθει. Βέβαια δεν τραγουδά απλώς τις πληγές της. Τις έχει επουλώσει με αυτοπεποίθηση χωρίς να χάσει την πολύτιμη ευαισθησία της. Αυτοί οι συνδυασμοί του ταμπεραμέντου της την έχουν αναδείξει στην πιο εναλλακτικά εκκεντρική σταρ των τελευταίων χρόνων στην μουσική βιομηχανία. Το ιδιαίτερο στυλ της έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον της μόδας πολλές φορές. Απόδειξη ότι ένας από τους μεγαλύτερους φαν και νυν συνεργάτης της είναι ο Alessandro Michele, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου Gucci. Οι φήμες λένε ότι o ίδιος άκουγε στο repeat το άλμπουμ της How Big How Blue How Beautiful καθώς σχεδίαζε την πρώτη συλλογή του για τον ιταλικό οίκο.
Πώς θα περιγράφατε το στυλ σας;
Πλέον αυτά που φοράω με αντιπροσωπεύουν. Έχω βρει το στυλ μου. Όταν ήμουν είκοσι πειραματιζόμουν και ήμουν λίγο μπερδεμένη. Προσέθετα πράγματα στο ντύσιμό μου με μόνο στόχο να προκαλέσω την προσοχή. Τα τελευταία χρόνια άρχισα να φοράω ό,τι μου αρέσει πραγματικά. Αγαπώ τα σύνολα που μοιράζονται ρομαντικά, μποέμ με πολλά μπροκάρ στοιχεία και φυσικά πολλά διαφορετικά patterns και prints.
Πόση σημασία δίνετε στο τι θα φορέσετε σε μια συναυλία;
Μεγάλη. Στο παρελθόν προτιμούσα λαμπερά θεατρικά σύνολα με τα οποία έτρεχα πάνω κάτω στη σκηνή. Μετά το τελευταίο δίσκο το άγχος της απόδοσης μειώθηκε δραστικά και ένιωσα πιο ελεύθερη. Αποφάσισα να φοράω στην σκηνή ό,τι φοράω και στην καθημερινότητά μου.
Υπάρχει κάποιο κομμάτι που φοράτε συνέχεια;
Ένα πορτοκαλί παλτό από τα 70s που αγόρασα στο Dallas σε μια περιοδεία. Το αγάπησα τόσο πολύ που έγινε ο… επιβήτορας στη ντουλάπα μου. Κάθε άλλο κομμάτι περιστρέφεται γύρω από αυτό.
Διαβάστε την υπόλοιπη συνέντευξη ακούγοντας το Hunger
Είστε πάντα απρόβλεπτη με την εμφάνιση σας;
Είμαι λιγότερο τώρα πια, επειδή έμαθα να εκτιμώ τι με κάνει να νιώθω άνετα. Όμως αγαπώ τα ρούχα του οίκου Gucci ξέροντας ότι δεν είναι καθόλου προβλέψιμα.
Σπουδάσατε τέχνη. Ποια καλλιτεχνική τάση είναι η αγαπημένη σας;
Αγαπώ τα έργα της Jenny Holzer, γενικά τις τοιχογραφίες με λέξεις και φράσεις. Από νέους καλλιτέχνες μου αρέσουν οι Stella Vine και Danny Fox και θα ήθελα να γίνω φίλη της Unskilled Worker, που επίσης συνεργάζεται με τον οίκο Gucci.
Πηγαίνετε συχνά σε εκθέσεις σωστά;
Αγαπώ τους Προραφαηλίτες, με τους οποίους, δε θα πω ψέματα, νιώθω αρκετά συνδεδεμένη. Κάθε φορά που πάω σε μουσείο, ο μάνατζέρ μου με κοροϊδεύει λέγοντας μου “Πας να δεις τους φίλους σου;”
Η μητέρα σας είναι καθηγήτρια Αναγεννησιακών Σπουδών. Πόσο σας επηρέασε αυτό;
Πολύ. Πέρασα την παιδική μου ηλικία μαζί της στην Φλωρεντία, σε εκκλησίες και μοναστήρια Μεδίκων. Επίσης, έχει γράψει ένα βιβλίο για τη μόδα στην Αναγέννηση και ακόμη και αν φορούσε πάντα μαύρα μου κληρονόμησε το πάθος για τα ρούχα.
Ο λογαριασμός σας στο instagram είναι γεμάτος από χειρόγραφες φράσεις. Γιατί;
Έχω πολλά σημειωματάρια γεμάτα προσωπικές σκέψεις και σκίτσα, τα οποία φωτογραφίζω. Δεν μου αρέσει το twitter, αλλά αγαπώ να μοιράζομαι πράγματα. Δεν είμαι πολύ καλή με την τεχνολογία. Δεν ξέρω πώς να ανοίγω ένα word και συχνά παθαίνω πανικό όταν κάτι συμβαίνει στο κινητό μου.
Κατά την διάρκεια των συνεντεύξεων είστε χαμογελαστή και χαλαρή, αλλά οι στίχοι σας περιγράφουν πολλούς μπελάδες. Ποια είστε στα αλήθεια;
Έχει πλάκα αυτό που λέτε. Κανένας δε μου έχει πει ποτέ ότι είμαι ήρεμη. Αλλά ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία είναι το “Legend of a suicide” του David Vann, μια πολύ σκοτεινή ιστορία. Συνάντησα τον συγγραφέα μια φορά και φαινόταν ένα φιλήσυχος άνθρωπος. Στο παρελθόν είχα αυτοκαταστροφικές τάσεις, αλλά υπήρξα τυχερή. Η μουσική με έσωσε. Δεν ξέρω τι θα συνέβαινε αν δεν είχα τα τραγούδια μου. Σήμερα πια πιστεύω πως υπάρχει ένα αισιόδοξο κομμάτι σε μένα.
Είναι η μουσική η δική σας ψυχανάλυση;
Φυσικά. Τα τραγούδια μου είναι πιο σοφά από μένα. Τα διαβάζω μερικές φορές μετά και βρίσκω πράγματα που δεν τα αναγνωρίζω. Είναι σαν το υποσυνείδητό μου να βγαίνει με τους στίχους μου, με πιο συναρπαστικό τρόπο από ό,τι στην καθημερινότητά μου.
Πώς προετοιμάζεστε για μια συναυλία;
Βάζω σε αναμονή την ορθολογιστική μου πλευρά και παραδίνομαι στο ένστικτο να με καθοδηγήσει.
Πώς νιώθετε όταν επιστρέφετε στο σπίτι μετά από μια περιοδεία;
Στο παρελθόν ήταν άσχημα. Ήμουν τόσο απορροφημένη από αυτό που συνέβαινε που η επιστροφή στην καθημερινότητα ήταν ένα σοκ. Μετά την ηχογράφηση του τελευταίου άλμπουμ, όταν επέστρεψα σπίτι μετά από δυο χρόνια δεν μπορούσα να κοιμηθώ για κάποιες μέρες. Ύστερα ηρέμησα. Αλλά ήταν λίγο σε σύγκριση με ό,τι μου συνέβαινε στο παρελθόν.
Πώς ηρεμείτε;
Κάνω υπερβατικό διαλογισμό για τρία χρόνια και μου έχει αλλάξει τη ζωή. Είναι φοβερή μέθοδος. Επίσης βλέπω τηλεόραση, ιδιαίτερα ντοκιμαντέρ με εγκλήματα και scifi σειρές όπως το THE OA. Μερικές φορές νιώθω ενοχές για αυτό, αλλά διάβασα το M Train της Patti Smith και έμαθα ότι κι εκείνη έκανε το ίδιο.
Έχετε πει ότι το χάος είναι έμπνευση.
Αυτό ήταν κάτι που πίστευε η παλιά Florence. Υπήρξε κάποια στιγμή μια περίοδος που δεν μπορούσα να τα βάλω όλα σε μια σειρά και πίστευα ότι το hangover ήταν ένα ουσιαστικό κομμάτι της δημιουργικής διαδικασίας. Όμως, ευτυχώς, ήρθε η στιγμή που κατάλαβα ότι δεν το έχω ανάγκη: ούτε το hangover, ούτε το χάος.
Όσον αφορά στο ταλέντο σας νιώθετε ευλογημένη;
Δε θα το έλεγα. Υπάρχουν πράγματα που μπορώ να κάνω καλά, όπως το να τραγουδάω, αλλά είμαι καταστροφή σε πολλά άλλα, κυρίως πρακτικά. Πρέπει να βελτιωθώ. Το προσπαθώ. Ένα βήμα τη φορά.
Info: Τα live των Florence + the Machine είναι ήδη sold out.
